Ερμηνεύοντας τήν Θεία Λειτουργία, αδελφοί μου χριστιανοί, βρισκόμαστε στό τμήμα έκείνο πού αναφέρεται στήν Θεία Κοινωνία. Βρισκόμαστε δηλαδή στό σπου­δαιότερο σημείο, γιατί όλα όσα έγιναν μέχρι τώρα στήν Θεία Λειτουργία, έγιναν γιά τήν Θεία Κοινωνία. Ναί, άγαπητοί μου! H Θεία Λειτουργία γίνεται γιά τήν Θεία Κοι­νωνία. Λένε μερικοί: Δέν πάω στή Λειτουργία. Κάνω τήν προσευχή μου σπίτι μου. Ναί, άλλά ή Θεία Λειτουργία δέν είναι μιά απλή προσευχή, είναι Τραπέζι! Είναι φα­γητό. H Θεία Λειτουργία γίνεται γιά νά άκούσουμε «Λάβετε, φάγετε» καί «Πίετε έξ αύτού πάντες». H Θεία Λειτουργία γίνεται γιά νά βγεί ο Ιερέας στήν Ωραία Πύλη κρατώντας τό Αγιο Ποτήριο καί να πεί: «Προσέλθετε» ελάτε δηλαδή να κοινωνήσε­τε τό Σώμα καί τό Αίμα τοϋ Χριστού! Σ' αύτό, λοιπόν τό τμήμα, σ' αύτό πού πάει πρός τήν Θεία Κοινωνία, βρισκόμαστε τώρα στήν ερμηνεία τής Θείας Λειτουργίας.

Καί έπειδή τώρα άρχίζει νέο τμήμα, άρχίζει τό τμήμα αύτό μέ θεία ευλογία. Στρεφόμενος λοιπόν ο Ιερέας στόν λαό καί κρατώντας τόν Τίμιο Σταυρό λέγει: «Καί έσται τά έλέη του μεγάλου Θεού καί Σωτήρος ήμών Ιησού Χριστού μετά πά­ντων υμών». Καί εύλογεί διά του Σταυρού τόν λαό.Τά όσα ακούονται τώρα παρακάτω είναι σχετικά μέ τήν Θεία Κοινωνία. Αλλά πρώτα άναφέρονται δύο προλογικά αίτήματα. Τό ένα είναι γιά τά Τίμια Δώρα, πού είναι πάνω στήν Αγία Τράπεζα. Είναι μιά δέηση πρός τόν Θεό, γιά νά διαφυλαχθούν άπό κάποια ζημιά: Ποιά ζημιά; Είτε νά διασαλευθεί καί νά χυθεί τό άγιο Ποτήριο μέ κάποιο άπρόοπτο σεισμό^- είτε κάποιος άπρόσεκτος νά άκουμπήσει πάνω στό άγιο Δισκάριο καί νά πέσουν οι θείοι Μαργαρίτες του Παναγίου Σώματος του Χριστού είτε, τέλος πάντων, νά πέσει μέσα στό άγιο Ποτήριο κανένα ζωυφιο, όπως αύτό ήταν εύκολο νά συμβεί τότε παλαιά στίς κατακόμβες. Ετσι λοιπόν λέγει ο Ιερέας: «Υπέρ τών προσκομισθέντων καί αγιασθέντων τιμίων Δώρων, τοϋ Κυρίου δεηθώμεν».

Τό αλλο προλογικό αίτημα, προτού νά πάμε πρός τήν Θεία Κοινωνία, είναι νά δε­χθεί ο Θεός στό Ουράνιο Θυσιαστήριο τήν Θυσία πού του προσφέραμε καί νά μάς στείλει, νά μάς «αντικαταπέμψη», όπως λέγει ή δέηση, τήν Θεία του Χάρη. Ναί, άγαπητοί μου! Στήν Θεία Λειτουργία προσφέραμε στόν Θεό Πατέρα τήν Θυσία του Υιού Του, αύτή πού ο 'Ιησούς Χριστός πρόσφερε γιά μάς στόν Γολγοθά. Μέ αύτή τήν Θυσία μόνο εύαρεστείται ο Θεός, μέ τήν Θυσία του Υιού του. Μόνο αύτή ή Θυ­σία δίνει τήν αφεση τών αμαρτιών μας καί μόνο αύτή μάς ένώνει μέ τόν Θεό. Λέ­γει, λοιπόν, ο Ιερέας στόν Θεό: «Οπως ο φιλάνθρωπος Θεός ήμών, ο προσδεξάμενος αύτά (δηλαδή, τά Αγια Δώρα) είς τό άγιον καί υπερουράνιον καί νοερόν αυτού Θυσιαστήριον, είς οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν τήν Θείαν Χά­ριν καί τήν δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, δεηθώμεν».

  Καί τώρα, μετά από αύτά τά προλογικά, προχωράμε γιά τήν ετοιμασία μας πρός τήν Θεία Κοινωνία. Γιά νά κοινωνήσουμε, αγαπητοί μου, τό Σώμα καί τό Αίμα του Ιησού Χριστού μας τό πρώτο καί τό κύριο πού πρέπει νά κάνουμε είναι νά πα­ραδώσουμε τόν έαυτό μας σ' Αυτόν. Νά νοιώθουμε ότι είμαστε δικοί Του. Γιατί μό­νο τότε θά έχουμε δικαίωμα στό Τραπέζι του! Ετσι λοιπόν ο Ιερέας, τώρα πού πάμε γιά τήν Θεία Κοινωνία λέγει τήν προτροπή «Τήν ενότητα τής πίστεως ....», πού καταλήγει στό «εαυτούς καί άλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ήμών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα». Νά παραδώσουμε, δηλαδή, τόν έαυτό μας στό Χριστό. Είναι βασικό αύτό τώρα πού προχωράμε πρός τήν Θεία Κοινωνία. Καί επειδή είναι βασι­κό, γι' αύτό καί ο Ιερέας λέγει τώρα μία ώραία εύχή γιά τήν Θεία Κοινωνία, πού άρχίζει μέ αύτό άκριβώς πού είπαμε, τό νά παραδώσουμε δηλαδή τόν έαυτό μας στόν Θεό. Λέγει: «Σοί παρακατατιθέμεθα τήν ζωήν ήμών άπασαν καί τήν έλπίδα Δέσποτα Φιλάνθρωπε...». Λέγει δέ παρακάτω ή εύχή νά μάς αξιώσει ο Θεός νά κοι­νωνήσουμε τά Άχραντα Μυστήρια — ακούστε τώρα γιατί κοινωνάμε —: «Είς άφεσιν αμαρτιών», γιά νά μάς συγχωρεθούν δηλαδή τά αμαρτήματά μας· «είς Πνεύ­ματος Αγίου Κοινωνίαν», γιά νά αποκτήσουμε τή Χάρη του Αγίου Πνεύματος· «είς βασιλείας ούρανών κληρονομίαν», γιά νά κερδίσουμε τήν αιώνια ζωή, τόν γλυκό Πα­ράδεισο. Γιατί ο Χριστός μάς τό είπε καθαρά: «Εάν μή φάγητε τήν Σάρκα του Υιού τού άνθρώπου καί πίητε αύτού τό Αίμα, ούκ έχετε ζωήν έν εαυτοίς» (Ιωάν. 6,53).

Καί ακόμη κοινωνάμε γιά νά έχουμε παρρησία στόν Θεό μέ τήν προσευχή μας σ' Αύτόν. «Είς παρρησίαν τήν πρός σέ», λέγει ο Ιερέας. Γιά νά μάς έρθουν όμως μέ τήν Θεία Κοινωνία όλα αύτά τά άγαθά, άγαπητοί μου, πρέπει νά κοινωνάμε «μετά καθαρού συνειδότος», μέ καθαρή δηλαδή τήν καρδιά, όπως τό είπε στήν άρχή ή εύχή. Διαφορετικά, ή Θεία Κοινωνία άποβαίνει είς «κρίμα» καί «είς κατάκριμα», όπως λέγει στό τέλος ή εύχή.Αλλά είναι καί αλλες εύχές πού λέγει ο Ιερέας ώς προετοιμασία γιά τήν Θεία Κοινωνία, αγαπητοί μου άδελφοί. Δέν αρκεί όμως ο χρόνος νά τίς πούμε τώρα. Θά συνεχίσουμε στό επόμενο κήρυγμά μας.

O Γόρτυνος Ιερεμίας