Η ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Φιλίππου, εἶναι ἀναμφίβολα γιὰ μᾶς τοὺς πιστοὺς ἕνα σύνορο. Ἕνα ἱερὸ σύνορο, μάλιστα, γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ παλαιότεροι –καὶ ἀσφαλῶς σοφώτεροι ἀπὸ ἐμᾶς– τιμοῦσαν ἰδιαίτερα αὐτὴν τὴν ἡμέρα. Τὴν ὀνόμαζαν ἀποκρηά, γιατὶ ξέρανε, πὼς ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου, τὴν ἐπαύριο δηλαδή τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Φιλίππου ἄρχιζε τὸ ἱερὸ Σαρανταήμερο: Μὲ νηστεία, μὲ προετοιμασία, σωματικὴ καὶ ψυχική καὶ, κυρίως, μὲ ἀναμονή. Ἀναμονὴ τῆς ἐλεύσεως τῆς μεγάλης Γιορτῆς τῶν Γενεθλίων τοῦ Χριστοῦ μας, μιᾶς Γιορτῆς δηλαδή, μὲ ἀπύθμενη τρυφερότητα, συγκινητικὴ Θεία ἀγάπη καὶ πάντιμο γιὰ τὸν κόσμο εὐδοκία.

Μιὰ Γιορτή, ποὺ στεφανώνεται μὲ καθημερινὲς Θεῖες Λειτουργίες, τὸ λεγόμενο Ἱερὸ Σαραναταλείτουργο, ὡς μιὰ ὑπενθύμηση τῆς Ἐκκλησίας στὸν κάθε πιστό, πὼς μέσῳ αὐτῶν τῶν Θείων Λειτουργιῶν καὶ Πανηγύρεων, ζοῦμε τὴν γοητεία τῆς ἀναμονῆς τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς. Γιατὶ μὴ ξεχνᾶμε: οἱ σαράντα αὐτὲς μέρες κρύβουν μέσα τους ἕνα θησαυρὸ θαυμάσιο. Θησαυρὸ ἀτίμητο κι ἀποτελούμενο ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἑορτῶν, ὅπως τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας μας, τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τῆς Ἁγ. Βαρβάρας, τοῦ ὁσίου Σάββα, τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τῆς Ἁγίας Ἄννης, τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος κ.ἄ. ἀκόμη. Ἑορτῶν, ποὺ προετοιμάζουν τὴν Θεία ἔλευση τῆς Μητροπόλεως τῶν ἑορτῶν: τὰ Χριστούγεννα. Καὶ τὸ μέγιστο μάθημα ποὺ δέχεται ὁ κάθε πιστὸς ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς γιορτὲς τοῦ Ἱ. Σαρανταλείτουργου εἶναι ἡ βίωση τοῦ μεγίστου μυστηρίου: Τὸ πῶς ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος θεοποεῖται (βλ. τὸ Δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἀγίου Νικολάου: «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπων, λειτουργὲ Κυρίου, ἄνευ ἐπιθυμιῶν, σκεῦος ἐκλογῆς, στῦλε καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας, Βασιλείας κληρονόμε...»).

Γι᾿ αὐτὸ κι αὐτὴ ἡ ἱερὴ ἀναμονὴ τῆς Γιορτῆς νοηματίζεται μὲ βάση αὐτὰ τὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα μᾶς χαρίζονται μέσῳ τῶν πανηγύρεων τοῦ Ἱ. Σαρανταημέρου καὶ ὄχι μόνο. Νοηματίζεται, γιατὶ μᾶς χαρίζει αὐτὴ τὴ μεγάλη δωρεά: «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» (Δοξαστικὸ τῶν Αἴνων ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ). Μακάριοι ὅσοι κατορθώσουν ν᾿ ἀνέβουν «σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» τὴν εὐλογημένη κλίμακα τῶν σαράντα ἡμερῶν καὶ μὲ ἱερή διάθεση καὶ Θεῖον δέος ζήσουν τὸ μέγα Γεγονός: Τὸ ποῦ δηλαδή, «ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Ἤ, μήπως πρέπει νά ἐρευνήσουμε, κυρίως μέσα μας; Εὐλογημένο Σαρανταήμερο, χριστιανοί μου!

π. Κων. Ν. Καλλιανός