Ό Δημήτρης γεννήθηκε κοντά στό Μπερντιάνσκ, στό χωριό Νοβοβασίλιεφκα.Ήταν ευσεβής καί ζούσε ζωή ειρηνική, σύμφωνη μέ τό λόγο τού Θεού καί τίς έντολές τού Ευαγγελίου. Όλους τούς αγρό­τες τούς διέκρινε ή ευλάβεια, τόν Δημήτρη όμως ιδι­αίτερα. Όλη του τη ζωή ειχε οδηγό καί τιμόνι τήν πίστη. Παντρεύτηκε μιά συγχωριανή του, τήν Ειρή­νη. Ό Θεός τούς χάρισε παιδιά, αλλά οί γέννες της Ειρήνης ήταν δύσκολες καί κάποια στιγμή άρχισε νά δυσανασχετεί. ’Έτσι σέ κάποια εγκυμοσύνη της μπήκε ό λογισμός νά κάνει έκτρωση καί άρχισε έπίμονα νά ζητά νά τήν πάνε στήν πόλη, στό νοσοκομείο.

    Ό Δημήτρης τήν παρακαλούσε, τήν ικέτευε νά μήν κάνει τό έγκλημα αύτό, γιατί γιά έναν ορθόδο­ξο χριστιανό μιά τέτοια ενέργεια δέν είναι τίποτε άλλο παρά έγκλημα, παιδοκτονία. Ή Ειρήνη δέν μπο­ρούσε νά ηρεμήσει, ό λογισμός τή βασάνιζε διαρ­κώς. Κάποιο βράδυ ειδε ένα όνειρο πού τήν συντά­ραξε τόσο πολύ, ώστε ό λογισμός έφυγε μιά γιά πάντα από τό μυαλό της. Μέσα στό άχνοφέγγισμα τής μέρας, παρουσιάστηκε μπροστά της ένας στάρετς πού ή όψη καί όλο τό παρουσιαστικό του είχαν μιά ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια καί επιβλητικότατα. Τήν οδήγησε σ’ ένα δρόμο καί τής έδειξε άπ’ τή δε­ξιά πλευρά πλήθος νεογέννητα παιδάκια πού κοιμούνταν ήσυχα, σάν μικρά αγγελούδια. Γύρισαν καί στήν αριστερή πλευρά, αλλά εκεί τό θέαμα ήταν φρικτό. Πλήθος μικρά παιδάκια, κρεμασμένα ανά­ποδα, πού ούρλιαζαν ασταμάτητα.

    «Δές, της είπε ό Στάρετς, γιά τά παιδάκια αύτά πού βλέπεις ήσυχα καί έτσι ειρηνικά νά κοιμούνται, προσεύχεται ή Εκκλησία, ενώ γιά εκείνα τά δύστυχα άπ’ τήν αριστερή πλευρά δέν προσεύχεται κανείς, γι’ αυτό καί ουρλιάζουν έτσι».

''Στη δίνη ενός κόσμου που άλλαζε''

Αρχιμ.Νεκτάριος Αντωνόπουλος