Μέ τά όσα είπαμε μέχρι τώρα, άγαπητοί μου χριστιανοί, ερμηνεύοντας τήν Θεία Λειτουργία, μπήκαμε στό κεντρικό της σημείο, σ' αυτό πού λέμε Θεία Ευχαριστία. Όπως ο Χριστός μας, όταν παρέδωσε τό Μυστήριο τής Θείας Λειτουργίας, πρώτα ευχαρίστησε τόν Θεό Πατέρα, ετσι καί εμείς, τελώντας τήν Θεία Λειτουργία, ακούσαμε τόν Ιερέα νά λέει: «Ευχαριστήσωμεν τώ Κυρίω». Καί στήν προτροπή αυτή του Ιερέα ο λαός απαντά: ««Άξιον καί δίκαιον». Ειναι δηλαδή άξιο καί δίκαιο νά ευχαριστούμε τόν Θεό. Ώστε λοιπόν δέν ευχαριστεί μόνος του ο Ιερέας τόν Θεό, άλλά Τόν ευχαριστεί — δηλαδή τελεί τήν Θεία Ευχαριστία — μαζί μέ τόν λαό. Ωραία τό λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Η Θεία Ευχαριστία, λέει, γίνεται καί άπό τόν Ιε­ρέα καί άπό τόν λαό. Δέν ειναι μόνον ο Ιερέας πού ευχαριστεί, άλλά καί ο λαός όλος. Καί μάλιστα ο Ιερέας παίρνει πρώτα τήν φωνή του λαού, τό ««Άξιον καί δίκαιον», καί επειτα αρχίζει αυτός τήν Θεία Ευχαριστία», μέ τήν πρώτη της ευχή, πού άρχί­ζει καί αυτή μέ τό ««Άξιον καί δίκαιον».

    Αυτό τό ««Άξιον καί δίκαιον», πού ειπαν καί ο Ιερέας καί ο λαός, μάς υπενθυμί­ζει, άγαπητοί μου άδελφοί, τό τέταρτο καί πέμπτο κεφάλαιο του βιβλίου τής Αποκαλύψεως. Ο Απόστολος καί Ευαγγελιστής Ιωάννης, πού εγραψε τήν Αποκάλυψη, ειδε τόν Παντοκράτορα Κύριο, πού καθόταν στόν ουράνιο Θρόνο Του νά κρατάει στό δεξί Του χέρι ένα βιβλίο σέ σχήμα κυλίνδρου. Το βιβλίο ήταν σφραγισμένο μέ επτά σφραγίδες από βουλοκέρι. Και ένας άγγελος, μέ δυνατή τή φωνή, διαλαλούσε καί έλεγε: «Ποιός ειναι άξιος νά λύσει τίς σφραγίδες του βιβλίου καί νά τό ανοίξει;». «Καί δέν βρέθηκε κανένας — λέγει ή Αποκάλυψη — ούτε στόν ουρανό ούτε στήν γή ούτε κάτω άπό τήν γή, πού νά μπορεί νά άνοίξει ή εστω καί νά άντικρύσει τό βιβλίο». «Καί εγώ — λέγει ο 'Ιωάν­νης — άρχισα νά κλαίω πολύ, πού δέν βρέθηκε κανένας νά άνοίξει τό βιβλίο ή εστω νά τό άντικρύσει». Αλλά ένας άπό τούς είκοσι τέσσερις πρεσβυτέρους, πού ήταν μπροστά στόν Θρόνο του Θεού, του ειπε: «Μήν κλαίς, γιατί τό Λιοντάρι άπό τήν φυλή του Ιού­δα, ο απόγονος του Δαβίδ, νίκησε στήν μάχη πού εδωσε καί μπορεί νά λύσει τίς επτά σφραγίδες καί να ανοίξει τό βιβλίο»! Τότε, συνεχίζει νά λέει ο Ιωάννης, ειδε νά στέκε­ται μπροστά στόν Θρόνο του Θεού ένα Αρνίο. Καί το Αρνίο εμοιαζε νά ήταν σφαγμένο. Τό Αρνίο ειχε επτά μάτια! Ειναι τά επτά πνεύματα του Θεού, πού άποστέλλονται σέ όλη τή γή. Τό Αρνίο πήγε καί πήρε τό κυλινδρικό βιβλίο καί τότε οι άγγελοι του ουρανού καί οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι επεσαν μπροστά Του καί κρατώντας κιθάρες καί χρυσά θυμιατήρια γεμάτα θυμίαμα εψελναν έναν καινούργιο υμνο καί ελεγαν: «Εισαι άξιος νά πάρεις τό βιβλίο καί νά άνοίξεις τίς σφραγίδες του. Γιατί σφαγιάστηκες καί (μέ τό Αίμα Σου μάς εξαγόρασες γιά τόν Θεό»! Καταλαβαίνετε άπό τά λόγια αυτά, άγα­πητοί μου χριστιανοί, ότι αυτό τό Αρνίο, πού ειναι Θεός, καί γι' αυτό Τόν προσκύνησαν καί οι άγγελοι του ουρανού, Αυτό τό Αρνίο, λέγω, ειναι ο Ιησούς Χριστός, πού σταυ­ρώθηκε γιά μάς. Τό βιβλίο, τό σφραγισμένο μέ επτά σφραγίδες, πού μόνος Αυτός μπορούσε νά τό άνοίξει, ειναι τό οικονομικό σχέδιο του Θεου γιά τήν σωτηρία τών άνθρώπων. Πραγματικά, όπως καί τό εψαλλαν οι άγγελοι τής 'Αποκαλύψεως, μόνον ο Ιη­σούς Χριστός ειναι «Άξιον καί δίκαιον» νά υμνείται σάν Σωτήρας μας, γιατί Αυτός μό­νο θυσιάστηκε γιά μάς καί μάς εξαγόρασε μέ τό Αίμα Του.

Τό «Άξιον καί δίκαιον» λοιπόν, μέ τό οποίο μπαίνουμε στήν καθ' εαυτό Θεία Λει­τουργία, καί τό οποίο ομολόγησαν καί ο Ιερέας καί ο λαός, αυτό τό «Άξιον καί δί­καιον» ειναι παρμένο άπό τήν Αποκάλυψη. Καί τώρα μέ τή φράση αυτή ««Άξιον καί δίκαιον» άρχίζει ο Ιερέας τήν πρώτη ευχή τής Θείας Ευχαριστίας. Η ευχή αυτή μάς λέει γιατί πρέπει νά ευχαριστούμε τόν Θεό. Ναί, χριστιανοί μου! Πρέπει όχι μόνο νά παρακαλάμε τόν Θεό γιά τά διάφορα αιτήματά μας, όπως τό κάνουμε στή Θεία Λειτουργία, άλλά πρέπει καί νά ευχαριστούμε τόν Θεό. Καί νά γιατί πρέπει νά ευχαριστούμε τό Θεό κατά τήν ωραία αυτή ευχή πού λέγει τώρα ο Ιερέας. Πρώτον νά ευχαριστούμε τόν Θεό γιά τήν δόξα Του. Διότι ειναι «ανέκφραστος», ειναι «απερινόητος», ειναι «αόρατος» καί «ακατάληπτος», ειναι «ο αεί Ων». Δεύτερον νά ευχαριστούμε τόν Θεό, γιατί μάς εφερε στόν κόσμο, γιατί άπό τήν ανυπαρξία μάς εφερε στήν ύπαρξη: «'Εκ του μή όντος εις τό ειναι ημάς παρήγαγε»! Τρίτον νά ευχαριστούμε επειτα τόν Θεό, γιατί άν καί άμαρτήσαμε, όμως δέν μάς άφη­σε στήν άμαρτία, άλλά εστειλε τόν Μονογενή Του Υιό, γιά νά μάς σώσει. Καί άπό χα­μηλά πού ήμαστε πεσμένοι, μάς άνέβασε ψηλά στόν ουρανό καί μάς χάρισε τήν ουρά­νια Βασιλεία Του. Τέταρτον, νά ευχαριστούμε τό Θεό γιά όλες τίς ευεργεσίες πού μάς εδωσε, καί γιά τίς φανερές καί γιά τίς αφανείς· καί γιά όσες γνωρίζουμε καί γιά όσες δέν γνωρίζουμε. Τέλος, μάς λέει ή ωραία αυτή ευχή, ή πρώτη ευχή τής Θείας Ευχα­ριστίας, νά ευχαριστούμε τόν Θεό γιά τήν Θεία Λειτουργία πού τελούμε. Γιά τό ότι ο Θεός καταδέχεται άπό τά δικά μας χέρια νά Του προσφέρουμε τά Τίμια Δώρα, άν καί παραστέκονται σ' Αυτόν χιλιάδες Αρχάγγελοι καί μυριάδες Άγγελοι, τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, τά εξαπτέρυγα, τά πολυόμματα, τά μετάρσια καί τά πτερωτά.

    Ναί! Όλα τά τάγματα τών Αγγέλων στόν ουρανό ψάλλουν υμνο στόν Θεό, υμνο, πού τόν λέμε «επινίκιο». Τόν λέμε ετσι, γιατί ειναι υμνος τής νίκης, του θριάμβου καί τής δόξης του Κυρίου μας 'Ιησου Χριστού. Μήν ξεχνάμε ότι ή σφραγίδα πού βάζου­με πάνω στό Πρόσφορο γράφει: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ, γιατί άπό τό Πρόσφο­ρο εξάγεται ο Αμνός τού Θεού, ο οποίος, όπως Τόν εψαλλαν οι άγγελοι τής Αποκαλύψεως πού είδαμε, εικονίζεται καί μέ Λιοντάρι, πού νίκησε στήν μάχη πού εδωσε κα­τά τών δυνάμεων του σκότους.

O Γόρτυνος Ιερεμίας