« Όπως εμείς ζητάμε από τον Επουράνιο Πατέρα μας να συγχωρήσει τα παραπτώματά μας έτσι πρέπει να συγχωρούμε κι’ εμείς όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Όλοι μας αδελφοί μου είμεθα αμαρτωλοί, κανείς δεν είναι αναμάρτητος ει μη μόνον ο Θεός και όλοι ζητούμε συνεχώς από τον Κύριο να μας συγχωρήσει και αυτή πρέπει να είναι η προσευχή μας.

Ο Κύριος μας και την ώρα που ευρισκόταν πάνω στο Σταυρό συγχώρησε τους σταυρωτές του, διότι είναι Θεός Αγάπης και αυτή την Εντολή μας έδωκε κι’ εμάς να συγχωρούμε όλους τους συνανθρώπους μας ανεξαιρέτως. Αυτό το μεγαλείο της Αγάπης είναι η ψυχή του χριστιανού. Η αγάπη είναι αυτή που οικοδομεί και ελευθερώνει τον άνθρωπο. Δείτε τριγύρω τους τοίχους των Εκκλησιών μας είναι γεμάτοι από αγίους, από ανθρώπους σαν κι’ εμάς που όμως είχαν Αγάπη και την έδιδαν στους συνανθρώπους τους.

Η ανεξικακία και η συγχωρητικότητα είναι απελευθέρωση. Να μη μένουμε προσκολλημένοι στα επίγεια και φθαρτά πράγματα αλλά να μάθουμε στην ζωή μας ως παιδιά του Χριστού, του Θεού της Αγάπης, να συγχωρούμε και να προσφέρουμε Αγάπη και μακροθυμία προς όλους».

Ο Φθιώτιδος Νικόλαος