Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ οξύθυμο. Ο πατέρας του, του έδωσε μια σακούλα με καρφιά και του είπε:

- Κάθε φορά που θα χάνεις την ψυχραιμία σου, πρέπει να καρφώνεις ένα καρφί στο φράχτη...

Την πρώτη μέρα το αγόρι κάρφωσε 37 καρφιά στο φράχτη, όμως τις επόμενες εβδομάδες, καθώς μάθαινε να κοντρολάρει τον θυμό του, ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο φράχτη μειωνόταν. Έτσι ανακάλυψε πως ήταν πιο εύκολο να συγκρατεί το θυμό του από το να καρφώνει καρφιά πάνω στο φράχτη.

Τελικά, ήρθε η μέρα που το αγόρι δεν έχασε καθόλου την ψυχραιμία του. Το είπε στον πατέρα του και εκείνος πρότεινε στο αγόρι να αφαιρεί ένα καρφί από το φράχτη, για κάθε μέρα που θα κατάφερνε να συγκρατεί το θυμό του. Οι μέρες πέρασαν και το αγόρι κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα καρφιά από το φράχτη!

- Πολύ καλά, του είπε τότε ο πατέρας του, αλλά κοίταξε όλες αυτές τις τρύπες. Ο φράχτης δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε λες κάτι πάνω στο θυμό σου αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Και να ξέρεις, ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από ένα φυσικό τραύμα. Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τα λόγια που τους είπες, δεν θα ξεχάσουν όμως ποτέ πως τους έκανες να νοιώσουν...

www.kiosterakis.gr