- Γιά νά φανερώσει τήν ὑποστατική του ἕνωση μέ τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ· δέν ὑπάρχει στενότερη συγγένεια ἀπ᾿ αὐτή πού συνδέει τή γλώσσα μέ τό λόγο.
Ἐπίσης, γιά νά προβάλει τή χάρη τοῦ κηρύγματος· ὁ κατά Χριστόν διδάσκαλος εἶναι ἀνάγκη νά ἔχει γλώσσα ἁγιασμένη ἀπό τή θεία χάρη.
- Γιατί ὅμως μέ πύρινες γλῶσσες;

- Διότι τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁμοούσιο μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό. Κι εἶναι πραγματικά ὁ Θεός μας φωτιά, «πῦρ καταναλίσκον» (Δε 4,24).Ἀλλά κι ἐξαιτίας τῆς διπλῆς ἐνέργειας τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος· μπορεῖ νά εὐεργετεῖ καί συνάμα νά τιμωρεῖ. Ὅπως ἡ φωτιά ἔχει τήν ἰδιότητα καί νά φωτίζει καί νά καταφλέγει, ἔτσι κι ὁ λόγος τῆς κατά Χριστόν διδασκαλίας φωτίζει αὐτούς πού ὑπακοῦν, ἐνῶ παραδίδει σέ φωτιά καί αἰώνια κόλαση ὅσους ἀπειθοῦν.- Δέν εἶπε βέβαια «γλῶσσαι πυρός» ἀλλ᾿ «ὡσεί πυρός».
- Δέν πρέπει νά θεωρηθεῖ ἡ φωτιά ἐκείνη αἰσθητή καί ὑλική, ἀλλά ὡς ἔνδειξη τῆς φανέρωσης τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
- Γιά ποιό λόγο, τέλος, φάνηκαν οἱ γλῶσσες νά μοιράζονται σ᾿ αὐτούς;

- Ἐπειδή μόνο στόν Χριστό, πού ἦλθε κι αὐτός ἀπό τόν οὐρανό, δόθηκε δίχως μέτρο τό Πνεῦμα ἀπό τόν Πατέρα. Πραγματικά, Ἐκεῖνος καί μετά τήν ἐνανθρώπηση εἶχε ὁλόκληρη τή θεία δύναμη καί ἐνέργεια. Σέ κανέναν ἄλλο δέν μπορεῖ νά χωρέσει ὅλη ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος. Διαφορετικά χαρίσματα μοιράζονται στόν καθένα, γιά νά μή θεωρήσει κανείς ὡς φύση τή χάρη πού δίνεται ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα στούς ἁγίους.