Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γύριζε τα χωριά της σκλαβωμένης Ελλάδας και ίδρυε σχολεία.Ο φωτισμένος αυτός άνθρωπος κάποτε βρέθηκε σε ένα χωριό στη Β. Ήπειρο.Είχαν πολλές εκκλησίες, μα το σχολείο τους ήταν ξέσκεπο. Το ρώτησε γιατί και του ΄παν πως δεν έχουν κεραμίδια. Σώπασε ο άγιος.

Την άλλη μέρα σύναξε τον κόσμο στην αυλή της εκκλησίας και τους μίλησε:
-Αδελφοί μου, τους είπε. Είδα τις εκκλησιές σας και τις καμάρωσα, μα μάτωσε η καρδιά μου όταν είδα τα παιδιά σας να γυρνούν αγράμματα στους δρόμους. Είμαστε σκλάβοι στους Τούρκους, δε γίνεται όμως μεγαλύτερη σκλαβιά απο την αγραμματοσύνη.
-Δεν έχουμε κεραμίδια, ακούστηκε κάποιος.
-Θα σας βρω εγώ, απάντησε ο άγιος.
Ζήτησε μια σκάλα, σκαρφάλωσε στη μια εκκλησιά και άρχισε να ξηλώνει τα κεραμίδια.
-Αμαρτία δεν είναι; τόλμησε κάποιος να πει.
-Σε μένα η αμαρτία, απάντησε ο πάτερ Κοσμάς.
Πάλι σιωπή.
-Θα φέρουμε απο τα σπίτια μας, πετάχτηκε κάποιος. Έτσι σκεπάστηκε το σχολείο.

Αντώνης Τάσιος