Ένα μεγάλο και συγκλονιστικό θαύμα παρακολουθήσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής. Ο Παντοδύναμος Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός, αφού χόρτασε με τις ψυχές των ακροατών με τη διδασκαλία Του, τρέφει και το σώμα τους με το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ψαριών.Ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο για να ικανοποιήσει μόνο τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων και να εκπληρώσει τις εσωτερικές τους εφέσεις. Δεν ήλθε στη γη για να μιλήσει μόνο για τον ουρανό. Ήλθε από αγάπη και γέμισε με την παρουσία Του ολόκληρη την ανθρώπινη πραγματικότητα. Προσέχει την ψυχή του ανθρώπου, αλλά φροντίζει και το σώμα του. Επιμελείται το πλάσμα των χειρών του συνολικά. Διακονεί όλες τις ανάγκες, τις πνευματικές και τις υλικές, διότι ο άνθρωπος είναι ένα ενιαίο σύνολο, χωρίς εσωτερικούς διχασμούς και διαιρέσεις. Αυτή συνολική αντιμετώπιση των ανθρώπινων αναγκών αποδεικνύει την καθαρή και διακριτική αγάπη του Λυτρωτή Ιησού.

Εκείνη την ημέρα, που τα πλήθη συγκεντρώθηκαν γύρω Του και σαν διψασμένα ελάφια ξεδιψούσαν από τα γάργαρα νάματα της διδασκαλίας Του, έπρεπε κάποια στιγμή να φροντίσουν και για την τροφή του σώματος, αφού η ημέρα είχε περάσει. Εκείνη τη στιγμή, που η υπάρχουσα τροφή ήταν ελάχιστη, ο Κύριος «αναβλέψας εις τον ουρανό ευλόγησε». Ζήτησε την πρώτη ύλη στη γη, αλλά για να την αυξήσει στράφηκε στον ουρανό. Ο Χριστός από μόνος Του δεν είχε ανάγκη να στραφεί στον ουρανό, διότι Εκείνος είναι ο ουρανός. Δεν είχε ανάγκη να προσευχηθεί, διότι Εκείνος είναι που ακούει και εκπληρώνει τις προσευχές. Δεν χρειαζόταν κάποια επιπλέον δύναμη για να επιτελέσει το θαύμα, διότι εκείνος είναι ο Παντοδύναμος Θεός, που επιτελεί όλα τα θαύματα. Ήθελε όμως να διδάξει.Το πρώτο που ήθελε να διδάξει ήταν η πίστη στην Αγία Τριάδα. Πολλές φορές μίλησε στους ανθρώπους για τον Πατέρα του και για το Πνεύμα της Αληθείας. Ποτέ δεν απέκρυψε ότι είναι Απεσταλμένος του Πατέρα Του και πως, όταν θα φύγει, θα στείλει τον Παράκλητο. Όλες αυτές οι διδασκαλίες έμοιαζαν ως αόριστε θεωρίες. Έπρεπε πρακτικά να τις επιβεβαιώσει. Έπρεπε να τις επισφραγίσει με κάτι απτό και ορατό, για να δείξει πως δεν ενεργεί από μόνος Του και πως ανθρωπότητα απολαμβάνει την αγάπη και την φροντίδα όλης της Αγίας Τριάδας. Σηκώνει, λοιπόν, το βλέμμα Του στον ουρανό για να δείξει πως δεν είναι μόνον Εκείνος ο ουρανός, αλλά πως ο ουρανός είναι ολόκληρη η Τριάδα στο πλήρωμα Της και στην απέραντη δύναμη Της. Η ανάβλεψη στον ουρανό είναι μια ακόμη υπενθύμιση πως ο Υιός του Θεού επιτελεί το Έργο Του, επειδή εκτελεί το θέλημα του Πατέρα, και συνεργεί προς τούτο και το Άγιο Πνεύμα.

Το δεύτερο που ήθελε να διδάξει ο Χριστός με την ανάβλεψη στον ουρανό είναι πως καθετί που χρειάζεται θα το βρει μέσα από την προσευχή και στη συνέχεια μέσα από τις δικές του ενέργειες και προσπάθειες. Η αναφορά του ανθρώπου στο Θεό, η ζωντανή συνομιλία με το Δημιουργό Του, η καθαρή και απλή προσευχή φέρνει στον πιστό την επίλυση όλων των θεμάτων που τον απασχολούν. Κάθε τί που ξεκινάει ο άνθρωπος ερήμην του Θεού καταλήγει ή σε αποτυχία ή σε τραγωδία. Ο άνθρωπος δυστυχώς, δεν έχει διδαχθεί από τα αλλεπάλληλα κτυπήματα μέσα στην ιστορική του διαδρομή. Καταδικάζει τον εαυτό να βιώνει ξανά και ξανά την αποτυχία του Πύργου της Βαβέλ. Κινείται αλματωδώς στη γνώση, στην επιστήμη, την τεχνολογία, στον πολιτισμό, αλλά δεν απολαμβάνει κάποιο αγαθό αποτέλεσμα. Ο κόσμος δεν γίνεται καλύτερος. Ο άνθρωπος δεν γίνεται ευτυχέστερος. Η αγωνία, το άγχος, η ασθένεια, η απανθρωπία γέμισαν τα πρόσωπα και τις ψυχές των ανθρώπων με δάκρυα.

Όταν ο άνθρωπος δεν αναβλέπει στον ουρανό, στερείται τη θεϊκή ευλογία. Όταν προσπαθεί να λύσει τις υποθέσεις του κοιτάζοντας μόνο στη γη, τότε αυτοκαταδικάζεται σε μια χαμέρπεια, σε μια πενία, σε μια φτήνια, σε μια λασπώδη διαδρομή, γεμάτη παγίδες και πτώσεις. Η παράδοση του ορθόδοξου λαού μας επιβάλλει την έναρξη του κάθε έργου με το σημείο του Σταυρού και με τις κατάλληλες ευχές της Εκκλησίας. Ο ορθόδοξος από την ημέρα του τοκετού μέχρι την ημέρα της τελευταίας του αναπνοής ντύνει τη ζωή του με τις λειτουργικές ευχές  και τα μυστήρια της Αγίας Εκκλησίας. Κάθε σημαντικό γεγονός στη ζωή του το ξεκινάει με τον αγιασμό και τη χάρη του Θεού. Ο Κύριος μας λέγει: «άνευ εμου ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, πριν χορτάσει τον πεινασμένο λαό, για να μας διδάξει να κάνουμε το ίδιο. Μακάρι να στρέφουμε την καρδιά και την σκέψη μας στον Κύριο πριν από κάθε ενέργεια στη ζωή μας, για να απολαμβάνουμε τις ακένωτες ευλογίες Του και να βαδίζουμε το δρόμο της σωτηρίας μας με ασφάλεια.

I.M Δ