Κάποτε, ἦταν Κυριακὴ καὶ κάποιος δόκιμος μοναχός, στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἔπλεκε κομποσχοίνι. Ὅποτε τοῦ λέγει ἀπὸ μόνος του, ὁ Γέροντας, ἐπιτακτικά: «Σταμάτα. Μὴ πλέκης, σήμερα εἶναι ἀργία. Δὲν πρέπει».

     Καὶ ἐκεῖνος ἀθώα, ἀλλὰ καὶ μὲ εἰλικρίνεια, εἶπε: «Έ, Γέροντα, αὐτὰ τὰ κομποσχοίνια δὲν τὰ πουλᾶμε. Τὰ δίνομε εὐλογία». Καὶ σ' αὐτό, ἀπήντησε ἀκόμη πιὸ δυναμικὰ ὁ π. Παΐσιος: «Δὲν ἔχει σημασία. Ὅποιος προσεύχεται μὲ αὐτὰ - ἄλλο θέμα πῶς θὰ τὸ οἰκονομήση, πῶς θὰ τὸ καλύψη ὁ καλὸς Θεὸς - πάντως ἀπὸ σᾶς θὰ παίρνη ἀρνητικὴ εὐλογία».