Ὁ Διευθυντής τῆς ἐφημερίδας, Ὁ Φάρος τῆς Τήνου, κ. Στυλιανός Λαγουρός, θεολόγος, συγγραφέας παλαίμαχος καί ἀσυμβίβαστος ἀγωνιστής τῶν ἑλληνορθοδόξων παραδόσεων, δημοσίευσε στήν ἐφημερίδα του ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον κείμενο τοῦ μακαριστοῦ, γιά πολλούς ἁγίου, ἐπισκόπου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη. Πρόκειται γιά τήν ἐξιστόρηση ἑνός θαυμαστοῦ περιστατικοῦ πού τοῦ συνέβη κατά τή διάρκεια κάποιας περιοδείας του ὡς λαϊκοῦ θεολόγου. Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 44 χρόνων, στίς 29 Ἰανουαρίου 2019, ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ κοίμησή του, ἀναδημοσιεύουμε τό κείμενο τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτη, γιά νά τό χαροῦν οἱ ἀνά τήν Ἑλλάδα ἀναγνῶστες τοῦ Συνδέσμου. Γράφει, λοιπόν, ὁ φωτισμένος ἱεράρχης:

«Μέ ἔμαθε νά προσεύχομαι κατανυκτικά καί μέ δάκρυα μιά ἁπλῆ γυναικοῦλα πού κατοικοῦσε στό Πέραμα Πειραιῶς καί τήν ἀποκαλοῦσαν περιφρονητικά ὄχι μέ τ’ ὄνομά της, ἀλλά «ἡ αὐγουλοῦ», γιατί πούλαγε φρέσκα αὐγά, γιά νά ἐξοικονομήσει «τόν ἄρτον τόν ἐπιούσιον». Ὡς περιοδεύων πέρασα μιά μέρα ἀπ’ τό φτωχικό της σπίτι, γιά νά εἰσπράξω μιά συνδρομή γιά τό περιοδικό ΖΩΗ. Ἡ ἴδια ἀπουσίαζε καί βρισκόταν ἐκεῖ τό παιδί της, πού διήρχετο τήν ἐφηβεία. Ἔκαιγε τό καντήλι στό εἰκονοστάσι, κι ἔκανα στό παιδί τήν πρόταση ἄν ἤθελε μέχρι νά’λθῃ ἡ μητέρα του νά προσευχηθοῦμε λιγάκι. Κάπως ἀδιάφορο, κούνησε καταφατικά τό κεφάλι καί εἶπε: “ Ἄς προσευχηθοῦμε”. Ὅταν τελειώσαμε τήν προσευχή, μοῦ λέει κάπως χαριτολογώντας: “ Ἄ, ἐσύ δέν ξέρεις νά προσευχηθεῖς”!

Ἐγώ κατεπλάγην ἀπ’ τήν τολμηρή αὐτή παρατήρησι, καί τόν ρώτησα νά μοῦ ἐξηγήσει πῶς, κατά τή γνώμη του, πρέπει νά προσεύχεται ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός.“ Ἐγώ, κύριε, δέν ξέρω Θεολογία, ἀλλά βλέπω τό παράδειγμα τῆς μητέρας μου, πού, ὅταν προσεύχεται, κραυγάζει συνεχῶς ‘Κύριε Ἐλέησον’, πέφτει συνεχῶς σέ μετάνοιες, κτυπάει τό στῆθος της καί τρέχουν ποτάμι τά δάκρυά της”! Μετά ἀπ’ αὐτή τήν ἀφήγησι, μεγάλωσε ἡ ἐπιθυμία μου νά γνωρίσω αὐτή τήν ὑπέροχη γυναῖκα καί νά διδαχθῶ κάτι ἀπ’ τή χαρισματική προσευχή της. Γι’ αὐτό μιά ἄλλη μέρα πέρασα νά τή συναντήσω καί βρέθηκα μπροστά σέ μιά συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ἀνθρώπου. Ὁ ἄνδρας της, ἔμαθα, ἦταν ἕνας μέθυσος κι ἀχαΐρευτος, πού τῆς ἔπαιρνε ὅ,τι οἰκονομοῦσε ἀπ’ τά αὐγά καί μπεκρόπινε.

Ἐκείνη τή μέρα κατά τήν ὁποία πῆγα, ἀπ’ τό μεθύσι του τήν εἶχε ξυλοκοπήσει, τῆς εἶχε πάρει τά χρήματα καί τῆς εἶχε πετάξει τήν Καινή Διαθήκη μέσα στό πηγάδι! Ἐγώ τή βρήκα γονατιστή στό πηγάδι νά προσεύχεται καί νά λέει: “Χριστέ μου καί Παναγιά μου Μεγαλόχαρη, τό βιβλίο μέ τά ἱερά γράμματα, τό ὁποῖο ἔριξε ὁ ἄνδρας μου στό πηγάδι, δέν τό ἔκανε ἀπό ἀσέβεια, ἀλλά ἦταν μεθυσμένος. Κάνε, Παναγία μου, τά ἱερά αὐτά γράμματα, πού θά λιώσουν καί θά γίνουν ἕνα μέ τό νερό, νά τά πιῇ ὁ ἄνδρας μου, νά μετανοήσῃ, νά ἐξομολογηθῇ καί νά σωθῇ, νά μήν πάῃ στήν κόλαση, Χριστουλάκη μου, γιατί ὁ κόσμος μέ ἔχει γιά καλή, ἐνῶ ἐγώ ἡ τρισάθλια ἔχω πολλά ἀθεράπευτα πάθη καί ἁμαρτίες». Ἀληθινά χαρισματική προσευχή μιᾶς ἁπλοϊκῆς, ἀλλά φωτισμένης γυναίκας τοῦ λαοῦ.

Γ. Δ. ΚΟΥΒΕΛΑΣ