Τα λόγια του παπά λοιπόν είναι για να μας παρακινούνε να προσευχόμαστε γι' αυτά που λέει: για την Ειρήνη, για την Ενότητα, για τον Επίσκοπο, για την πόλη μας και τα λοιπά. Σίγουρα, ο καθένας έχει ένα παρακάλι μέσα του, κάτι σίγουρα τον τρώει. Πάει στην Εκκλησία για να προσευχηθεί. Άμα μένει όμως μόνο στον πόνο του και τον καημό του, φεύγοντας παίρνει μισό μισθό. Σημασία έχει να μάθουμε να βγαίνουμε από τον εαυτό μας, όσο βαρύ κι απάνθρωπο μπορεί ν' ακουστεί. Μες την Εκκλησία, ο πόνος του άλλου γίνεται και δικός μου. Αν πονάει ένα μέλος του σώματος, πονάει όλο το σώμα. Κι η Εκκλησία είναι ένα Σώμα.

Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης: πότε προσευχηθήκαμε για τους περίπου 15 πολέμους που μαίνονται-τώρα που μιλάμε- πάνω στη γη; Μα και για τους χιλιάδες πολέμους της δικής μας και της καθημερινότητας των άλλων; Στην Εκκλησία δεν είμαστε μόνοι μας. Ας παρακαλάμε τον Θεό να στέλνει την Ειρήνη Του σ᾽ όλους. Κοντά ή μακριά, την έχουμε ανάγκη. Πόλεμοι άλλωστε μένονται παντού. Να προσέχουμε στη Λειτουργία και τότε θα ειρηνεύουμε μέσα μας πραγματικά. Αυτό είναι της Προσευχής το αντίδωρο.

Ι.