Η Ακολουθία της Παρακλήσεως αρχίζει με έναν ύμνο, ο οποίος μας προτρέπει να τρέξουμε κυριολεκτικά προς την Παναγία και να της γυρέψουμε βοήθεια. «Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν ….και  προσπέσωμεν κράζοντες….. Δέσποινα βοήθησον..! Καθημερινά τρέχουμε. Ο καθένας μας, κάτι θέλει να προλάβει και τρέχει. Τρέχουμε για τις δουλειές μας. Τρέχουμε για τις αρρώστιές μας. Τρέχουμε για τα προβλήματά μας. Τρέχουμε για τις ψυχαγωγίες μας. Τρέχουμε για ότι μας ενδιαφέρει. Δεν τρέχουμε για την σωτηρία μας. Δεν τρέχουμε για την αλλαγή μας. Δεν τρέχουμε για την μεταμόρφωσή μας. Γι’ αυτά είμαστε δυσκίνητοι, δύσκαμπτοι. Σχεδόν νεκροί.

     Γι΄ αυτό ο υμνογράφος μας προτρέπει να ξυπνήσουμε και να τρέξουμε γρήγορα προς την Παναγία μας. Να τρέξουμε και να προσπέσουμε στα πόδια Της με δάκρυα και να της πούμε «Τάχυνον εις πρεσβείαν και σπεύσον εις ικεσίαν…» Και η Παναγία μας, που λόγω της Αγιότητας της και του θάρρους που έχει σαν μητέρα του Χριστού, διαθέτει μεγάλη ευκινησία, και τρέχει και παρακαλεί συνέχεια το Παιδί της για την σωτηρία όλων μας. Κανένας απ’ όλους όσους τρέχουν προς την Παναγία δεν φεύγει αβοήθητος.

     Όλοι παίρνουν το δώρημα για το αιώνιο συμφέρον μας. Αν νοιώθαμε πόσο σπουδαίο και πόσο επείγον είναι να τρέξουμε προς την Μητέρα του Κυρίου, για την σωτηρία μας, αλλά για τα άλλα τα καθημερινά προβλήματα μας, θα τρέχουμε συνέχεια κοντά Της και θα απολαμβάνουμε την βοήθειά Της. Αρκετά τρέξαμε τόσους δρόμους. Κουραστήκαμε. Τσακιστήκαμε. Απελπιστήκαμε. Ας τρέξουμε προς την Παναγία η οποία γέννησε τον Δρόμο την Οδό της σωτηρίας μας. Γιατί ο δρόμος που οδηγεί στην σωτηρία είναι ο ίδιος ο Χριστός.Και ας την ικετεύσουμε θερμά : Ναι! Προς εσένα τρέχουμε Παναγία μας! Πέφτουμε στα πόδια σου και σε παρακαλούμε με δάκρυα και πόνο ψυχής, βοήθησέ μας, Σώσε μας. Σκέπασέ μας. Ελέησέ μας.  Αμήν.