Η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου μας μεταφέρει στα αιματοβαμένα και σκληρά  χρόνια των διωγμών των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες οι οποίοι με λύσσα εδίωκαν την Εκκλησία του Χριστού. Πολύ συνηθισμένη τακτική  των Ειδωλολατρών ήταν να συγκεντρώνουν στα αμφιθέατρα Χριστιανούς νέους, γέροντες, άνδρες και γυναίκες και κάτω από τις αιμοχαρείς κραυγές του φανατισμένου πλήθους να αφήνουν από τα σκοτεινά υπόγεια του σταδίου πεινασμένα λιοντάρια για να κατασπαράξουν τις σάρκες και τα κορμιά τους. Για να δούμε όμως τις αντιδράσεις αυτών των μελλοθάνατων. Μήπως τρέμουν σαν τα φύλλα στον άνεμο ; Μήπως εκλιπαρούν τους δημίους των να τους λυπηθούν ;Μήπως κοιτούν πως θα γλυτώσουν από αυτό το αργό μαρτύριο; Όχι , απολύτως τίποτα δεν κάνουν απ΄ αυτά .Αντιθέτως ψάλλουν με χαρούμενα πρόσωπα , σάν να περιμένουν κάποια εορτή. Τα άγρια λιοντάρια πηδούν λυσσασμένα κατ΄ επάνω τους ,και με  τα νύχια και τα δόντια τους ξεσκίζουν αλύπητα τις ζωντανές σάρκες τους. Και οι Χριστιανοί, αυτά τα αθώα θύματα , συνεχίζουν να ψάλλουν – με τα μάτια ανυψωμένα ψηλά στον ουρανό…Από πού τάχα αυτή η δύναμις  αυτή ή καρτερικότητα ; «Ήσαν προσκαρτερούντες τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταις προσευχαίς» μας λέει η Αγία Γραφή.Η Θεία Κοινωνία που έπερναν συχνά  τους οδηγούσε στην νίκη. Όταν ένοιωθαν κούραση, θλίψη, πόνο, ασθένεια και συμφορά , πήγαιναν συχνότερα στη Θεία Μετάληψη και η δύναμη της Θ.Κοινωνίας τους καταστούσε ισχυρότερους από τη δύναμη των θηρίων. Τι μας διδάσκει αυτή η πραγματική ιστορία μαρτυρίου ; «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς». Μας διδάσκει ότι αν υποφέρουμε από κάποιον πόνο και η ψυχή μας είναι κατάφορτη από πληγές αμαρτίας να βαδίζουμε στη Θεία Κοινωνία . Όταν μας βασανίζει η ανάμνησις των περασμένων αμαρτημάτων ας προστρέχουμε σ΄ αυτήν.

Εάν έχουμε γίνει δούλοι του εγωισμού να μεταλαμβάνουμε του Μυστηρίου και ο τόσο ταπεινός Άρτος θα μας δώσει την ταπεινοφροσύνη. Εάν έχουμε κυριευθεί από την φιλαργυρία ας ζητήσουμε τον Ουράνιο Άρτο και ο Άρτος αυτός ο τόσο γενναιόδωρος θα καταστήσει και εμάς γενναιόδωρους και ελεήμονες. Εάν ο άνεμος της δηλητηριώδους ζηλοτυπίας πνέει μέσα μας, ας πάρουμε τον Άρτο των Αγγέλων και η αληθινή αγάπη θ΄ αναβλύσει απ΄ αυτόν. Εάν παρασυρθήκαμε από τη λαιμαργία και αχαλίνωτη ευχαρίστηση των ποικίλων ποτών και φαγητών, ας  λάβουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και αυτό θα μας κάνει εγκρατείς.Εάν έχουμε σβησμένη τη φλόγα της προσευχής , της μελέτης των καλών έργων, να ενδυναμωθούμε με το Σώμα του Χριστού και η καρδιά μας θα πλημμυρίσει από ζήλο και προθυμία .Και τέλος , αν μας κυριεύσει ο πειρασμός να διαπράξουμε κάποια αμαρτία , προ πάντων τότε , να μεταλαμβάνουμε το Αγνό Σώμα του Χριστού και θα κάμει και εμάς αγνούς και καθαρούς. Τότε ο Χριστός  θα μας κρατήσει από το χέρι ώστε να αποφύγουμε την κάθε αμαρτία και ενοχή στην συνέχεια.

Κάθε φορά  που θα αισθανόμαστε ταραγμένη την ψυχή μας, ας θυμηθούμε τον Λυτρωτή μας, τον Ουράνιο Πατέρα όλου του κόσμου, ο οποίος είναι καρφωμένος στον Σταυρό του Γολγοθά για τη δική μας θεραπεία και Εκείνος θα εγχειρίσει τα τραύματά μας στην Εξομολόγηση και μετά θα μας δώσει το Φάρμακο της Θείας Κοινωνίας που θα μας εξασφαλίσει το Εισιτήριο της Αιώνιας Ζωής . Κάποτε κάποιος που πέρασε τη ζωή του μεταξύ σπουδαστών ακολάστων και διεφθαρμένων, αλλά που κατόρθωσε να διατηρήσει την αγνότητά του μέσα στους πειρασμούς της μεγαλουπόλεως , όταν τον ρωτούσαν από που αντλούσε την δύναμη στην πάλη του, είπε : Από τη Θεία Ευχαριστία . Μεταλαμβάνω κάθε Κυριακή και Μεγάλη Εορτή.Μη μας τρομάζει πως είμαστε ανάξιοι για μια συχνή Μετάληψη! Ανάξιοι είμαστε όλοι μας όχι μόνο για να μεταλαμβάνουμε κάθε Κυριακή, αλλά και για μία μόνο φορά στην ζωή μας . Εάν ήταν ανταμοιβή κανείς δεν θα μπορούσε να μεταλάβει με ήσυχη συνείδηση. Η Θ.Κοινωνία είναι  φάρμακο που μας χαρίζει δωρεά, χάρη,  δύναμη, θεραπεία και σωτηρία όταν η ψυχή μας είναι καθαρή.Με οδηγούς στην πορεία μας προς το Άγιο Ποτήριο τους Αγίους Μάρτυρες, ας προετοιμάζουμε συχνά τους εαυτούς μας για την συνάντηση με τον Κύριο δια της Θ.Κοινωνίας, η οποία θα μας καταστήσει ισχυρότερους από τα άγρια θηρία των εγωισμών, των παθών, των αδυναμιών και των αστοχιών που προσπαθούν να κυριεύσουν τις ζωές και τις ψυχές μας.

I.