Η σιωπή του Χριστού στις σπαρακτικές ικεσίες μιας πονεμένης μητέρας,που τον παρακαλεί για την δαιμονισμένη θυγατέρας  της,σκανδαλίζει ασφαλώς αυτούς που τον ακολουθούνε στην οδοιπορία του<<εις τα μέρη Τυρου και Σίδωνος>>Όμως τούτη η παράξενη σιωπή έχει κάποιο μεγάλο σκοπό από ότι φαίνεται και στη συνέχεια της ευαγγελικής διήγησης θέλει να αποκαλύψει σε όλο το μεγαλείο της την πίστη της απλοϊκής εκείνης γυναίκας  και για να παραδειγματίσει για την ολιγοπιστία τους ,όλους εκείνους που ήτανε κοντά του και Τον ακολούθησαν.

Θέλει ακόμη να φανερώσει δυο καρπούς του δένδρου της πίστεως που είναι ριζομένοι στην καρδιά της Χαναναίας,την υπομονή και την επιμονή και να κάνει το παράδειγμα της καθρέπτη όπου οι πιστοί όλων των αιώνων θα βλέπουμε  τις αδυναμίες μας. Απο τότε και για 21 αιώνες η σιωπή του Χριστού στην δυστυχία των ανθρώπων και στις ικεσίες εξακολουθεί να αποτελεί για πολλούς και το ερώτημα αμείλικτο ανεβαίνει στα χείλη μας: Γιατί ο Θεός σιωπά στις προσευχές μας, στις κραυγές του σπάραγμού και του πόνου μας; Όπως στην περίπτωση της Χαναναίας,έτσι  και στην δική μας περίπτωση ,ο Θεός εχει τον σκοπό του ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που με το φτωχό λογικό μας μπορούμε να διακρίνουμε έστω και αμυδρά τον σκοπό αυτής της σιωπής. Ετσι λοιπόν σεβόμενος πλήρως την ελευθερία μας Θεός, μας δίνει τις δυνατότητες για κάθε ωραίο και μεγάλο έργο και μας αφήνει να προσπαθήσουμε και να αγωνισθούμε για να γευτούμε στο τέλος την ικανοποίηση ότι αυτό που πετύχαμε είναι καρπός του μόχθου και της προσπάθειας μας . Σε τελευταία ανάλυση η σιωπή του Θεού αποβλέπει στο καλό μας, αφού έχει σκοπό να φανερώσει την αξία μας ,να κινητοποιήσει τον δυναμισμό μας, να θέσει σε ενέργεια κάθε μας ικανότητα.

Ενας άλλος σκοπός της σιωπής του Θεού είναι να κάνει τον άνθρωπο να τον πλησιάσει. Οταν φωνάζουμε κάποιον και δεν μας ακούει τι κάνουμε; Ερχόμαστε κοντά του και φωνάζουμε δυνατά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Σιωπά συχνά για να μας κάνει να πάμε κοντά του και να φωνάξουμε πιο δυνατά. Με άλλα λόγια  ο θεός θέλει να κάνει την πίστη μας πιο μεγάλη ,πιο σταθερή,πιο ειλικρινή. Πόσοι και πόσοι ανάμεσα στους ανθρώπους άρχισαν να χτυπούν την πόρτα του Θεού από ανάγκη και όσο δεν έπαιρναν αυτό που ζητούσαν,τόσο η προσευχή τους γινότανε πιο θερμή;

Και στο τέλος αντιγράφωντας την υπομονή και την επιμονή της Χαναναίας,πήραν διπλό κέρδος μαζί με την εκπλήρωση της επιθυμίας τους γνώρισαν καλύτερα τον Θεό και έγιναν αφοσιωμένα τέκνα του. Μια Τρίτη σκέψη είναι τούτη .Πολλές φορές νομίζουμε σιωπή την αρνητική απάντηση του θεού στα αιτηματά μας.Το <<όχι>>που με αυτό απαντά στις προσευχές μας είναι και αυτό μια εκδήλωση αγάπης του. Επειδή εκείνος βλέπει πιο μακριά από εμάς ξέρει πιο είναι το πραγματικό μας συμφέρον .Μπορεί λοιπόν αυτό που νομίζουμε χρήσιμο και ζητούμε επίμονα να είναι στην πραγματικότητα βλαβερό και για αυτό δε μας το δίνει. Ετσι πολλές αποτυχίες στην ζωή μας που αρχικά θεωρήσαμε καταστροφές στο τέλος αποδεικνύονται σωτήριες.

Καταλαβαίνουμε  ότι η σιωπή του Θεού ούτε άσκοπη είναι ούτε ανεξήγητη .Να είμαστε σίγουροι πως όταν έλθει η ώρα θα λύση την σιωπή του γιατί στην ιστορία του κόσμου και του καθενός από εμάς ,εκείνος θα πει την τελευταία λέξη.