Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος θεραπεύει ἕναν τυφλὸ πολὺ γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅμως στὸ συγκεκριμένο θαῦμα δὲν προσέρχεται ὁ τυφλὸς πρὸς τὸν Κύριο, ἀλλὰ ὁ Κύριος πρὸς τὸν τυφλό. Δὲν παρακαλεῖ ὁ τυφλὸς τὸν Κύριο νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια του, ἀφοῦ ἄλλωστε δὲν μποροῦσε νὰ δῇ τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ ἔρχεται πρὸς τὸν τυφλὸ πρῶτος ὁ Χριστὸς καὶ τὸν θεραπεύει, προτοῦ ὁ τυφλὸς προλάβῃ νὰ ἐκφράσῃ τὶς παρακλήσεις του γιὰ τὸ θαῦμα.Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ καὶ στὴν ζωὴ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Κύριος, ποὺ γνωρίζει τὴν πνευματική μας ἀδυναμία καὶ τύφλωσι, ἔρχεται πρῶτος νὰ μᾶς συναντήσῃ καὶ νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ φωτίσῃ τοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους».

Ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μεταδώσῃ φῶς σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦσαν πνευματικῶς τυφλοὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πνευματικὸ φῶς, «τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ποὺ σκορπίζει τὶς πνευματικές του ἀκτῖνες ὄχι μόνο στοὺς σωματικὰ τυφλούς, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο σ’ ὅλους ὅσοι ἔχουμε τὰ μάτια μας καὶ βλέπουμε, ἀλλ’ εἶναι κλειστὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Ἴδιος τὸ διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. η΄ 12). Αὐτὸς μᾶς φωτίζει μὲ τὴν διδασκαλία του, μὲ τὰ θαύματά του, μὲ τὴν ἁγία ζωή του. Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ εἶναι καὶ σύμβολο τοῦ πνευματικοῦ φωτισμοῦ, τὸν ὁποῖο μεταδίδει ὁ Κύριος. Ὁ τυφλὸς ἐκείνη τὴ στιγμὴ σὰν νὰ ἐκπροσωποῦσε ὅλο τὸν κόσμο, ποὺ ἦταν βυθισμένος στὸ πνευματικὸ σκοτάδι. Καὶ μᾶς παρακινεῖ αὐτὸ τὸ θαύμα νὰ προσερχώμαστε στὸ φῶς τὸ ἀληθινό, στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Μόνο σ’ Αὐτὸν θὰ βρίσκουμε τὸ φῶς μας, τὸν δρόμο πρὸς τὴν σωτηρία μας, τὴν ζωή μας καὶ τὴν εὐφροσύνη μας.

Πῶς ἐθεράπευσε ὁ Κύριος τὸν τυφλό; Μ’ ἕναν τρόπο ποὺ φαίνεται ἀρχικῶς πολὺ παράδοξος. Ἐπιχρίει τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ μὲ πηλό. Ὅταν ὅμως τοποθετῆται πηλὸς σὲ ὑγιῆ μάτια, τυφλώνεται γιὰ κάποιο διάστημα ὁ ἄνθρωπος. Γιατί λοιπὸν ὁ Κύριος προχώρησε στὴν θεραπεία μὲ τὴν μέθοδο αὐτή; Βέβαια ὅλοι μας καταλαβαίνουμε ὅτι ἐγνώριζε Ἐκεῖνος ὅτι ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν τὴν πρακτικὴ θὰ ἀκολουθοῦσε θεραπεία θαυμαστή.Ὅμως πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τοῦ Κυρίου κρύβεται κάτι ἀκόμη βαθύτερο, κρύβεται ἕνα μυστήριο. Μὲ τὴν μέθοδο αὐτὴ ὁ Κύριος συνεσκιασμένα μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ Δημιουργός μας. Χρίει μὲ πηλὸ τὰ κατεστραμμένα μάτια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι μόνον Αὐτὸς μπορεῖ νὰ δημιουργῇ ἐξ ἀρχῆς μάτια, διότι εἶναι ὁ Ἴδιος ποὺ ἔπλασε καὶ τὰ μάτια ὅλων τῶν ἀνθρώπων· εἶναι ὁ Ἴδιος ποὺ ἔπλασε ἀπὸ πηλὸ ὅλο τὸ σῶμα τοῦ Ἀδὰμ κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου· εἶναι ὁ κτίστης καὶ δημιουργὸς ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅλης τῆς κτίσεως. Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέγῃ: Ἀπὸ πηλὸ τότε ἔπλασα τὸν Ἀδάμ, ἀπὸ πηλὸ καὶ τώρα πλάθω τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ.

Ἴσως ὅμως διερωτηθῇ κάποιος: Γιατί ὁ Κύριος δὲν ἐθεράπευσε ἀμέσως τὸν τυφλό, ἀλλὰ τὸν ἔχρισε μὲ πηλὸ καὶ κατόπιν τὸν ἔστειλε στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ; Δὲν μποροῦσε ὁ Κύριος ἀμέσως νὰ ἐπιτελέσῃ τὸ θαῦμα; Ἀσφαλῶς καὶ μποροῦσε! Ὁ Χριστὸς κάνει τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς τὸ θαῦμα, ζητεῖ ὅμως κι ἀπὸ τὸν τυφλὸ νὰ Τοῦ δείξῃ ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ κάνῃ τὸ δεύτερο βῆμα γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ θαῦμα. Ἡ τοποθέτησι τοῦ πηλοῦ στὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ὅμως θὰ ἔμενε χωρὶς ἀποτέλεσμα, ἐὰν δὲν ἐπακολουθοῦσε τὸ δεύτερο βῆμα, τὸ βῆμα τοῦ ἀνθρώπου: ἡ πορεία δηλαδὴ τοῦ τυφλοῦ πρὸς τὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ καὶ ἡ νίψις τῶν ματιῶν του. Διότι ἔπρεπε νὰ φανῇ καὶ ἡ πίστις καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ τυφλοῦ. Ὅπως κι ἔγινε. Θὰ μποροῦσε πολὺ λογικὰ νὰ σκεφθῇ ὁ τυφλός: Γιὰ ποιὸ λόγο νὰ πάω στὴν κολυμβήθρα νὰ νιφθῶ; Ἀλλὰ ὁ τυφλὸς δὲν ἀντιδρᾷ, ὑπακούει καὶ προχωρεῖ. Καὶ τὸ θαῦμα ἀκολουθεῖ. Ὁ Θεὸς λοιπὸν ἀποστέλλει τὴν Χάρι του στὸν καθένα μας καὶ κάνει τὴν πρώτη κίνησι. Ἀλλὰ θέλει κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε τὴν δεύτερη κίνησι, δηλαδὴ νὰ ἀνταποκρινώμαστε στὶς ἐπισκέψεις του καὶ νὰ ἀποδεχώμαστε τὴν Χάρι του. Νὰ γινώμαστε συνεργάται του, νὰ προσφέρουμε καὶ τὴν δική μας μικρὴ συμβολή. Τότε ὁ Χριστὸς θὰ ἔρχεται καὶ θὰ θεραπεύῃ τὴν πνευματική μας τύφλωσι καὶ θὰ γεμίζῃ τὴν ζωή μας μὲ φῶς καὶ χαρά.

''ΣΩΤΗΡ''