Ὁ νοικοκύρης φυτεύει καὶ περιφράζει ἀμπέλι, σκάβει στὸν βράχο ληνό, πατητήρι, ἀνεγείρει οἴκημα γιὰ νὰ κατοικήσουν οἱ καλλιεργητές, νοικιάζει τὸ κτῆμα, τὸ ἀμπέλι του σὲ κάποιους γεωργοὺς καὶ πηγαίνει στὴν πόλη ποὺ μένει συνήθως. Περιμένει τὸν καιρὸ τῆς συγκομιδῆς, ὅπου θὰ λάβη, θὰ εἰσπράξη τὸ συμφωνηθὲν μὲ τοὺς γεωργοὺς μερίδιό του. Γι᾿αὐτὸ τὸ σκοπὸ στέλνει πρὸς τοὺς συνεταίρους του ἀπεσταλμένους «λαβεῖν» τὸ ἐνοίκιον «τοὺς καρποὺς αὐτοῦ». Οἱ γεωργοὶ ὅμως ποικιλοτρόπως κακοποίησαν τοὺς ἀπεσταλμένους. Ἀντὶ νὰ τηρήσουν τὰ συμφωνηθέντα, τοὺς λιθοβολοῦν, τοὺς φονεύουν. Ὁ νοικοκύρης ὅμως, ἀδελφοί μου, ἐπιμένει, γι᾿αὐτὸ στέλνει περισσότερους τούτη τὴ φορὰ ὑπηρέτες του, γιὰ νὰ εἰσπράξουν τὰ ὀφειλόμενα. Καὶ ἔτυχον καὶ αὐτοὶ τῆς ἰδίας ἐχθρικῆς συμπεριφορᾶς καὶ ἀντιμετωπίσεως.

Ὁ νοικοκύρης, ὁ οἰκοδεσπότης, παρὰ ταῦτα, μακροθυμεῖ. Δὲν ὀργίζεται, δὲν ἀγανακτεῖ ἀλλὰ καὶ δὲν ὑποχωρεῖ. Στέλνει αὐτὴ τὴ φορὰ «τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου». Καὶ ἡ κακοπιστία τῶν γεωργῶν, τῶν ἐνοίκων, γίνεται θράσος μέγα, ὥστε «ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς. Δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ» καὶ ἐφόνευσαν αὐτόν. Ἀμπελών· εἰκόνα γνωστή, ποὺ δηλώνει τὸν περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰσραήλ. Γεωργοί· ὁμάδα ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ θεῖο ἀμπελῶνα. Οἱ ἀποσταλέντες γιὰ νὰ λάβουν τοὺς καρποὺς ὑπηρέτες, δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς προφῆτες καὶ δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔτυχαν πρόθυμης ὑποδοχῆς ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ καὶ παντοειδῶς βασανίσθηκαν καὶ καταδιώχθηκαν. Ἡ ἐπιμονὴ καὶ ἡ μακροθυμία τοῦ νοικοκύρη δὲν καταλήγουν σὲ αἴσιο ἀποτέλεσμα. Οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ, ἀντὶ νὰ μετανοήσουν, σκληρύνονται πιὸ πολύ. Τί ζητεῖ ὅμως ὁ οἰκοδεσπότης; Τί ὑπαινίσσεται ἡ παραβολή μας μὲ τὴν ἀπαίτηση «λαβεῖν τοὺς καρπούς». Τί ζητεῖ ὁ Θεὸς ὡς καρπό; Οἱ πατέρες μᾶς πληροφοροῦν ὅτι ὁ Θεὸς μὲ τὸν καρπὸ ζητεῖ τὴν πλήρωση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν, τὴν ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα. Ὑποταγὴ στὸ θέλημά Του, ὑπακοὴ στὸ Νόμο Του. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἡγέτες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ μόνη ἡ παρουσία τῶν γνησίων ἀπεσταλμένων φούντωνε τὴν ὀργή τους, γιατί τοὺς θύμιζε καθήκοντα καὶ ὑποχρεώσεις. Ὅμως ἡ μακροθυμία καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ νοικοκύρη, τοῦ οἰκοδεσπότη,τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἀμπελῶνα Του εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀποστέλλει τὸν Υἱόν Του σὲ μιὰ ἔσχατη προσπάθεια μεταστροφῆς τῶν κακῶν γεωργῶν. Ἡ μακροθυμοῦσα ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καταδεικνύει τὴ νίκη καὶ τῆς κακίας καὶ τῆς ἀνυπακοῆς τῶν κακῶν γεωργῶν.

Ἀδελφοί μου, στὴν παραβολὴ ποὺ ἀκούσαμε φαίνεται καθαρὰ ὅτι οἱ γεωργοί τοῦ ἀμπελῶνος ἐφόνευσαν πρῶτα τοὺς ἀπεσταλμένους καὶ κατόπιν τὸν υἱὸ τοῦ οἰκοδεσπότη, τὸν κληρονόμο τῆς περιουσίας. Ἐκτυλίσσεται μπροστά μας ὅλη ἡ ἱστορία τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο ἐδίωξαν τοὺς προφῆτες ἀλλὰ σταύρωσαν καὶ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ. Βλέπουμε λοιπὸν τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος καὶ μάλιστα τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπότητος. Γιατί ὅπως ὑπάρχουν προφῆτες στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἔτσι ὑπάρχουν ὑπάρχουν καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν προσωπικὴ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ συνήθως δέχονται τὴν ἐπίθεση τοῦ κόσμου. Ἐπίσης, ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ εἶναι οἱ ποιμένες τοῦ νέου λαοῦ, οἱ ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς κ.λπ. τοὺς ὁποίους λαθεμένα θεωροῦμε ὡς ἐκκλησιαστικοὺς ὑπαλλήλους ποὺ ἔχουν ὡς σκοπὸ νὰ βοηθοῦν στὴ λύση διαφόρων προσωπικῶν, οἰκογενειακῶν ἢ κοινωνικῶν προβλημάτων ἢ εἶναι τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὶς ψυχολογικές μας ἀνάγκες.

Οἱ ἱερεῖς, ἰδιαίτερα οἱ ἐπίσκοποι, εἶναι ἡ ὁρατὴ ἔκφραση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας. Πλησιάζοντας τοὺς ποιμένες ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς πρέπει νὰ προσβλέπουμε σὲ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας, ἀδελφοί μου. Ὁ ἀμπελώνας ὑπάρχει. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία. «Φραγμὸς» ὑπάρχει γιὰ τὰ κλήματα. Εἶναι ὁ νόμος ποὺ ἔδωσε ὁ Θεός, γιὰ νὰ φυλάξη τὸ λαό Του ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ τὴν ἀποστασία καὶ νὰ τὸν χειραγωγήση στὴν πνευματικὴ ζωή. «Φραγμός» εἶναι πρῶτον ὁ φυσικὸς Νόμος, δηλαδὴ ἡ συνείδηση. Φραγμὸς εἶναι κατόπιν ὁ γραπτὸς Νόμος ποὺ διὰ Μωϋσεως δόθηκε σὲ μᾶς. Ὕστερα «φραγμός» εἶναι ὁ Εὐαγγελικὸς Νόμος, ὁ Νόμος τῆς χάριτος. Φραγμὸς σωτηριώδης. Φραγμὸς ποὺ προφυλάσσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ κριτήριο, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτίας. Φραγμὸς ποὺ διαφυλάσσει ἀνόθευτη τὴν ἀλήθεια. Φραγμὸς ποὺ προβληματίζει γιὰ τὴν συμπεριφορὰ τῶν παλαιῶν γεωργῶν ἀλλὰ φρονηματίζει τὰ μέλη τοῦ νέου Ἰσραήλ, τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι ὥστε μὲ νήψη καὶ ταπείνωση νὰ δοξολογοῦμε καὶ νὰ προσκυνοῦμε τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἀμήν.

Ἀρχιμ.Νικηφόρου Ἀ. Κυπριανοῦ