... ἀπόδοση ... Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα σημαίνει τὴν μετὰ πάροδο ὀκτὼ συνήθως ἡμερῶν ἐπανάληψη τῆς ἑορτῆς ποὺ μʼ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ διάρκειά της παρατείνεται μεθεορτίως μέχρις αὐτὴ τὴν ἡμέρα.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἑορτασμὸς δὲν εἶναι στιγμιαῖος. Γιορτάσαμε ἀνήμερα καὶ τελειώσαμε. Εἶναι τόσο μεγάλο τὸ γεγονὸς ποὺ δὲν γίνεται νὰ τὸ ἀφομοιώσουμε σὲ μία μόνο ἡμέρα. Σκεφτεῖτε ὅτι τὸ Πάσχα τὸ ζοῦμε γιὰ σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Ἀποδίδουμε, δηλαδὴ, τὴν ἑορτὴ μετὰ ἀπὸ σαράντα ἡμέρες. Ζήσαμε κι εὐχαριστηθήκαμε καὶ θυμηθήκαμε ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα γιὰ πολὺ καιρὸ ἔτσι ὥστε νὰ τὰ ἐμπεδώσουμε. Κι ἔτσι εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατευοδώσουμε αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ γιορτάσαμε.
      Ἐπιτρέψτε μου, νὰ μεταφράσω ἐλεύθερα τὴ λέξη ἀπόδοση μὲ τὴ λέξη κατευόδιο. Κατευοδώνουμε τὴ γιορτὴ κι εὐχόμαστε πάλι, τὸν κατάλληλο χρόνο, νὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ ξαναγιορτάσουμε.

Πηγή:Ψαλτολόγιον