Όλοι μας κάνουμε συχνά μία κατάφορη αδικία, για την οποία θα καταδικασθούμε. Προσφέρουμε στο σώμα μας εικοσιτέσσερις ώρες, όλο δηλαδή το εικοσιτετράωρο, και στην ψυχή μας δεν προσφέρουμε ούτε ένα λεπτό. Και όμως ξέρουμε καλά ότι αποτελούμαστε από δύο συντρόφους, την ψυχή και το σώμα, και ο καθένας από τους δύο συντρόφους ζητά κατά την αξία του μερίδιο από τη φροντίδα και την αγάπη μας .

     Η ψυχή μας είναι άυλη, αθάνατη και κατά συνέπεια είναι ανώτερη από το σώμα. Το σώμα μας είναι υλικό και θνητό, γι΄ αυτό και είναι κατώτερο από την ψυχή. Αλλά και τα δύο θέλουν μερίδιο του χρόνου μας, και μάλιστα το μεγαλύτερο μερίδιο το απαιτεί η ψυχή που είναι ανώτερη και αθάνατη.

     Τι κάνουμε όμως εμείς ; Τα δίνουμε όλα στο σώμα, στο σώμα το φθαρτό και σκωληκόβρωτο. Εργαζόμαστε για να καλύψουμε όλες τις ανάγκες του, του προσφέρουμε τις πιο εκλεκτές τροφές για να συντηρείται και να υγιαίνει, κοιμόμαστε για να το ξεκουράζουμε και διασκεδάζουμε για να χαλαρώσει. Όλα για το σώμα. Αλλά η ψυχή; Τι γίνεται με την ψυχή; Πεθαίνει από την πείνα, πεθαίνει περιφρονημένη, κουρασμένη και εγκαταλελειμμένη. Δεν μας περισσεύει ούτε ένα λεπτό για να της ρίξουμε ένα βλέμμα, για να μετρήσουμε τις ανάγκες της, για να μετριάσουμε την κόπωσή της, για να τη θρέψουμε.

     Αλλά θα ρωτήσετε ίσως, τρέφεται η ψυχή; Ναι , αδελφοί μου, ναι. Ακούστε τις τροφές της. Τροφή της ψυχής είναι η εφαρμογή του θείου θελήματος . Τροφή της ψυχής είναι ο λόγος του Θεού. Τροφή της ψυχής είναι η μελέτη του Ευαγγελίου και άλλων πνευματικών βιβλίων. Τροφή της ψυχής, νέκταρ και αμβροσία είναι η προσευχή. Τροφή της ψυχής είναι η άσκηση της αρετής. Τροφή της ψυχής αναγκαία, για να μην πεθάνει οριστικά, είναι η Θεία Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

    Και που μπορεί να προσλάβει η ψυχή ευκολότερα όλες αυτές τις τροφές; Ασφαλώς και κυρίως μέσα στην Εκκλησία. Αλλά για την Εκκλησία δεν υπάρχει χρόνος. Εικοσιτέσσερις ώρες για το σώμα, αλλά ούτε λεπτό για την ψυχή, κατάφορη η αδικία και ολέθρια.

    Αδελφοί μου, πριν να είναι αργά και πριν να βυθιστεί η ψυχή μας νεκρή στα σκοτάδια της κολάσεως ας φροντίσουμε για την τροφοδοσία της. Μία και δύο ώρες την ημέρα, και γιατί όχι τέσσερις και πέντε από τις εικοσιτέσσερις, ας δώσουμε και στην ψυχή μας για να μπει στον ναό, όπου καθημερινά τελούνται οι ακολουθίες και ακούεται ο λόγος του Θεού ας της δώσουμε χρόνο για να μελετήσει πνευματικά βιβλία, για να αγαθοποιήσει, για να κάνει το θέλημα του Θεού, για να προσευχηθεί. Είναι πολλές τόσες ώρες; Αλλά ας της δώσουμε τουλάχιστον δύο ώρες, μία ώρα την ημέρα.

   Αν εμείς όμως δεν διαθέτουμε ούτε δύο ώρες την εβδομάδα για να εκκλησιαστούμε την Κυριακή, τότε κινδυνεύουμε να μας πει ο Θεός ό,τι είπε στους ανθρώπους πριν από τον κατακλυσμό. «Δεν θα μείνει το πνεύμα μου στους ανθρώπους αυτούς, γιατί είναι μόνο σάρκες, μόνο σώμα και χώμα. Η ψυχή τους έχει πεθάνει προ πολλού».Ας το αποφεύγουμε αυτό με κάθε τρόπο, αδελφοί μου. 

Του Βεροίας Παντελεήμονος