Ὅταν ἔχεις ἀκμαῖες τὶς δυνάμεις σου γιὰ δουλειά, τὰ νιάτα σου τὰ ξοδεύεις στὶς ἁμαρτίες. Ὅταν τὰ μέλη τοῦ σώματός σου κουρασθοῦν, τότε τὰ προσφέρεις στὸ Θεό, τότε ποὺ δὲν μποροῦν σὲ τίποτε νὰ χρησιμοποιηθοῦν, ἀλλὰ ἀπὸ ἀνάγκη ἀτονοῦν, διότι παρέλυσαν οἱ δυνάμεις τους λόγῳ μαρασμοῦ τῆς ἡλικίας. Ἡ σωφροσύνη τῶν γηρατειῶν δὲν λογίζεται σωφροσύνη, ἀλλ' ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἁμαρτάνει.

Ὁ νεκρὸς δὲν στεφανώνεται. Κανένας δὲν θεωρεῖται δίκαιος, ἂν ἀπὸ ἀδυναμία δὲν πράττει τὸ κακό. Ὅσο οἱ δυνάμεις σου διατηροῦνται ἀκμαῖες, νὰ νικᾶς τὴν ἁμαρτία μὲ τὴν αὐτοκυριαρχία στὸν ἑαυτό σου. Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀρετή: τὸ νὰ ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ νὰ πράττεις τὸ καλό. Ἡ ἀδυναμία διαπράξεως τῆς ἁμαρτίας αὐτὴ καθαυτὴ δὲν εἶναι ἄξια οὔτε γιὰ ἐπαίνους οὔτε γιὰ τιμωρίες.

Ἐὰν λόγῳ προχωρημένης ἡλικίας σταματήσεις νὰ ἁμαρτάνεις, τὰ εὔσημα ἀνήκουν στὴν ἀδυναμία τῆς φύσεώς σου λόγῳ ἡλικίας. Ἐμεῖς ἐπαινοῦμε αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἀγαθοὶ ἀπὸ τὴν προαίρεσή τους καὶ ὄχι αὐτοὺς ποὺ ἐξ ἀνάγκης ἐμποδίζονται νὰ ἁμαρτήσουν.

Μέγας Βασίλειος