Αρχική » Ο Ναός μας » Διδακτικά και Ωφέλιμα
Ξυπνᾶ κι᾿ ὁ γερο γούμενος, τόν ὄρθρο του σημαίνει καί μουρμουρίζοντας σιγά, στήν ἐκκλησιά πηγαίνει,
τήν ἅγια Εἰκόνα τῆς Κυρᾶς σκυφτά νά προσκυνήσει.
Κι᾿ ἐκεῖ πού ἐτέντων ὁ παπᾶς τά χείλη νά φιλήσει τοῦ κάστηκε πώς ἔλειπε –παράδοξη ἱστορία- ἀπ᾿ τό θρονί της τό χρυσό ἡ Δέσποινα Μαρία...
Ἐτρομαξ΄ὁ καλόγερος... Στήν πλάκα γονατίζει, χτυπᾶ τό μέτωπο στή γῆ, παρακαλεῖ, δακρύζει...
Μέ μιᾶς ἀστράφτ᾿ ἡ ἐκκλησιά κι᾿ αἰσθάνετ᾽ ἕνα χέρι ὅπου τόν ἀνασήκωνε...Μοσχοβολάει τ᾿ ἀγέρι...
Τά μάτια του ἄνοιξ᾿ ὁ παπᾶς...Στό κάτασπρό του γένι τό δάκρυ του ἔσταζε βροχή.
Κοιτάζει...καθισμένη στό Θρόνο βλέπει τήν Κυρά, πού τοῦ χαμογελοῦσε καί τό Παιδί πού ἐχαίρετο καί πού τόν εὐλογοῦσε.
-Σέ ποιό καλύβι ἀγνώριστο, σέ ποιά καρδιά θλιμμένη νά πέρασες τή νύχτα Σου, Κυρά Φανερωμένη;
Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης.
|