Δε γίνεται να είμαστε με το όνομα του Σατανά στο στόμα κι απ' την άλλη να θέλουμε να πηγαίνουνε όλα καλά στη ζωή μας.

Δε γίνεται να στέλνουμε τους άλλους στην κόλαση με την χαρακτηριστική ελληνική κατάρα κι έπειτα με το ίδιο στόμα να λέμε "Χριστός Ανέστη". Κάποιος μου 'πε ότι έκοψε αυτή την κακή συνήθεια κι έπειτα άλλαξε τρόπος που σκέφτεται, απέκτησε διάθεση κι επιθυμία για ζωή.

Η μεγαλύτερη νίκη του Διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει. Κάτι κουλτουριάριδες λένε ότι "ο Σατανάς είναι η απουσία του Θεού". Το κακό όμως έχει Πρόσωπο και όνομα...

Όπως και ο Χριστός είναι Πρόσωπο, η Θεοτόκος, οι Άγγελοι. Όποιος λοιπόν στέλνει στον Διάβολο, πρώτος αυτός μάλλον έχει πάει και έτσι... στέλνει και τους υπολοίπους! Ας προσέχουμε τι λέμε: ή του Θεού θα είμαστε ή του Διαβόλου..