Στὸ ἐρώτημα τοῦ νομικοῦ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ «Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;», ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾶ πὼς πρέπει νὰ διαβάσει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.  Ἐκεῖ τὰ λέγει ὅλα.Ἀλλὰ τί λέγει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ; Δύο βασικὲς ἐντολές, ποὺ ἂν τηρηθοῦν, τότε ὁ ἄνθρωπος θὰ ζήσει. Αὐτὲς οἱ δύο ἐντολὲς εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά, μὲ ὅλη τὴν ψυχή, μὲ ὅλη τὴ δύναμη καὶ μὲ ὅλη τὴν σκέψη. Καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον κατὰ τὸ μέτρο τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἑαυτό μας.Ἀπαντώντας ὁ Χριστὸς στὸ ἐρώτημα ἑνὸς ἄλλου νομικοῦ, ὅπως καταγράφεται στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, γιὰ τὸ ποιὰ ἐντολὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη τοῦ λέγει ἀκριβῶς αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Δηλαδὴ τὴν καθ᾿ ὁλοκληρίαν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον.Ἐπάνω σ᾿ αὐτὲς τὶς δύο ἐντολὲς στηρίζεται ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἀκόμη δὲ καὶ στὸ χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀποτελεῖ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ψυχὴ κάθε ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς διδασκαλίας.Ξαναδιαβάζοντας τὶς ἐντολὲς τοῦ θεϊκοῦ νόμου καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Θεό, ἀντιλαμβανόμαστε πὼς ὁ Θεὸς δὲν ἐπιθυμεῖ μισὰ πράγματα. Δηλαδὴ δὲν ζητεῖ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ὕπαρξή μας ἀλλὰ ὁλόκληρη. Γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγει πὼς ἡ ἀγάπη μας πρὸς Αὐτὸν πρέπει νὰ εἶναι μὲ ὅλη τὴν καρδιά, τὴν ψυχή, τὴ δύναμη καὶ τὴ σκέψη μας. Ὅλα πρέπει νὰ δοθοῦν σ᾿ Αὐτόν. Δὲν κάνει λοιπὸν συμφωνίες μαζί μας γιὰ τὸ πόσο θὰ δώσουμε. Γιατὶ Ἐκεῖνος τὴν συμφωνία Του τὴν ἔχει κάνει καὶ ἔχει ὑποσχεθεῖ πὼς θὰ εἶναι πάντα μαζί μας.Ἔτσι, ὁ Χριστὸς ὁλόκληρος καὶ μοναδικὸς δίδεται σὲ μᾶς· προσφέρει τὰ πάντα, ἀφοῦ προσφέρει τὴν ἴδια τὴν ζωή Του.Ζητεῖ καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε μαζί Του, ὄχι κατὰ ἕνα τμῆμα ἢ τὸ μισό, μὰ ὁλόκληροι. Γιατὶ ζητεῖ ν᾿ ἁγιάσει ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, δηλαδὴ καὶ ψυχικὰ καὶ σωματικά. Νὰ δωρήσει τὴ χάρη καὶ τὴν εὐλογία Του σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀποφασίσει νὰ εἶναι μαζί Του καὶ νὰ τοὺς κάνει ἀδελφούς Του.

     Ὥστε ὁ Χριστὸς δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὴ νοοτροπία καὶ πρακτικὴ μερικῶν, ποὺ λέγουν πὼς πιστεύουν στὸν Χριστὸ, μὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ μὲ τὸ διάβολο. Λέγουν πὼς ἐπιθυμοῦν ν᾿ ἀκολουθήσουν καὶ ν᾿ ἀκούσουν τὸν Χριστό, ἀλλὰ στὴν πράξη λοξοδρομοῦν σὲ ἄλλες ἀτραποὺς, ἀλλότριες καὶ σκοτεινές· τοὺς δρόμους τοῦ διαβόλου.Στὴν περίπτωση αὐτὴ καλὰ θὰ εἶναι γι᾿ αὐτοὺς ν᾿ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τονίζει «πὼς δὲν μποροῦμε σὲ δύο κυρίους νὰ δουλεύουμε· γιατὶ ἢ τὸν ἕνα θὰ ἀγαπήσουμε ἢ τὸν ἄλλο θὰ μισήσουμε».Ὅσοι λοιπὸν ἔχουν ἐπιλέξει ἕνα τέτοιο διπλὸ δρόμο νὰ πορεύονται, ἔχουν κάνει σοβαρὸ λάθος. Γιατὶ ὅσο καὶ ἂν θέλουν νὰ συνταιριάσουν ἀντίθετα πράγματα· ὅσο καὶ ἂν καταβάλουν προσπάθειες γιὰ νὰ συγκεράσουν ἐνάντιες διδασκαλίες καὶ πρακτικές, στὸ τέλος γίνεται ἕνας φαῦλος κύκλος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο φυσικὰ χαμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος.Αὐτὴ δὲ ἡ προσπάθεια συγκερασμοῦ ἀντιθέτων κατευθύνσεων, φέρει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἄμβλυνση τῶν μεγάλων ἀξιῶν τῆς ζωῆς· ἀποδυναμώνει τὶς πνευματικὲς δυνατότητές του· ἀλλοτριώνει τὸ πρόσωπο καὶ ἀπαξιώνει ὅ,τι καλὸ καὶ θεάρεστο μπορεῖ νὰ ὑπάρχει.Ὁ Χριστὸς ζητεῖ τὴν καθ᾿ ὁλοκληρίαν ἀγάπη, γιὰ νὰ δείξει πὼς ὁ ἄνθρωπος, αὐτὴ ἡ σπουδαία καὶ κορυφαία δημιουργία τοῦ Θεοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει, νὰ ζήσει ἔξω ἀπὸ τὴ θεϊκὴ οἰκογένεια. Εἶναι ὡσὰν τὸ ψάρι ἔξω ἀπὸ τὰ νερά. Χάνεται, σβήνει, ἀποθνήσκει!Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀγαπάει τὸ Θεὸ μὲ ὅλη του τὴν ὕπαρξη, νοιώθει πὼς ἀπαντάει στὴν μεγάλη καὶ ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε γεμίζει τὴν ζωή του μὲ τὴν χάρη Του καὶ τὴν εὐλογία. Καὶ αὐτὴ ἡ χάρη καὶ ἡ εὐλογία τοῦ δίνουν κουράγιο καὶ δύναμη ν᾿ αὐξήσει τὴν ἀγάπη του καὶ νὰ τονώσει τὴν ἐπιθυμία του νὰ εἶναι συνεχῶς μὲ τὸν Χριστό.

     Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ὁμιλεῖ καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη, ποὺ ὀφείλουμε νὰ δίνουμε πρὸς τὸν πλησίον. Μόνο ποὺ ἐμεῖς, σ᾿ αὐτὴν τὴν ὁμιλία σήμερα, μείναμε στὸ πρῶτο, δηλαδὴ γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό. Κάποια ἄλλη φορὰ στὸ παρελθὸν εἴχαμε μιλήσει γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον.Νὰ θυμόμαστε λοιπὸν πὼς ὁ Χριστὸς μᾶς ἀγαπάει καὶ κάθε στιγμὴ κάνει τὸ πᾶν γιὰ νὰ εἶναι μαζί μας. Τί ὀφείλουμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀγάπη Του; Τὸ ἐλάχιστο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε· νὰ Τοῦ δώσουμε τὴ δική μας μικρὴ καὶ ἀδύναμη ἀγάπη μας.Αὐτὸς γνωρίζει· κι αὐτὸ τὸ μικρὸ καὶ ἀδύναμο θὰ τὸ κάνει μεγάλο καὶ ἰσχυρό. Σὲ ἐμᾶς δὲ ποὺ Τὸν ἀγαποῦμε, θὰ χαρίζει τὴ χάρη καὶ τὴν εὐλογία Του.

 Ἀρχιμανδρίτου Νικηφόρου Πασσᾶ