Τὰ τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μία νοσταλγία!! γιὰ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Θρησκεία τὸ γνωστὸ «Δωδεκάθεο» καὶ πολλοὶ ἀνώνυμοι καὶ ἐπώνυμοι,διανοούμενοι, ἄνθρωποι τῶν Γραμμάτων καὶ τῶν Τεχνῶν, Στρατιωτικοί, Πολιτικοὶ κ.ἃ δηλώνουν λάτρεις αὐτῆς τῆς Θρησκείας καὶ πολλὰ περιοδικὰ μὲ τὶς φιλοσοφίες τοὺς κυκλοφοροῦν στὰ ὁποῖα οἱ ἐκδότες στὴν προσπάθειά τους νὰ διαφωτίσουν  (νὰ συσκοτίσουν μᾶλλον!) τοὺς ἀναγνῶστες γράφουν πολλὰ τινὰ γιὰ τοὺς Προγόνους μας, ἀναφέροντας μὲ στόμφο τὰ ὀνόματά τους καὶ ἐπικαλούμενοι ἐπιλεκτικὰ κάποιες βολικὲς γιὰ ἐκείνους ἰδέες καὶ φράσεις τους καὶ φυσικὰ βουτοῦν στὴν χολὴ τὴν πένα τοὺς ὅταν μιλοῦν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν πορεία καὶ τὴν διδασκαλία τῆς ἐνῶ προσπαθοῦν μὲ μίσος καὶ ἐμπάθεια νὰ ὑποτιμήσουν τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι ὅλα τὰ μεγάλα καὶ φωτεινὰ πνεύματα, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ Φιλόσοφοι, οἱ Μαθηματικοί, οἱ Ἀστρολόγοι, οἱ Φυσικοί, οἱ Συγγραφεῖς καὶ οἱ Ποιητὲς τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος ἀρνούμενοι νὰ φυλακίσουν τὸ ἐλεύθερο, ἀνήσυχο, ἐρευνητικό, φωτισμένο καὶ δημιουργικὸ πνεῦμα τοὺς μέσα στὸν ἀχανῆ, ζοφερό, ψυχοφθόρο, ἀνθρωποβόρο καὶ ἀδιέξοδο λαβύρινθο τοῦ Παγανιστικοῦ Πολυθεϊσμοῦ ἀρνούμενοι νὰ παρακολουθοῦν τὶς παραστάσεις τοῦ μυθολογικοῦ ἐκείνου θιάσου τῶν ποικιλώνυμων κουτοπόνηρων, δολοπλόκων, φιλονεικων, σαρκολάγνων, φιλήδονων,ζηλόφθονων, γκαφατζήδων καὶ ἀνελεημόνων θεῶν, ποὺ ἡ φαντασία τοῦ Ἡσιόδου καὶ τοῦ Ὁμήρου δημιούργησε καὶ τέλος ἀρνούμενοι νὰ εἰσπνεύσουν τὶς δυσώδεις ἀναθυμιάσεις τῶν ἀκατανόμαστων αἰσχρουργημάτων τέτοιων θεῶν,εἶπαν καὶ ἔγραψαν ὅσα μποροῦσαν γιὰ νὰ ἀποκολλήσουν ἀπὸ τὸν νοῦ τῶν ἀμόρφωτων καὶ λαϊκῶν μαζῶν ὅλες ἐκεῖνες τὶς πλανεμένες καὶ δεισιδαιμονικὲς δοξασίες καὶ διετύπωσαν ἰδέες καὶ νοήματα περὶ Θεοῦ,ἀνθρώπων καὶ πραγμάτων.

Οἱ ἰδέες αὐτὲς καὶ τὰ νοήματα κατανοήθηκαν καὶ ἀξιοποιήθηκαν ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀναγγένησαν τὸ καταπλακωμένο κι ἀναισθητοποιημένο ἀπὸ τὸν Μεσαίωνα Εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα καὶ κατάφεραν νὰ γονιμοποιήσουν καὶ γονιμοποιοῦν μέχρι σήμερα ὅλες τὶς ἀνθρώπινες ἐπιστῆμες.Εὔκολα λοιπὸν διακρίνει κανεὶς ὅτι στὸ «Δωδεκάθεο» πίστευαν μόνο οἱ λαϊκὲς καὶ ἀμόρφωτες μάζες καὶ ὄχι οἱ Μεγάλοι Φιλόσοφοι, οἱ μαθητές τους καὶ οἱ συγγραφεῖς! Ὅπως, δυστυχῶς καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡμιμαθεῖς καὶ ἀπαίδευτοι πιστεύουν σὲ δεισιδαιμονικὲς προκαταλήψεις καὶ δοξασίες καὶ ἀσχολοῦνται μὲ ἀπόκρυφες καὶ δαιμονολατρικὲς τεχνικὲς(Μαγεία,Μαντεῖα,Ταρῶ κ.α)περιφρονώντας τὴν Διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἀριστοτέλης,ὁ Σωκράτης,ὁ Πλάτων,ὁ Δημοκριτος,ὁ Σοφοκλῆς,ὁ Αἰσχύλος,ὁ Εὐριπίδης,ὁ Θαλὴς ὁ Μιλήσιος,ὁ Ξενοφάνης κ.α,ὁ καθένας μὲ τὸν δικό του ἐκφραστικὸ  τρόπο  διακωμώδησαν, καυτηρίασαν καὶ ἀπαξίωσαν σὲ τέτοιο βαθμὸ τὸν παράλογο, ἀπάνθρωπο καὶ ψυχοφθόρο ἀρχαιοελληνικὸ Πολυθεϊσμὸ καὶ ἄνοιξαν τὸν δρόμο ἐκεῖνο ἀπὸ τὸν ὁποῖο λίγους αἰῶνες ἀργότερα θα᾿ρχόταν ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ γίνει ἀμέσως ἀποδεκτὸς ἀπὸ τοὺς κουρασμένους,καταπιεσμένους καὶ ἀηδιασμένες ἀπὸ τὸν Πολυθεϊσμὸ   Ἀρχαιοέλληνες  Προγόνους μας!Γνώριζε ὁ Χριστός μας ὅταν, πληροφορούμενος ἀπὸ τοὺς μαθητές του ὅτι ἦλθαν στὴν Γαλιλαία κάποιοι Ἕλληνες εἶπε: «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἴνα δοξασθεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου(Ἰωάν.ΙΒ΄στίχ.23)» ,ὅτι ἡ προετοιμασμένη ἀπὸ τὴν Θεία Πρόνοια Πατρίδα μας θὰ γινόταν ἡ πρώτη ἐκείνη διάπλατα ἀνοιχτὴ Θύρα ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ εἰσερχόταν διὰ στόματος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου,τὸ Εὐαγγέλιό Του,γιὰ νὰ φωτίσει  τὴν Εὐρώπη καὶ ὁλόκληρο τὸν κόσμο!

Θὰ χρειάζονταν πολλὲς σελίδες γιὰ νὰ συμπτίξει κανεὶς μὲ δικά του λόγια, ὅλα ἐκεῖνα τὰ κείμενα τῶν φωτεινῶν πνευμάτων τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδας ποὺ ἀπορρίπτουν τὸν Πολυθεϊσμὸ καὶ τὰ βδελύγματα τῶν θεῶν τοῦ Ἡσίοδου καὶ τοῦ Ὁμήρου, καὶ διακηρύσσουν τὴν ὕπαρξη Ἑνὸς μόνο Θεοῦ Ἀληθινοῦ, Δημιουργοῦ του κόσμου καὶ Παντοδύναμου. Μόνο μερικὰ ἐνδεικτικά, χαρακτηριστικὰ καὶ ἀντιπροσωπευτικὰ  παραδείγματα θὰ παραθέσουμε ἐδῶ.

Ὁ Σωκράτης (469-399 π.Χ)δίδασκε τὸν Μονοθεϊσμὸ καὶ γιὰ αὐτὸ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο ὡς «ἕτερα καινὰ δαιμόνια εἰσφέρων».

Ὁ Ἀριστοτέλης(384-322 π.Χ) διετύπωσε τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ ὡς «τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον»,ἀρνούμενος τὸν Πολυθεϊσμό, καὶ γι᾿ αὐτὸ κατηγορήθηκε γιὰ ἀθεϊσμό!

Ὁ Πλάτων(428-347 π.Χ) εἶναι ἀμείλικτος μὲ τὸν Ὅμηρο καὶ τὸν Ἡσίοδο θεωρώντας ὅτι ἐφτίαξαν μύθους,οἱ ὁποῖοι δίνουν μία ψεύτικη εἰκόνα γιὰ τὸ θεῖον,ἀφοῦ οἱ αἰσχρὲς πράξεις τῶν θεῶν ἀποτελοῦν κάκιστα παραδείγματα γιὰ τοὺς θνητούς!

Ὁ Φιλόσοφος Ξενοκράτης κατεδίκασε καὶ ἀπέριψε  ἀπερίφραστα τὸν Πολυθεϊσμὸ καὶ τὸν ἀνθρωπομορφισμὸ διακηρύσσοντας ὅτι «Ενας Θεὸς ὑπάρχει, ποὺ εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἀνάμεσα στοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ οὔτε στὴ μορφὴ οὔτε στὸν τρόπο σκέψης μοιάζει μὲ τοὺς ἀνθρώπους…»!

 Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀναζητητὲς τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ δὲν δίστασαν νὰ μιλήσουν γιὰ τὸν Ἕνα Κύριο τὸν Δημιουργὸ  «ὁρατῶν τὲ πάντων καὶ ἀοράτων».  Μάλιστα στὴν Μονὴ Φιλανθωπινῶν στὸ νησὶ τῶν Ἰωαννίνων ἔχουν ἁγιογραφηθεῖ τὰ πρόσωπα τοὺς ἀνάμεσα σὲ ἐκείνους ποὺ πίστεψαν καὶ λάτρεψαν τὸν Γλυκύτατο Ναζωραῖο!Τὸ «νέο κύμα» τῶν Ἀρχαιοελληνιστῶν προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἐπιστρέψει στὴν σκοταδιστικὴ ἐποχὴ τῆς εἰδωλολατρίας ἀπὸ τὴν ὁποία κατάφεραν οἱ Πρόγονοί μας νὰ ξεφύγουν! Ὅσα ἐκεῖνοι ἀπέρριψαν καὶ περιφρόνησαν σὰν ἐμετό, οἱ σύγχρονοι Ἀρχαιολάτρες ἀναμασοῦν καὶ τὰ προσφέρουν ὡς ἔδεσμα στοὺς ἀνυποψίαστους νεοέλληνες! Ἂς εἴμαστε ἐπιφυλακτικοὶ στὰ ὅσα μᾶς σερβίρουν καὶ ἂς προστατεύουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὶς ἀνιστόρητες, ὕπουλες, ἄτιμες, ὕποπτες καὶ ἀνθελληνικὲς δοξασίες τους!

Θὰ κλείσουμε μὲ τοὺς λόγους τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ι.Μονῆς Γρηγορίου τοῦ Ἄγ.Ὅρους Ἀρχιμ.π.Γεωργίου Καψάνη σχετικὰ μὲ τὸν Ἕναν καὶ Μοναδικὸ καὶ Παντοδύναμο Θεὸ τὸν ὁποῖο οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀναζήτησαν, οἱ Προφῆτες προκατείγγειλαν, οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν, οἱ Μάρτυρες ὁμολόγησαν καὶ ἐμεῖς πιστεύουμε!

Ὁ Χριστὸς μᾶς εἶναι:

Τὸ Πρόσωπο ποὺ ἀγαπήθηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο πρόσωπο στὸν κόσμο.

Τὸ Πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Δίκαιος Συμεὼν προφήτευσε ὅτι θὰ εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο, κείμενο “εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλών”.

Τὸ Πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο θυσιάστηκαν ἑκατομμύρια Μαρτύρων.

Τὸ Πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἐλάτρευσαν ἁπλοὶ ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ σοφοὶ καὶ ἅγιοι.

Τὸ Πρόσωπο στὸ ὁποῖο κάθε λεπτὸ ἀναπέμπτονται σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ μήκη τῆς γὴς δοξολογίες καὶ προσευχές.

Τὸ Πρόσωπο στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου τελεῖται ἡ Θεία Εὐχαριστία σὲ χιλιάδες Ἅγιες Τράπεζες, ὥστε οἱ πιστοὶ νὰ ἑνώνονται μαζί του διὰ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Σώματος καὶ Αἵματός του.

Τὸ Πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο συνῆλθαν καὶ ἐδογμάτισαν Μεγάλες καὶ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι.

Τὸ Πρόσωπο ποὺ ἐνέπνευσε καὶ ἐμπνέει στὴν ἁγιότητα καὶ στὴν ἀρετὴ δυσεξαρίθμητα ἀνθρώπινα πρόσωπα.

Τὸ Πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο ὄχι κάποιος νάνος ἀλλὰ ἕνας γίγαντας τοῦ πνεύματος, ὁ Ντοστογιέφσκι, ἔγραψε: “Πιστεύω ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἀλλά, ἐὰν μὲ πείσει κανεὶς ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἡ Ἀλήθεια, θὰ προτιμήσω νὰ εἶμαι μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι μὲ τὴν Ἀλήθεια”.

Το κείμενο αυτό περιέχει αναφορές στο βιβλίο του Ιω.Παλαιτσάκη με τίτλο «Το Κλειδί της Γένεσης».