Ή θεοφιλής Μαρία, δεκαεννέα ετών πλέον, άγωνιζόταν όλο και περισσότερο γιά την βίωση της αληθινής εν Χριστώ ζωής, έχοντας στον αγώνα αυτό συναθλούμενες και τις άλλες πνευματικές αδελφές της.

Κάποτε μέ έξι εξ αυτών, τον Δεκαπενταύγουστο τού έτους 1940, μετά από την Θεία Λειτουργία πήραν τό αντίδωρο καί, νηστικές όπως ήταν, ξεκίνησαν γιά να ανάψουν τά καντήλια στο παρεκκλήσι τού αγίου Νικολάου τού Κρεμαστού, στήν συνοικία Άγιος Ονούφριος Βόλου.
Καθ’ οδόν πείνασαν καί ή Μαρία μέ απλότητα είπε: «Τί καλά να είχαμε μια φετούλα ψωμί κι ένα συκαλάκι να τρώγαμε».Έφθασαν στο παρεκκλήσι καί μέ μεγάλη ευλάβεια άρχισαν να άνάπτουν τά καντήλια καί να ψάλλουν. Όταν ή Μαρία πήγε να άνάψη τό καντήλι του Ιερού Βήματος, είδε επάνω στήν Αγία Τράπεζα ένα δεματάκι. Τό πήρε στα χέρια της καί μέ πολλή χαρά είπε στις άλλες κοπέλες ότι είναι δώρο του άγιου Νικολάου. Μόλις τό άνοιξαν είδαν επτά φετούλες ζεστό ψωμί καί από ένα σύκο γιά την κάθε μία.

Μετά από ενάμισι μήνα πήγαν ξανά στο παρεκκλήσι, αλλά αυτή την φορά στο 'Ιερό Βήμα ή Μαρία είδε στον ακάνθινο στέφανο τού Εσταυρωμένου, πίσω από την 'Αγία Τράπεζα, καθώς καί στήν άχραντο πλευρά Του να τρέχει ύδωρ μεμειγμένο μέ αίμα. Πήρε βαμβάκι από μια εικόνα της Παναγίας, πού υπήρχε εκεί κοντά, καί μέ πολλή προσοχή καί δέος σκούπισε τον Εσταυρωμένο.

Επιστρέφοντας, πήγαν κατ’ ευθείαν στον Ιερό Ναό τού αγίου Αποστόλου τού Νέου γιά τον Εσπερινό καί έδωσαν τό νοτισμένο βαμβάκι στον πνευματικό τους. Εκείνος εννόησε ότι ήταν σημείο πώς εγγίζει ό πόλεμος. Ανακοίνωσε τό συμβάν στο κήρυγμά του καί στο τέλος της Ακολουθία σταύρωσε μέ τό βαμβάκι όλο τό εκκλησίασμα. Ήταν αρχές Όκτωβρίου τού έτους 1940- καί πράγματι σε λίγες ημέρες κηρύχθηκε ό πόλεμος.

ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ 1921/1995.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΗΤΡΙΑΣ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ 2013.