Στά κυριακάτικα κηρύγματά μας, άδελφοί μου χριστιανοί, έρμηνεύουμε τήν Θεία Λειτουργία. Καί φθάσαμε ήδη, μέ τήν Χάρη του Θεού, σχεδόν τό τέλος, στήν Θεία Κοι­νωνία. Γιά νά είναι στό τέλος τής Λειτουργίας ή Θεία Κοινωνία σημαίνει ότι όλα τά προηγούμενα σ' αύτήν έγιναν γιά τήν Θεία Κοινωνία. Ναί, έτσι είναι! Όλα στήν Θεία Λειτουργία γίνονται γιά τήν Θεία Κοινωνία. Όλα γίνονται γιά νά στρωθεί τό Τραπέζι του Θεού, πού λέγεται Αγία Τράπεζα, γιά νά έρθει σ' αύτό ή Θεία Τροφή, πού είναι τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, καί γιά νά προσκαλέσει ο λειτουργός Ιερέας τούς πιστούς νά κοινωνήσουν τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού. H Πρόσκληση του Ιερέα, όπως ξέ­ρουμε, είναι τό: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως καί αγάπης προσέλθετε».

Αδελφοί μου, σάν χριστιανοί 'Ορθόδοξοι πρέπει νά κοινωνάμε, καί μάλιστα νά κοι­νωνάμε συχνά τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού. Πολλές φορές σάς είπα ότι ή Θεία Λει­τουργία δέν είναι μιά απλή προσευχή, άλλά είναι τό στρωμένο Τραπέζι τού Θεού γιά τούς πιστούς. Είναι ή έντολή τού Χριστού: «Λάβετε, φάγετε· τούτό έστι τό Σώμα μου» καί «Πίετε έξ αύτού πάντες· τούτο έστι τό Αίμα μου». Θεία Λειτουργία είναι ή Θεία Κοινω­νία. Όλα στήν Θεία Λειτουργία, ξαναλέγω, γίνονται γιά τήν Θεία Κοινωνία. 'Αλλά, άφού έτσι έχουν τά πράγματα, τότε γιατί δέν κοινωνάμε; Ο μεγάλος Πνευματικός τών Πα­τρών, ο πατήρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, πού είναι δικός μας, γιατί κατάγεται άπό τήν Νυμφασία τής Γορτυνίας, έλεγε καί φώναζε: «Ο χριστιανός πρέπει νά είναι πολύ προσεκτικός στή ζωή του, ώστε νά μπορεί νά κοινωνεί σέ κάθε Θεία Λειτουργία»! Καί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει σ' αύτόν πού πήγε στήν Θεία Λειτουργία, άλλά δέν κοινώνησε: «Γιά σένα σφάχτηκε ο Αμνός καί σύ Τόν άφήνεις;». Καί γιά νά τό πώ όπως άκριβώς τό είπε ο Άγιος Πατέρας: «Διά σέ εσφάγη ο Αμνός καί σύ καταλιμπάνεις Αυτόν;»! Σχετικά μέ τό θέμα πού μιλάμε, κάνει λόγο ο ένατος Κανόνας τών Αγίων Απο­στόλων. Αλλά όπως παραθεωρούμε καί τούς αλλους Κανόνες, έτσι παραθεωρούμε καί τόν Κανόνα αύτόν. Ο Κανόνας αύτός λέει ότι αύτοί πού πηγαίνουν στήν Θεία Λειτουργία καί ακούν μέν τά άναγνώσματα τής Θείας Λειτουργίας καί όλες τίς εύχές της, άλλά άποφεύγουν νά κοινωνήσουν, αύτοί πρέπει νά άφορίζονται. Τόν άναφέρω καί έπί λέξει τόν Κα­νόνα: «Πάντας τούς εισιόντας πιστούς, καί τών Γραφών ακούοντας, μή παραμένοντας δέ τή προσευχή καί τή Αγία Μεταλήψει, ώς άταξίαν έμποιούντας τή Εκκλησία, άφορίζεσθαι χρή».

Ο Κανόνας αύτός στούς σημερινούς μας καιρούς, άλλά καί παλαιότερα, κρί­θηκε ώς αύστηρός, έπειδή διατάσσει τήν συχνή Θεία Κοινωνία καί μάλιστα σέ κάθε Θεία Λειτουργία. Καί βέβαια, άφού δέν ζούμε προσεκτική ζωή, ώστε νά μπορούμε νά κοινω­νούμε συχνά, κρίνουμε ώς αύστηρό τόν Κανόνα, πού δέν μποροϋμε νά τόν εφαρμόσουμε. Ωραία σ' αύτό μάς τά λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ερμηνεύοντας τόν Κανόνα. Ακούστε τί λέει: «Διά τούτο καί πολλά καλά έθιμα όπου άναφέρουσιν οι θείοι Κανόνες, συνηθιζόμενα είς τούς τότε καιρούς, αύτά τώρα είς τούς ίδικούς μας καιρούς είναι άλλοιότικα καί διαφορετικά. Τόσον μάς έκατάστησεν ή διεστραμμένη καί άμελημένη ζωή όπου ζώμεν, ώστε ούδέ νά πιστεύωμεν αν καμμίαν φοράν οι χριστιανοί έφθασαν είς τόσην άρετήν , όπου νά μεταλαμβάνουν συνεχώς είς κάθε Λειτουργίαν όπου εγίνετο».

Νά κοινωνάτε, χριστιανοί μου, καί μάλιστα νά κοινωνάντε συχνά. Κι αν σάς πεί κα­νείς, γιατί κοινωνάτε συχνά νά του πείτε: «Είμαι παιδί του Πατέρα Θεού, λέω τό "Πά­τερ ήμών" καί γι' αύτό έχω δικαίωμα στό Τραπέζι τού Πατέρα μου. Μόνο τά άπόπαιδα δέν κάθονται στό τραπέζι του πατέρα τους». Κι αν αλλος σάς πεί: «Καλά, είσαι τόσο αξιος έσύ καί κοινωνάς συχνά;», νά του πείτε:«Όχι, δέν είμαι αξιος. Είμαι καί έγώ αμαρ­τωλός καί άγωνίζομαι νά γίνω καλός. Καί έπειδή είμαι αμαρτωλός, γι' αύτό πάω νά κοι­νωνήσω. 'Επειδή, όταν μέ κοινωνάει  ο Ιερέας μου λέει "Είς αφεσίν σου αμαρτιών καί είς ζωήν αιώνιον καί αθάνατον"». Νά του λέτε καί τό αλλο: «'Επειδή είμαι αρρωστος στήν ψυχή καί έχω πάθη αμαρτωλά, γι' αύτό καί πάω νά πάρω τό Φάρμακο, γιά νά θερα­πευτώ». Καί Φάρμακο είναι ή Θεία Κοινωνία. Πραγματικά, χριστιανοί μου, αν δέν πά­ρουμε τήν δύναμη άπό τήν Θεία Κοινωνία, πώς θά κάνουμε τόν πνευματικό μας άγώνα, γιά νά νικήσουμε τά δόλια τά πάθη πού μάς έπνιξαν;

Αλλά ένώ, χριστιανοί μου, σάς είπα τά παραπάνω γιά συχνή Θεία Κοινωνία, είναι άνάγκη όμως νά σάς πώ ότι γιά νά έχει στήν ψυχή μας ή Θεία Κοινωνία τή σωστική δύναμή της, πρέπει νά άγωνιζόμαστε νά κρατούμε τήν ψυχή μας καθαρή. Ελεγε μέν ο δικός μας πατήρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος νά κοινωνούν οι χριστιανοί συχνά, άκόμη καί σέ κάθε Θεία Λειτουργία, άλλά τόνιζε νά είναι προσεκτικοί στή ζωή τους, γιά νά έχουν τήν Χάρη καί τήν χαρά αύτή τής συχνής Θείας Κοινωνίας. Θεία Κοινωνία σημαίνει ένω­ση μέ τόν Θεό. Αλλά λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (στήν ομιλία του στά Είσόδια τής Θεοτόκου) ότι γιά τόν Θεό, πού τά μπορεί όλα, ένα δέν τό μπορεί. Τί δέν μπορεί ο Θεός; Δέν μπορεί νά ενωθεί μέ άκάθαρτο. Κι όταν λοιπόν ή καρδιά μας βαρύνεται μέ πά­θη, ας μήν τολμούμε νά κοινωνήσουμε, γιατί δέν μπορεί ο Θεός νά ένωθεί μαζί μας μέ τέ­τοια πάθη πού έχουμε. Όταν όμως κάνουμε τόν άγώνα μας, γιά νά άπαλλαγούμε άπό τά αμαρτωλά μας πάθη καί πηγαίνουμε σέ πνευματικό πατέρα νά τά έξομολογηθοϋμε, τότε ή Θεία Κοινωνία ένεργεί σωστικά μέσα μας.Αλλά θά συνεχίσουμε γιά τήν Θεία Κοινωνία, γιατί είναι σοβαρό, είναι πολύ σοβαρό τό θέμα.Ο προοδευμένος χριστιανός φαίνεται από τό αν λαχταράει τήν Θεία Κοινωνία καί πόσο τήν γεύεται όταν κοινωνάει.

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας