«Είμαι παντρεμένος με την Σιοντοπούλου Ευανθία και έχομε τρία παιδιά. Πριν από μερικά χρόνια όταν ο γυιος μου Χρήστος ήταν τριάμισι χρόνων, συνήθιζε βλέποντας την μητέρα του να θυμιάζη το σπίτι, να την ακολουθή και να θυμιάζη (υποτίθεται) και ο ίδιος με την ξύλινη κουδουνίστρα του, η οποία έμοιαζε με θυμιατό, όλο το σπίτι επαναλαμβάνοντας το «Κύριε Ελέησον».
Κάποια μέρα ενώ θυμίαζε κατά την συνήθειά του με το παιχνίδι του, παρέλειψε να θυμιάση την γωνιά του σαλονιού όπου βρισκόταν η τηλεόραση. Αυτό το πρόσεξε η γυναίκα μου και τον ρώτησε γιατί δεν θυμιάζει το σαλόνι.
 Ο Χρήστος απάντησε εντελώς φυσικά ότι αυτός ο ξένος που κάθεται πάνω στην τηλεόραση δεν του επιτρέπει να θυμιάση εκεί. 
«Μα ποιος ξένος Χρήστο;», τον ξαναρωτά η γυναίκα μου. «Να, αυτός καλέ μαμά, που κάθεται πάνω στην τηλεόραση, δεν τον βλέπεις;» 
     Ο Χρήστος έβλεπε με τα καθαρά μάτια της ψυχής του τον διάβολο πάνω στην τηλεόραση και τον οποίο μάλιστα ενοχλούσε το υποτιθέμενο θυμίαμα του Χρήστου.