«Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες… ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ».

Στην πολὺ γνωστὴ καὶ διδακτικὴ «Παραβολὴ τοῦ σπορέως», ὁ Κύριος Ἰησοῦς παρομοιάζει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν σπόρο. Σὰν τὸν σπόρο καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σπείρεται πλουσιοπάροχα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Δὲν καρποφορεῖ ὅμως παντοῦ καὶ πάντα. Σύμφωνα μὲ τὴν παραβολή, μόνο ὁ σπόρος, ὁ ὁποῖος ἔπεσε σὲ καλὴ γῆ, καρποφόρησε. Γι’ αὐτὴ τὴν καλὴ γῆ θὰ κάνουμε λόγο στο κείμενο που ακολουθεί. Γιὰ τὴν ψυχὴ, δηλαδὴ, τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος, ἀκούει μὲ προσοχὴ καὶ συναίσθηση τὰ θεῖα λόγια καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὰ ἐφαρμόσει στὴν ζωή του.

1. Συναίσθηση καί προσοχή

Εἶναι πάρα πολλὲς οἱ εὐκαιρίες μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὁ Οὐράνιος Γεωργὸς ρίχνει τὸ σπόρο τοῦ θείου λόγου στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Πολλοὶ δὲν τὸν δέχονται. ἄλλοι ὅμως ἀντίθετα ἀπολαμβάνουν πλούσιους καρπούς, διότι ἀκοῦν μὲ προσοχὴ καὶ ἱερὴ συναίσθηση τὰ θεῖα λόγια. Γι’ αὐτοὺς ὁ Κύριος εἶπε «οὗτοί εἰσιν οἵτινες… ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι». Ἡ λέξη «κατέχουσι» δηλώνει συνειδητὸ ἀκροατὴ ὁ ὁποῖος, ὅταν ἀκούει ἢ μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ συναισθάνεται ὅτι πρόκειται γιὰ θεῖα καὶ ἱερὰ λόγια καὶ ἡ συναίσθηση αὐτὴ τοῦ προκαλεῖ δέος. «Τὴν ὥρα αὐτὴ μοῦ μιλάει ὁ Θεός!», σκέπτεται. Καὶ ἡ σκέψη αὐτὴ δημιουργεῖ μέσα του ἕνα κλίμα ἱεροπρέπειας καὶ σοβαρότητας.

Αὐτὴ ἡ συναίσθηση τὸν κάνει νὰ προσεύχεται πρὶν ἀκούσει ἢ μελετήσει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Φωτοδότη Κύριο νὰ τὸν φωτίσει νὰ ἐννοήσει τὴν θεία διδασκαλία. Ἡ ἴδια συναίσθηση τὸν παρακινεῖ κατὰ τὴν ὥρα τῆς θείας διδαχῆς νὰ ἐντείνει τὴν προσοχή του, γιὰ νὰ μὴ χάσει τίποτα ἀπὸ τὴν οὐράνια διδασκαλία. Ἀκολουθεῖ δηλαδὴ τὴ συμβουλὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων οἱ ὁποῖοι σημειώνουν: Ὅπως πλησιάζεις μὲ εὐλάβεια νὰ κοινωνήσεις τὰ ἄχραντα Μυστήρια προσέχοντας νὰ μὴν ἐκπέσει κάποιος θεῖος μαργαρίτης, μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο νὰ προσέχεις στὴν ἀκρόαση τοῦ θείου λόγου καὶ στὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὥστε νὰ μὴ σοῦ ξεφύγει κανένα ἀπὸ τὰ θεῖα νοήματά της.

2. Ἐφαρμογή τῶν Θείων Λόγων

Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα δεύτερο βασικὸ χαρακτηριστικὸ τῶν καλλιεργημένων καὶ δεκτικῶν ψυχῶν. Εἶναι ὁ καθημερινὸς ἀγώνας γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θείου λόγου. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τότε μόνο καρποφορεῖ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται «ἐν ὑπομονῇ» νὰ τὸν ἐφαρμόζει στὴν ζωή του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος ἀδελφόθεος Ἰάκωβος μᾶς προτρέπει: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί» (Ἰακ. α´ 22). Εἶναι σημαντικὸ λοιπὸν μετὰ τὴν μελέτη ἢ τὴν ἀκρόαση τοῦ θείου λόγου νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐπαναφέρουμε στὴν μνήμη μας τί διαβάσαμε ἢ τί ἀκούσαμε καὶ νὰ σκεπτόμαστε πῶς αὐτὸ μποροῦμε νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε στὴν ζωή μας. Ἔχουμε καὶ τώρα θέμα προσευχῆς. Όπως πρὶν ἀπὸ τὴ μελέτη ὴ τὴν ἀκρόαση τοῦ θείου λόγου προσευχόμαστε γιὰ νὰ φωτιστεῖ ὁ νοῦς μας καὶ νὰ ἐννοήσουμε τὸ βάθος τῶν θείων νοημάτων, ἔτσι καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν προσευχόμαστε στὸν Θεὸ νὰ ἐνισχύσει Ἐκεῖνος τὴν θέλησή μας στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματός του.

Καὶ εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ζητοῦμε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, διότι ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ συναντήσουμε θλίψεις καὶ δοκιμασίες, δυσκολίες καὶ ἐμπόδια, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ μᾶς κλονίσουν, ἂν δὲν μᾶς ἐνισχύσει Ἐκεῖνος νὰ θέσουμε ὡς γερὴ βάση καὶ στήριγμά μας τὸ θέλημά του.

«Καλὴ γῆ». Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Οὐράνιος Γεωργός. Νὰ ἔχουμε ψυχὲς δεκτικὲς ποὺ θὰ ἀκοῦν μὲ προσοχὴ τὰ θεῖα λόγια καὶ θὰ προσπαθοῦν νὰ τὰ ἐφαρμόζουν στὴν καθημερινὴ ζωή. Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε θερμὰ νὰ μᾶς χαρίσει καὶ κατὰ τὴ νέα ἱεραποστολικὴ χρονιὰ πλούσια τὴν σπορὰ τοῦ θείου λόγου καὶ ἀκόμη πλουσιότερη τὴν πνευματικὴ καρποφορία στὶς ψυχὲς ὅλων μας!

Πηγή: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,