Συμπληρώθηκαν σήμερα σαράντα ημέρες πού ένας δικός μας άγγελος δοξολογεί τόν Θεό. Τό πρόσωπό του είναι ιλαρό καί φωτεινό άλλά έγχρωμο. Η στολή του τώρα είναι λευκή. Όταν ήταν έδώ, ανάμεσά μας, διακονοϋσε καί δοξολο­γούσε τό Θεό μέ τό κόκκινο του στιχάρι, στό ιερό ή στήν χορωδία.Ο Βασίλης πρεσβεύει γιά έμάς καί εμείς προ­σευχόμαστε γιά τήν ψυχή του. Σήμερα στό Dolisie πάνω άπό 200 πιστοί καί οί ορφανοί φίλοι καί συγκά τοικοί του προσευχήθηκαν στό μνημόσυνό του.

Ίσως ήταν ό πιό ζωηρός άπό τά μικρά άγόρια του Ορφανοτροφείου μας στό Dolisie. Ήταν ένδεκα χρόνων, πολύ αγαπητός στά παιδιά μας, άλλά καί στούς συμμαθητές του στό σχολείο «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» της Εκκλησίας μας. Έζησε κοντά μας περίπου δύο χρόνια. Πέρυσι εκδηλώθηκε ή αρρώστιά του πού τόν έμ- πόδιζε καί τόν σοβάρεψε. Μία βροχοκήλη, πού σιγά σιγά έγινε εύδιάκριτη, δυσκόλευε τό παιδί. Ή κυρία Δωροθέα, πού δέν είναι άπλώς διευθύντρια τού 'Ορ­φανοτροφείου άλλά παραπάνω άπό μητέρα γιά τά μικρά μας, τόν πήγε άμέσως στό καινούργιο κρατικό νοσοκομείο.Έκαναν εξετάσεις καί μάς απέκλεισαν τόν καρκίνο. Τότε επενέβησαν οί συγγενείς του λέ­γοντας ότι είναι κληρονομική και οικογενειακή ή περίπτωσις της ασθενείας του καί γνωρίζουν παραδοσια­κούς τρόπους γιά νά τήν θεραπεύσουν. Έτσι πρίν τό Πάσχα τόν πήραν κοντά τους, όπως άλλωστε είχαν τό δικαίωμα, στό χωριό του γιά θεραπεία.

Στίς 25 Μαΐου, καί ενώ ετοιμαζόμουν ν’ άναχωρήσω τήν μεθεπόμενη γιά τό Congo, μέ ειδοποίησε ό π.Δημήτριος ότι ό Βασίλης έφυγε γιά τόν ούρανό. Τούς στεί­λαμε τά έξοδα τής κηδείας του καί άμέσως άνεχώρησαν άπό τό Dolisie μέ τό σαράβαλο αύτοκίνητο της Εκκλη­σίας μας, αφού δέν έχουμε ένα καλύτερο. Ταξίδεψαν μία ολόκληρη μέρα στόν παλιόδρομο γιά νά πάνε στό χωριό του τό Mindouli πού απέχει περίπου 400 χιλιόμε­τρα άπό τό Dolisie. Εκεί έφθασαν ό π.Δημήτριος μέ δύο άπό τούς ψάλτες της ενορίας, τήν κυρία Δωροθέα καί τόν διευθυντή τοϋ σχολείου μας. Αγόρασαν φέρετρο, τόν έντυσαν καί τόν ετοίμασαν γιά τήν κηδεία.

Κατά τά έθιμά τους τόν νεκρό τόν άποθέτουν μπροστά στό σπίτι, στήν αύλή, επάνω σέ ένα κρεββάτι μέ «ούρανό», στολισμένο μέ άνοιχτόχρωμες δαντέλλες καί κορδέλλες σάν νυφικό κρεββάτι. Εκεί γύρω του κάθονται όλοι καί τραγουδούν, κατ' αύτούς πένθιμα, όλη τήν νύκτα. Στό σπίτι του διάβασαν τό τρισάγιο καί έκεί έκαναν άργότερα καί τήν κηδεία τοϋ Βασίλη.

Φαίνεται όμως ότι οί συγγενείς όχι μόνον δέν ήταν χριστιανοί, άλλά καί εξασκούσαν πρακτικές τής μαγείας. Ήθελαν νά επωφεληθοϋν άπό τό νεκρρ σώμα καί νά τό χρησιμοποιήσουν σάν μέσο πλουτι­σμού. Τά χέρια καί τά οστά τοϋ νεκρού είναι πολύτιμα γιά τούς μάγους καί ό θείος του δέν θά έχανε τήν εύκαιρία νά τά πουλήση, έάν δέν τόν εμπόδιζαν οί δι­κοί μας. Προσπάθησαν νά κάνουν σατανικές τελετές πού ήξεραν, άλλά ήταν άδύνατον. Απορούσαν, γιατί δέν μπορούσαν νά έξασκήσουν τά μαγικά τους στό σώμα του μικροϋ νεκρού. Οί γείτονες άνησύχησαν καί κάλεσαν τήν άστυνομία γιά τήν προστασία τών άνθρώπων τής Εκκλησίας. Έτσι μέσα σ’ αύτήν τήν άτμόσφαιρα τής έντάσεως της άντιπαραθέσεως τής ’Εκκλησίας μέ τούςδαίμονες καί τόν θρίαμβο τής πίστεως, έτάφη στο Κοιμητήριο τοϋ Mindouli ο μικρός μας Βασίλης. Η επιστροφή τους ήταν πιό δύσκολη, καθώς χάλασε στο δρόμο τό αύτοκί­νητο. Τίποτε δέν γίνεται άνώδυνα στο  Congo.

Εσείς, άγαπητοί άναγνώστες, μνημονεύετε στήν προσευχή σας τόν μικρό Βασίλιη που  ό κόσμος, στήν σύντομη ζωή του, τού προσέφερε  ορφάνια, φτώχεια καί αρρώστια. Η άγάπη σας όμως τοϋ έδωσε τήν χαρά στό Ορφανοτροφείο μας καί ή άγάπη Του του χάρισε τήν σωτηρία τής ψυχής του καί τό εισιτήριο γιά τήν αιώνια χαρά.

Congo 4 Ιουλίου 2010 Ιερομόναχος Θεολόγος

Πηγή:Περιοδικό Ορθοδόξου Ιεραποστολής ''Ο Πρωτόκλητος''.