Μία μορφή, γεμάτη από ιερή φλόγα και άφταστη τόλμη, προβάλλει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία μία ημέρα μετά τα Άγια Θεοφάνεια. Είναι η πύρινη φυσιογνωμία του Προδρόμου, την οποίαν θυμόμαστε σήμερα, με την ευκαιρία της Συνάξεως που καθιέρωσε η Εκκλησία μας προς Τιμήν Του.

Ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής δεν είναι μόνο ένας εμπνευσμένος προφήτης και αγγελιαφόρος του Χριστού, δεν είναι μόνο ένας μεγαλόφωνος Απόστολος και κήρυκας του Ευαγγελίου, δεν είναι μόνο ένας Μάρτυρας και Ομολογητής που έχυσε το Αίμα του για την αλήθεια και την Δικαιοσύνη, ούτε είναι μόνο ένας Ασκητής που έζησε μακριά απ΄ τον κόσμο σαν Ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος. Είναι μέσα σ’ όλα αυτά τα μεγάλα χαρίσματα και αξιώματα των Αγίων, μα πάνω απ΄ όλα είναι ένας Άγγελος της ερήμου, ο οποίος με το πύρινο σπαθί του λόγου του όρμησε στα περίχωρα της Ιουδαίας και με το τρανταχτό σάλπισμα του, «Μετανοείτε» ξύπνησε χιλιάδες ψυχές από τον λήθαργο της αμαρτίας, φτάνοντας μέχρι τα ανάκτορα του Ηρώδη.

Αλλά ας  δώσουμε σήμερα μια μικρή σκιαγραφία της ζωής Του. Γεννήθηκε θαυματουργικά από την στείρα Ελισάβετ στα βαθιά της γεράματα. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να χαρεί το μητρικό χάδι γιατί οι υπερήλικοι γονείς του ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ άφησαν τον κόσμο λίγο, μετά την Γέννησή του. Έτσι λοιπόν ορφανός από τα παιδικά Του χρόνια, τράβηξε κατά την έρημο, όπου ζώντας ζωή ασκητική, συνομιλούσε με τον Δημιουργό μέσα από την προσευχή, έχοντας για ναό κάποια σπηλιά και αντί για φίλους τα αγρίμια του βουνού. Απερίσπαστος από τις κοσμικές φροντίδες και μέριμνες, κυριευόμενος από τα προφητικά οράματα τα οποία αξιώθηκε από τον Θεό, γεμάτος θείο ζήλο εγκαταλείπει την έρημο και κατεβαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους της Παλαιστίνης και ξεκινά το βροντερό κήρυγμα της μετάνοιας και της επιστροφής. Τα πλήθη έτρεχαν κοντά του   για να δεχθούν το βάπτισμα από τα Τίμια χέρια του, ώσπου ένα πρωί στον Ιορδάνη έκλινε την θεία Του κεφαλή ο Διδάσκαλος της Οικουμένης για να λάβει κι’ Αυτός το βάπτισμα απ΄ το Προδρομικό χέρι. Ο Βαπτιστής τότε έντρομος αντιδρά αναγνωρίζοντας εκείνον που είχε εξαγγείλει. Δεν τολμά να αγγίξει εκείνον που τρέμουν τα σύμπαντα. Και να το Άγιο Πνεύμα «εν είδει περιστεράς» κατέρχεται και τα μάτια του Ιωάννη αξιώνονται να το αντικρίσουν, ενώ τα αυτιά του άκουσαν την ουράνια φωνή του Πατέρα : «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός ενώ ηυδόκησα»

Και από εκείνη την ώρα παράλληλα με τον Ιησού συνεχίζει την διδασκαλία του ώσπου κλείνει η ζωή του με το δραματικό γεγονός του αποκεφαλισμού Του. Γεμάτος οργή και  αγανάκτηση για την ακόλαστη παρανομία του Ηρώδη ο οποίος είχε σχέσεις με την γυναίκα του αδελφού του, στέκεται κάτω από τα ανάκτορα και φωνάζει «ουκ εξεστί σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου». Δεν σου επιτρέπεται να έχεις γυναίκα την σύζυγο του αδελφού σου. Ο Ηρώδης τον κλείνει στη φυλακή και η μοιχαλίδα Ηρωδιάδα μελετά την εξόντωσή του. Η ευκαιρία δόθηκε. Στα γενέθλια του Ηρώδη η Σαλώμη ρίχνεται προκλητικά στον χορό, πάνω στο αποκορύφωμα του γλεντιού, μέσα στο μεθύσι του ο ακόλαστος Ηρώδης υπόσχεται ότι θα της δώσει ότι του ζητήσει. Η παράνομη γυναίκα συμβουλεύει την κόρη της να ζητήσει «επι πίνακι», στο πιάτο, την Κεφαλή του Ιωάννη.

Η διαταγή εκτελείται αμέσως και μέσα στο ανόσιο γλέντι παρουσιάζεται βουτηγμένη μέσα στο αίμα η Κεφαλή του Βαπτιστού.Φρικτό και αποτρόπαιο θέμα! Τα φεγγοβόλα μάτια του Προδρόμου έσβησαν καθώς το κεφάλι αποχωριζόταν το σώμα. Όμως ο Βαπτιστής ανάμεσα στους αιώνες φέρνει το συνταρακτικό κήρυγμα του ελέγχου κάθε παρανομίας. Στέκεται επιβλητικά απέναντί μας κάθε φορά που παραβαίνουμε τον Νόμο του Κυρίου και φωνάζει στον καθένα μας : «Ουκ εξέστι σοι…» Δεν σου επιτρέπεται… Πόσοι από εμάς ακούγοντας την φωνή του παίρνουμε με δάκρυα και συντριβή τον δρόμο της επιστροφής ; Πόσοι από εμάς εγκαταλείπουμε το σκοτάδι και το ψέμα για χάρη του φωτός και της Αλήθειας ;Πόσοι από εμάς αισθανόμαστε τον έλεγχο της συνειδήσεως να συγκλονίζει την ύπαρξη μας;

Μακάρι η παρουσία του Προδρόμου να είναι ένας φάρος φωτεινός στην ζωή μας και μία πυξίδα η οποία θα μας δείχνει σταθερά τον δρόμο που οδηγεί κοντά στον Θεάνθρωπο Ιησού.