Στην ερμηνεία που κάνουμε στην Θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου χριστιανοί, είμαστε στον Τρισάγιο Ύμνο, στο «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς». Να αγαπάτε αυτόν τον μικρό ύμνο, αδελφοί μου χριστιανοί, και να τον λέτε τακτικά. Γιατί είναι ύμνος στον Θεό μας, στην Αγία Τριάδα. Την προσευχή μας πρέπει να την αρχίζουμε με την Αγία Τριάδα. Είναι και άλλες δυο μικρές προσευχές στην Αγία Τριάδα: Το «Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν», και το: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». Αλλά ο καλύτερος ύμνος στην Αγία Τριάδα, με τον οποίον πρέπει να αρχίζουμε την προσευχή μας, είναι ο Τρισάγιος Ύμνος, το «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς».

Στον ύμνο αυτόν, αδελφοί μου, καλούμε τον Θεό «Άγιο». Εμείς, όταν λέμε κάποιον Άγιο, εννοούμε με αυτή την λέξη ότι δεν έχει αμαρτήματα, ότι είναι καλός και πολύ καλός και ότι κάνει καλά έργα. Δίνουμε δηλαδή ηθική έννοια στην λέξη Άγιος. Δεν έχει όμως μόνο αυτή την απλή έννοια η λέξη Άγιος στην Εκκλησία μας και μάλιστα όταν αυτή την λέξη την αποδίδουμε στον Θεό. Για να εννοήσουμε την σημασία του ''Άγιος'' θα πρέπει να πάμε στην Παλαιά Διαθήκη, να ανοίξουμε το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, να βρούμε το έκτο κεφάλαιό του, γιατί σ΄αυτό το κεφάλαιο, όπως είπαμε και άλλοτε, οι Άγγελοι του ουρανού ύμνησαν τον Θεό με το «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ». Εκεί για το «Άγιος» υπάρχει η περίφημη λέξη «Καδώς». Όταν λέει ο προφήτης Ησαΐας «Καδώς» τον Θεό, δηλαδή Άγιο, Τον εννοεί ως Παντοκράτορα, ως Μεγαλοπρεπή και Υπερτέλειο, ως τον «Κύριο Σαβαώθ», τον «Κύριο των Δυνάμεων»! Ως τον Κύριο του ουρανού και της γης ολοκλήρου, ως τον Κύριο της κτίσεως και της ιστορίας! Γι΄αυτό και όταν στην λατρεία μας υμνούμε τον Θεό ως Άγιο, έχουμε έπειτα ύμνο της παντοδυναμίας και της παντοκρατορίας και της Δόξας του Θεού. Και αυτήν την έννοια του «Αγίου» Θεού δίνει η επόμενη ευχή που λέγει ο Ιερέας, όταν οι ψάλτες λέγουν τον Τρισάγιο Ύμνο: «Ο Θεός ο Άγιος, ο εν Αγίοις αναπαυόμενος, ο Τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα ο κτίσας τον άνθρωπον κατ΄εικόνα Σήν και ομοίωσιν…». Όλα αυτά τα λόγια του Ιερέα, αγαπητοί μου, και τόσα άλλα που λέει παρακάτω, υμνούν τον Θεό ως Άγιο με την έννοια που σας έδωσα. Με λίγα λόγια: Αγιότητα του Θεού είναι η Δόξα Του! Και οι Άγιοι, που μετέχουν στην αγιότητα του Θεού, λέγονται «δοξασμένοι». Γι΄αυτό και όταν ο Ιερέας θέλει να μνημονεύσει έναν άγιο, τον ακούτε να λέει: «Του αγίου ενδόξου (τάδε)…». Λέμε «ένδοξο» τον άγιο όχι βέβαια με την έννοια της κοσμικής δόξας, αλλά με την έννοια ότι ενώθηκε με τον Θεό, μπήκε στην Δόξα του Θεού και έγινε και αυτός δοξασμένος. Ας ξέρουμε όμως, αδελφοί μου, ότι αυτή την Δόξα του Θεού, δηλαδή την Αγιότητά Του, την γεύονται μόνον όσοι έχουν καθαρή καρδιά, καθαρή από τα αμαρτήματα και τα πάθη. Γιατί ο Θεός είναι Άγιος και με την ηθική έννοια, γιατί είναι υπερτέλειος.

Ότι αυτή πραγματικά, αδελφοί, είναι η έννοια της λέξης «Άγιος» για τον Θεό, ότι δηλαδή σημαίνει την Δόξα του Θεού, φαίνεται από τον  άλλον μικρό ύμνο, που λέγει τώρα ο Ιερέας στον Θεό. Ενώ προηγουμένως Τον είπε «Άγιο», τώρα θα μας πει για τη Δόξα Του, ακριβώς γιατί αγιότητα του Θεού είναι η Δόξα Του. Λέγει λοιπόν ο Ιερέας: «Ευλογημένος ει ο επί θρόνου δόξης της Βασιλείας Σου, ο καθήμενος επί των Χερουβείμ, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων»!

Τον δοξαστικό αυτόν λόγο στον Θεό τον λέγει ο Ιερέας μπροστά στην Αγία Τράπεζα κάνοντας μάλιστα και ελαφρά υπόκλιση. Αλλά γιατί κάνει την υπόκλιση αυτή; Την κάνει την υπόκλιση, γιατί εκεί παλαιά, πίσω από το Θυσιαστήριο, ήταν το λεγόμενο «Σύνθρονο» και στο μέσον του Συνθρόνου, υψωμένος, ήταν ο θρόνος του Επισκόπου. Δηλαδή ο Επίσκοπος κατά την Θεία Λατρεία στον Ναό είχε τον θρόνο του εκεί όπου βρίσκεται «ο Θρόνος του Θεού και του Αρνίου» στο ουράνιο Θυσιαστήριο, όπως μας το περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη στο τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο Επίσκοπος, όπως τον περιγράφει ο άγιος Ιγνάτιος, είναι «προκαθήμενος εις τόπον Θεού».

Σταματώ εδώ το σημερινό ταπεινό μου κήρυγμα, αφού ευχηθώ να κάνουμε όλοι μας, με την Χάρη του Θεού, δυνατό τον αγώνα μας, για να καθαριστεί η καρδιά μας από τα αμαρτωλά πάθη, για να μπορέσουμε έτσι να γευθούμε την αγιότητα του Θεού, δηλαδή την Δόξα Του , που λέγεται και Βασιλεία Του.

O Γόρτυνος Ιερεμίας