Σέ νέο χρόνο εἰσήλθαμε. Ἀφήσαμε πίσω τόν περασμένο καί εἰσήλθαμε στόν νέο. Οἱ ἄνθρωποι τίς ἡμέρες αὐτές ἀνταλλάσουν πολλές εὐχές: «Χρόνια πολλά», «εὐτυχισμένος ὁ καινούργιος χρόνος», «Αἴσιον καί εὐτυχές τό νέον ἔτος» κ.ο.κ.. Καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καθώς ἀντικρύζει τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς, δέν μπορεῖ νά σιγήσει. Ὑπενθυμίζει, λοιπόν, ἀντί ἄλλης εὐχῆς τά λόγια τοῦ θείου ἀπ. Παύλου: «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Ἡ ἀγαθότητα τοῦ Κυρίου μᾶς χαρίζει καί νέα πίστωση χρόνου, γιά νά ἐνδιαφερθοῦμε καί ἀναλάβουμε τό ἔργο μας. Ποιό εἶναι αὐτό; Ἡ χριστανική μας μόρφωση, ὁ πνευματικός μας καταρτισμός, ἡ ἀναγέννηση τῶν ψυχῶν μας. Αὐτό δέν εἶναι τό δικό μας ἔργο; Καιρός νά τό ἀναλάβουμε. Νά τό ἀρχίσουμε. Νά τό ἐργασθοῦμε καί νά τό φέρουμε εἰς πέρας. Ὄχι μεθαύριο. Οὔτε αὔριο. Ἀλλά σήμερα, χωρίς καμμία ἀναβολή. Γιατί; Διότι:

Α) Εἶναι ὁρισμένος ὁ χρόνος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Πόσα χρόνια θά ζήσουμε; Εἴκοσι, ἤ σαράντα, ἤ ἑβδομῆντα, ἤ ἑκατό; Δέν τό γνωρίζομε. Αὐτό μόνο γνωρίζομε, ὅτι τά χρόνια τῆς ζωῆς μας δέν εἶναι ἄπειρα. Εἶναι μετρημένα. Θά ἔχουν λοιπόν τέλος, γρήγορα μάλιστα τέλος. Δέν βλέπετε πόσο γρήγορα φεύγουν; Δέν προφθάνομε νά τά μετρήσομε, νά τά χαιρετίσομε, νά τά δοῦμε ἀκόμη.

Νά, τώρα. Νέος χρόνος! Πότε πέρασε ὁ παλαιός μέ τούς μῆνες του, τίς ἡμέρες καί τίς ὧρες του; Τί ἔγιναν ὅλα αὐτά; Πῶς πέρασαν τόσο γρήγορα; Παρόμοια θά περάσουν ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Καί χίλια ἄν ἦσαν, καί αὐτά θά τελείωναν. Θά κοπεῖ, λοιπόν, τό νῆμα. Θά σβήσει ὁ λύχνος. Θά κλείσει ἡ ἡμέρα. Θά ἔλθει ὁ θάνατος. Κι ἄν ἔλθει ξαφνικά; Τί θά Τοῦ ποῦμε, ὅταν ἀμίλητος καί βιαστικός κτυπήσει τήν πόρτα τῆς ζωῆς μας; Στάσου νά μετανοήσουμε; Νά ἐλεήσουμε; Νά κλαύσουμε;

Νά ἑτοιμασθοῦμε; Ματαία ἐλπίδα. Ἀπατηλά ὄνειρα. Θυμηθεῖτε τήν παραβολή τῶν δέκα Παρθένων μέ τό πάθημα τῶν πέντε μωρῶν. Ἀκοῦστε καί τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἐμέ δεῖ ἐργάζεσθαι τά ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστιν· ἔρχεται νύξ, ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι». (Ἰω. θ’ 4). Γιά τόν ἑαυτό Του τά ἔλεγε αὐτά! Καί ἐργαζόταν ἀδιάκοπα ὅταν βρισκόταν στή ζωή. Καί ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Νά ἀρχίσομε, χωρίς ἀναβολή. Καί νά μή κάνομε ποτέ διακοπή. Αὐτό εἶναι. Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι ὁρισμένος ὁ χρόνος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Β) Εἶναι ὅμως καί σφραγισμένες οἱ ἡμέρες τοῦ βίου μας. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι κάθε χρόνος τῆς ζωῆς μας, καί κάθε ἡμέρα, καί κάθε ὥρα καί λεπτό καί δευτερόλεπτο ἀκόμη, ἔχει ὁρισμένη εἰδική ἀποστολή, γιά ὁρισμένη ἀρετή. Δηλαδή, σύμφωνα μέ τίς περιστάσεις πού μᾶς ἔρχονται, τούς λογισμούς πού μᾶς γεννῶνται, τούς πειρασμούς πού μᾶς παρουσιάζονται, τά σκάνδαλα πού δημιουργοῦνται γύρω μας, οἱ ἡμέρες καί ὧρες καί οἱ στιγμές, εἶναι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ νά ἐξασκήσουμε καί μιά ἀρετή. Τώρα τήν ἐλεημοσύνη, ἔπειτα τήν ὑπομονή· σήμερα τή δικαιοσύνη, αὔριο τήν ἀγάπη· τό πρωΐ τήν προσευχή, τό βράδυ τήν ἀνεξικακία· αὐτή τή στιγμή τήν ἀγνότητα, τήν ἄλλη τή μετάνοια, τήν ἐξομολόγηση, τήν ὁμολογία τῆς πίστεως, τή Θ. Κοινωνία. Μέ αὐτή τήν ἀποστολή περνοῦν μπροστά μας, μέ αὐτή τή σφραγίδα, μέ αὐτή τήν ἀπαίτηση.

Τί θά κάνουμε; Θά πετάξουμε τούς μαργαρίτες στούς χοίρους; Θά σπαταλήσουμε καί τά χρόνια καί τίς ἡμέρες καί τίς ὧρες τῆς ζωῆς μας στήν κραιπάλη καί τή μέθη καί τήν ἁμαρτία; Ἀλλοίμονο! Δέν θά ξαναγυρίσουν. Φεύγουν ἀνεπιστρεπτεί. Δέν θά τά βροῦμε πάλι, γιά νά διορθώσουμε τά κακά μας καί νά στολίσουμε κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας μέ μία ἁγία καί θεάρεστη πράξη καί ἀρετή. Καί τί θά γίνει, ἄν ἀντί τῆς ἀρετῆς, φέρουν τήν κακία, φέρουν σφραγίδα διαβολική, πού θά πιστοποιεῖ καί μία πράξη ἁμαρτωλή; Ἄς τό σκεφθοῦμε καλά. Μάρτυρες θά παρουσιασθοῦν κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας, μάρτυρες κατηγορίας ἐναντίον μας, μαῦροι, σκοτεινοί, ἀπαίσιοι, γιά νά μᾶς κατηγορήσουν χωρίς συμπάθεια καί εὐσπλαγχνία, νά ζητήσουν τήν σκληρή ἀπό τόν δίκαιο Κριτή καταδίκη μας. Θέλομε αὐτό τό πρᾶγμα;

Γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά σφραγίσουμε καί ἐμεῖς τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας, ὅπως τίς σφράγισε ὁ Θεός· κάθε στιγμή μέ μιά πράξη ἀγαθή. Εἶναι ἀνάγκη νά ἐξαγοράζουμε τόν καιρό, ὅπως παραγγέλλει ὁ ἀπ. Παῦλος· νά τόν ἐξαγοράζουμε μέ τό χρῆμα τῆς Πίστεως καί εὐσέβειας καί ἀρετῆς, γιά νά μή ἀκούσουμε ποτέ κατηγορίες, ἀλλά μόνο ἐπαίνους καί ἐγκώμια καί θερμή πρός τόν δικαιοκρίτην Θεό ὑπεράσπιση ἀπό τίς ἡμέρες καί τά χρόνια καί τίς στιγμές, ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας.

Γ) Ἔχομε ὅμως καί τήν ἀντίρρηση τῶν νέων μας. Ποιά εἶναι; Ἡ ἀπόλαυση τῶν νεανικῶν χρόνων. Τά νειᾶτα μας: «Νά μή χαροῦμε τά νειᾶτα μας;» ἐρωτοῦν στενοχωρημένοι οἱ νέοι. Ναί, νά τά χαρεῖτε. Καί πολύ μάλιστα. Γι’ αὐτό τά ἔδωσε ὁ Θεός. Καί γι’ αὐτό μακραίνει πολλές φορές τά χρόνια τῆς νεανικῆς ζωῆς. Μή πλανᾶσαι ὅμως φίλε μου. Τά νειᾶτα του δέν τά χαίρεται ὁ ἄσωτος· οὔτε ὁ ξενύχτης καί μέθυσος καί γλεντοκόπος. Οὔτε ὁ φαῦλος καί ἀκόλαστος καί σαρκολάτρης. Αὐτός τά νειᾶτα του τά ξεθωριάζει. Τά πετᾶ. Τά σακατεύει. Τά κάνει γρήγορα –μά πολύ γρήγορα– γεράματα καί ἐρείπια οἰκτρά καί ναυάγια. Πρόσεξέ τους καί θά πεισθεῖς. Θά πεισθεῖς ἀπό τό κατάντημά τους, ἀπό τήν ὑπόληψη τήν ὁποία ἔχουν, ἀπό τίς πληγές τίς φανερές καί τίς κρυφές. Ναί, μόνον ὁ τίμιος, ὁ σώφρονας, ὁ θεοφοβούμενος, ὁ θρῆσκος νέος, μόνον αὐτός ἀπολαμβάνει καί χαίρεται τή ζωή, τή νεανική καί ὡραία ζωή του. Διότι εἶναι κύριος τοῦ ἑαυτοῦ του. Διότι εἶναι καύχημα τοῦ σπιτιοῦ του. Διότι ἑτοιμάζει τίμια γηρατειά. Διότι δίνει σκοπό στή ζωή του, σκοπό μεγάλο καί ὑψηλό. Διότι καί νωρίς ἄν φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτόν, ἀνέρχεται ἔνδοξος, συνοδευόμενος μέ τά ἁγνά καί τίμια καί μυροβόλα τῆς ζωῆς χρόνια.

Μακριά, λοιπόν, οἱ προφάσεις καί ἀναβολές. Ἐμπρός στό ἔργο μας! Νέες σκέψεις, νέες ἀποφάσεις, νέες δραστηριότητες, νέα ἐργασία. Γι’ αὐτόν τόν σκοπό μᾶς τό χαρίζει, δέν γνωρίζομε ἄν ὁλόκληρο τό 2013 θά μᾶς τό χαρίσει ἡ ἀγαθότητά Του. Ἄς κάνουμε ἀρχή. Ἄς ἀναπληρώσουμε τίς παλαιές μας ἐλλείψεις. Ἄς μετανοήσουμε γιά τά παλαιά μας ἀνομήματα. Ἄς δώσουμε περιεχόμενο καί σκοπό στή ἐπίγεια ζωή μας, αἴγλη καί ἀξία, τήν αἴγλη καί τήν ἀξία τῆς ἀρετῆς, στίς ὧρες καί τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας αὐτῆς. Μόνο τότε ἀξίζει νά ζοῦμε. Διότι μόνο τότε ἡ πρόσκαιρη καί μικρή αὐτή ζωή θά γίνει βάθρο καί κλίμακα καί γέφυρα οὐράνιος, γιά νά μᾶς μεταβιβάσει εἰς τήν μόνη ἀληθινή, τήν αἰωνία καί μακαρία τοῦ οὐρανοῦ ζωή. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης

τ. Ἱεροκήρυκας Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν

Απο το Περιοδικό ''ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ'' του Ι.Ν Αγ.Νικολάου Πευκακίων