Από την διδασκαλία των Θείων Γραφών και της Αποστολικής  Παραδόσεως οδηγούμαστε στο να τιμούμε όλους τους φίλους του Χριστού, τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ως φύλακες των εντολών Του, ως λαμπρά υποδείγματα αρετής, και ως ευεργέτες όλων των ανθρώπων. Τον καθένα από τους γνωστούς μας Αγίους Τον τιμούμε μία συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει μελετώντας το Εορτολόγιο, επειδή όμως πολλοί από τους Αγίους είναι άγνωστοι σε εμάς και ο αριθμός τους έχει πολλαπλασιασθεί με την πάροδο των χρόνων και συνεχώς θα πολλαπλασιάζεται μέχρι της συντελείας του αιώνος, γι΄ αυτό η Εκκλησία μας καθιέρωσε την σημερινή Κυριακή την κοινή εορτή όλων των Αγίων της Πίστεως μας των Δικαίων, των Προφητών, των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Ομολογητών, των Ιεραρχών, των Οσίων ανδρών και γυναικών εξαιρετικά δε της Κυρίας Θεοτόκου και του Τιμίου Προδρόμου.

Τιμούμε λοιπόν σήμερα Πάντας τους Αγίους έχοντας ως υπόδειγμα την ζωή τους, και παρακαλώντας τους να πρεσβεύουν, (να μεσολαβούν δηλ.) για εμάς προς τον Θεό, να μας χαρίζει την χάρη του και το άπειρο έλεος Του. Τα εκατομμύρια αυτά των Αγίων, έζησαν μεν στην γη, δόξασαν με την ζωή τους τον Θεό, έδωσαν την μαρτυρία του Χριστού στο κοινωνικό περίγυρο που τους περιέβαλε και κυρίως ομολόγησαν τον Χριστό με τα έργα και με τα λόγια τους. Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας, τους προβάλλει όχι μόνο μία ημέρα αλλά καθημερινά ούτως ώστε όλοι εμείς που ζούμε στην σημερινή εποχή η οποία χαρακτηρίζεται ως <<ομολογιακή>> να τους έχουμε πρότυπα πνευματικά και όπως εκείνοι ομολόγησαν, <<εργω και λόγω>> το όνομα του Χριστού έτσι και εμείς  το ίδιο να κάνουμε. Να ομολογούμε τον Χριστό και όχι να τον αρνούμαστε! Θα μπορούσε κανείς να πει : Μα εμείς είμαστε βαπτισμένοι, ανήκουμε στην Εκκλησία και περιμένουμε από Τον Χριστό την σωτηρία μας πως είναι δυνατόν να μην ομολογούμε Τον Χριστό και να τον αρνούμαστε;

Πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ζωή μας είναι γεμάτη αρνήσεις και λιγότερες ομολογίες όμως μπορούμε εφόσον το επιθυμούμε να γίνουμε ομολογητές της Πίστεως μας και Μάρτυρες, δίνοντας την μαρτυρία και την Ομολογία του Χριστού στην καθημερινή μας ζωή. Και πως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Ιδού μερικά παραδείγματα : Να εκκλησιαζόμαστε τις Κυριακές και τις Εορτές και να κοινωνούμε συχνά. Να μην ορκιζόμαστε ψέματα στο δικαστήριο και να μην αναφερόμαστε στο όνομα του Θεού χωρίς λόγο. Να υπερασπιζόμαστε τα Άχραντα πρόσωπο του Χριστού και της Παναγίας όταν υβρίζονται και περιφρονούνται, καθώς και να περιφρουρούμε το Κύρος της Εκκλησίας, στις κατ΄ ιδίαν συναναστροφές μας. Να κάνουμε τον Σταυρό μας όταν περνούμε έξω από τον Ναό χωρίς ντροπή (και χωρίς επίδειξη) όπως και στο Τραπέζι μας, προ και μετά το φαγητό. Να σεβόμαστε και να βοηθούμε τον Οίκον Του Θεού, και να στεκόμαστε με ευλάβεια και Πίστη σ΄ αυτόν όταν τελούνται τα Ι. Μυστήρια . Να δείχνουμε αγάπη και κατανόηση στον συνάνθρωπό μας, να ανεχόμαστε με υπομονή τις θλίψεις, τις συκοφαντίες και γενικά η ζωή μας να ομοιάζει με την ζωή του Χριστού: Είναι μερικές από τις ομολογίες που μπορούμε (εάν το θέλουμε) να δίνουμε. Από την άλλη θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες ολόκληρες για το πώς μπορούμε είτε αθέλητα είτε ηθελημένα να αρνηθούμε τον Χριστό μας. Άρνηση : Είναι εκείνο που ποτέ δεν έκαναν οι Άγιοι Πάντες οι οποίοι σταύρωσαν τον εαυτό τους για να μην ξανασταυρώσουν Τον Χριστό, που πήγαιναν στο μαρτύριο και στο θάνατο για να μην φύγουν από την αγάπη Του ενώ πολλοί από αυτούς υπέστησαν το μαρτύριο της συνειδήσεως χωρίς να χύσουν το αίμα τους. Εκείνοι μπορούν να αποτελέσουν πιο ζωντανά και πιο επίκαιρα πρότυπα για εμάς που δεν χρειάζεται (για την ώρα τουλάχιστον) να προσφέρουμε το αίμα μας για Εκείνον. Ας είμαστε λοιπόν πρόθυμοι να ομολογήσουμε τον Χριστό ούτως ώστε να κερδίζουμε την ανεκτίμητη φιλία Των Αγίων μας, οι οποίοι θα μας εμψυχώνουν στον αγώνα μας αυτόν.