Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή πριν την εορτή του Πάσχα είναι περίοδος αφιερωμένη στον Ιησού Χριστό. Καλούμε δηλαδή όλοι οι Χριστιανοί να έρθουμε σε γνώση του αμαρτωλού εαυτού μας, να συνειδητοποιήσουμε την αποξένωση που έχουμε από το θέλημα του Θεού, να μετανοήσουμε, για να ξαναγίνουμε ζωντανοί και αναστημένοι άνθρωποι στη Χάρη του Θεού. Καλούμαστε να μιμηθούμε τον Ιησού Χριστό στο άθλημα της προσευχής και της νηστείας, για να αντισταθούμε στο δαιμονικό θέλημα που ήταν η αιτία της προπατορικής αμαρτίας και που τις συνέπειες του βιώνουμε όλοι μας. Καλούμαστε  ν’ αφήσουμε μια για πάντα το δικό μας θέλημα και ν’ ανακαλύψουμε τη χάρη που έχει θέλημα του Θεού στη ζωή μας.

Την Κυριακή της Τυρινής, όρισαν οι Άγιοι Πατέρες, να θυμόμαστε την έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, διότι δεν έκαναν υπακοή στη μια και μοναδική εντολή, αυτή της νηστείας, να μην φάνε δηλαδή από τον απαγορευμένο καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού. Εφόσον αποφάσισαν, με προτροπή του Διαβόλου, να πράξουν το δικό τους εγωιστικό θέλημα, δυστυχώς φυσικό επακόλουθο ήταν ο θάνατος. Το πιο ανυπόφορο όμως για όλους μας είναι η μοναξιά που νιώθουμε χωρίς τον Θεό και αυτή την βιώνουμε όταν δεν γεμίζει η καρδιά μας από αγάπη, όταν μας καταλαμβάνει η θύελλα της απιστίας με τους κάθε λογής λογισμούς να μας τυραννούν τη σκέψη, να αισθανόμαστε τριγύρω μας μια κοινωνία δίχως φιλία, συμφέροντος και κάθε είδους πονηρή επιθυμία να στιγματίζει τις ζωές μας.

Η πρόνοια του Θεού δεν μας εγκατέλειψε στο κράτος του θανάτου, στην εξουσία του διαβόλου, στα σκοτεινά μονοπάτια που χαράσσει η αποξενωμένη ζωή μας χωρίς τον Θεό. Ζούμε στην εποχή που είναι εκπληρωμένες όλες οι υποσχέσεις του Θεού για τη δική μας σωτηρία και εννοούμε την παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο μας. Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού μας δείχνει τον δρόμο για να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας τον Θεό. Δεν είναι ιδεολογία ή κάποιο φιλοσοφικό σύστημα. Δεν υπόσχεται όπως τα πολιτικά κόμματα υλική ευμάρεια και πρόοδο. Η Εκκλησία στην ιστορία μας είναι μια διαρκής Θεοφάνεια του Τριαδικού Θεού που μας καλεί να κοινωνήσουμε μαζί του στην εφαρμογή της εντολής της αγάπης και στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα στη λατρεία της για όλους του βαπτισμένους χριστιανούς. Μας προτρέπει αφενός για έμπρακτη μετάνοια και συμφιλίωση με όλους, αφετέρου μας παρακινεί σε συστηματική προσευχή και νηστεία ως πράξεις αποδοχής του Θεού στις ζωές μας. Πρέπει να δώσουμε σημασία στο εξής γεγονός. Δεν προσεγγίζουμε εμείς τον Θεό, και να θέλαμε δεν το μπορούμε άλλωστε, αλλά έρχεται Αυτός σε εμάς, στις δικές μας ζωές. Έγινε άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία και αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να πούμε μέσα από τα βάθη της συντετριμμένης καρδιάς μας «γενηθήτω το θέλημα σου Κύριε». Οι Κατανυκτικοί Εσπερινοί, το Μ. Απόδειπνο, η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και οι Χαιρετισμοί στην Παναγία μας είναι οι λατρευτικές ευκαιρίες για να συναντήσουμε και να κοινωνήσουμε με τον Θεό, όπως συμβαίνει μεταλαμβάνοντας το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Να μην αγνοήσουμε τα μάτια των πονεμένων αδερφών μας και να τους χαρίσουμε απλόχερα την αγάπη μας. Είναι εντολή του Θεού να το πράξουμε αυτό διότι μας είπε πως ότι κάνετε για αυτούς είναι σαν να το κάνετε σε μένα. Η φιλανθρωπία είναι η συγκατάθεση μας να ευλογεί κάθε στιγμή της ζωής μας ο Θεός, διότι όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεός είναι αγάπη. Οι ευκαιρίες να το πράξουμε αυτό είναι αναρίθμητες και πρέπει να γίνεται με διάκριση χωρίς έπαρση και εγωισμό, διότι όπως μας προειδοποιεί πάλι ο Κυρίος το κέρδος από πράξεις φιλανθρωπίας που γίνονται για το θεαθήναι δεν είναι ουράνιο. Ο Θεός βλέπει τα πάντα, μέσα στα βάθη της καρδιάς μας και μονάχα αυτός μπορεί να μας προσφέρει απλόχερα τη σωτηρία ως Στοργικός Πατέρας. Μας συμφέρει να γίνουμε παιδιά υπακοής στο θεϊκό θέλημα και όχι ανυπακοής στο δικό μας.

Oδοιπόρος