Το 1918 ο Λένιν είχε αποφασίσει τον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας με τρόπο απόλυτα σαφή. Με ειδικό διάταγμα προστάτευε μεν την άσκηση του θρησκευτικού δικαιώματος των πολιτικών, απαγόρευε όμως τον θρησκευτικό όρκο, ενώ άρπαζε την περιουσία των μοναστηριών, των ναών και των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων. Το διάταγμα εκείνο, το οποίο ακολουθεί, φαίνεται πως έχουν αποδεχτεί πολλά κυβερνητικά στελέχη…

Διάταγμα του Συμβουλίου των κομισαρίων του λαού περί χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας, και εκκλησίας και σχολείου (23 Ιανουαρίου 1918).

1. Η Εκκλησία χωρίζεται της Πολιτείας.

2. Εντός των ορίων των δημοκρατιών απαγορεύεται η δημοσίευσις νόμων ή τοπικών αποφάσεων αποβλεπουσών εις μείωσιν ή περιορισμό της ελευθερίας της συνειδήσεως, ή εις παροχήν πλεονεκτημάτων ή προνομίων βάσει της θρησκευτικής ιδιότητος των πολιτών. 3. Πας πολίτης δύναται να πρεσβεύη οιανδήποτε θρησκεία ή να μην πρεσβεύη ουδεμίαν. Πάσα στέρησις δικαιωμάτων, λόγω παραδοχής μιας θρησκείας ή μη παραδοχής ουδεμίας θρησκείας, καταργείται. Σημ. Εις τα επίσημα έγγραφα πάσα ένδειξις περί θρησκεύματος απαλείφεται.

4. Αι κυβερνητικαί πράξεις, ή αι πράξεις άλλων δημοσίων και δικαστικών οργανισμών, δεν συνοδεύονται υπό ουδενός τύπου και υπό ουδεμίας θρησκευτικής τελετής.

5. Η ελευθερία ασκήσεως θρησκευτικών καθηκόντων προστατεύεται μέχρι σημείου καθ’ ο αύτη δεν διαταράσσει την δημοσίαν τάξιν και δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των πολιτών της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Αι τοπικαί αρχαί έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν πάντα τα απαραίτητα μέτρα προς διασφάλισιν, εν ταις περιπτώσεσι ταύταις, της δημοσίας τάξεως και ασφάλειας.

6. Ουδείς δύναται, λόγω των θρησκευτικών αυτού πεποιθήσεων, να απαλλαγή της εκπληρώσεως των πολιτικών αυτού καθηκόντων. Εξαιρέσεις εις το άρθρον τούτο, υπό τον όρο όπως πολιτικόν τι καθήκον θα αντικατασταθή υπό τινός ετέρου, επιτρέπονται εν εκάστη συγκεκριμένη περιπτώσει, μετ’ απόφασιν του λαϊκού δικαστηρίου.

7. Απαγορεύεται πας θρησκευτικός όρκος. Εν περιπτώσει ανάγκης, δίδεται μια επίσημος υπόσχεσις μόνον.

8. Αι αστικού περιεχομένου πράξεις, τηρούνται αποκλειστικώς παρά της πολιτικής αρχής: παρά των τμημάτων καταγραφής γάμων και γεννήσεων.

9. Το σχολείον χωρίζεται της Εκκλησίας. Η διδασκαλία των θρησκευτικών δογμάτων απαγορεύεται εις άπαντα τα διδακτικά ιδρύματα του Κράτους, ως και εις τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια εν οις διδάσκονται γενικά μαθήματα. Οι πολίται δύνανται να διδάσκουν ή να μελετούν την θρησκείαν ιδωτικώς.

10. Απαντες οι εκκλησιαστικοί και ιδιωτικοί σύλλογοι, υπόκεινται εις τους γενικούς κανόνας των εταιρειών και των ιδιωτικών ενώσεων και δεν απολαμβάνουν ουδενός πλεονεκτήματος ή επιχορηγήσεως, ούτε εκ μέρους του Κράτους, ούτε εκ μέρους των αυτόνομων τοπικών αυτού οργανισμών.

11. Πάσα συλλογή, δια της βίας, εράνων και εισφορών προς όφελος των εκκλησιαστικών και θρησκευτικών συλλόγων, ως και παν μέτρον βίας ή κυρώσεων εκ μέρους των συλλόγων τούτων έναντι των μελών αυτών, απαγορεύονται.

12. Ουδέν εκκλησιαστικόν και θρησκευτικόν σωματείον έχει δικαίωμα να κατέχει περιουσίαν. Δεν διαθέτουν τα προνόμια νομικού προσώπου.

13. Απαντα τα ανήκοντα εις τους εκκλησιαστικούς και θρησκευτικούς συλλόγους, τους εν Ρωσία υφισταμένους, αγαθά, αναγορεύονται εθνική ιδιοκτησία. Τα κτίρια και τα, ειδικώς προς τέλεσιν της λατρείας, προωρισμένα αντικείμενα, αποδίδονται, συμφώνως προς ειδικάς διατάξεις της τοπικής ή κεντρικής κυβερνητικής αρχής, προς τους αντιστοίχους θρησκευτικούς συλλόγους προς χρήσιν δωρεάν.

Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου των κομισαρίων του λαού. Β. Ουλιάνωφ (Λένιν) Οι κομισάριοι του λαού. Ν. Ποντβοΐσκυ, Β. Αγλάσωφ, Β. Τρουτόβσκυ, Α. Κλίκτερ, Π. Πρότσιαν, Β. Μενζίσκυ, Α. Κλιαπνίκωφ, Γ. Πετρούσκυ. Ο επί των υποθέσεων: Βλ. Μπόντς- Μπρούεβιτς Ο γραμματεύς Ν. Γκορμπούνωφ.

Του Νικήτα Στρουβέ

Μετάφραση απο τα Γαλλικά απο τον Μακαριστό Χριστόδουλο

Εφημερίδα «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»

Πηγή:Poimin