Την προηγουμένη Κυριακὴ ἑωρτάσαμε τὰ Γενέθλια τῆς ῾Αγίας ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ῾Οποία γεννήθηκε μέσα στὶς φλόγες τῆς Πεντηκοστῆς. Τί εἶναι ὅμως ἡ ᾿Εκκλησία; ᾿Εκκλησία εἶναι τὸ θεοΐδρυτο ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος καὶ σωτηρίας· εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέλη τοῦ ὁποίου εἴμεθα ὅλοι οἱ βαπτισμένοι εἰς τὸ ῎Ονομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος· ὅλοι οἱ πιστεύοντες ᾿Ορθοδόξως, καθὼς μᾶς παρέδωσαν οἱ ῞Αγιοι Προφῆτες καὶ ᾿Απόστολοι, οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες, οἱ ῞Αγιοι Πατέρες, οἱ ῞Οσιοι καὶ οἱ Δίκαιοι. Μέσα στὴν ῾Αγία ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὶς ἅγιες ἀρετὲς καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια, μεταμορφώνεται ἐν Χριστῷ, ἀνακαινίζεται, ἁγιάζεται, θεοῦται· μέσα στὴν ᾿Εκκλησία ὁ πιστὸς ἐπανευρίσκει τὴν πνευματική του ταυτότητα, ἀνακαλύπτει τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, συναισθάνεται τὴν εὐγένειά του, βιώνει στὸν ὕψιστο βαθμὸ τὴν πνευματική του συγγένεια μὲ τὸν Δημιουργό του, ἀποκτᾶ βαθειὰ ἐπίγνωσι, ὅτι εἶναι θεόπλαστος, ὅτι ἀποτελεῖ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσι Θεοῦ καὶ ὅτι ἔχει λάβει τὴν ἐντολὴ νὰ γίνη κατὰ χάριν θεός.

Σήμερα λοιπὸν προβάλλονται πανηγυρικῶς καὶ εὐφροσύνως οἱ ἀγλαοὶ καὶ εὐλογημένοι καρποὶ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ δένδρου τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ ὁποῖο φυτεύθηκε τὴν ῾Αγία Πεντηκοστὴ καὶ ποτίσθηκε μὲ τὰ αἵματα, τοὺς ἱδρῶτας καὶ τὰ δάκρυα τῶν ῾Αγίων· τῶν ῾Αγίων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὸ καύχημα τῆς Πίστεώς μας καὶ τὴν παρηγορία τῶν ψυχῶν μας. Οἱ ῞Αγιοι Πάντες, τοὺς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, ἐφάρμοσαν τὴν προτροπὴ τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου καὶ ἐπληρώθησαν, ἐγέμισαν, Πνεύματος ῾Αγίου· καὶ τώρα, τὸ ἱερὸ αὐτὸ νέφος τῆς θριαμβευούσης ᾿Εκκλησίας μᾶς παρακινεῖ: «πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ». Αὐτὸ ἂς εἶναι καὶ τὸ μήνυμα τῆς μεγάλης σημερινῆς ῾Εορτῆς: νὰ γεμίσουμε, διὰ μέσου τῆς ἁγίας ἐν Χριστῷ ζωῆς, μὲ τὴν Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, δηλαδὴ νὰ γίνουμε ῞Αγιοι.

Οἱ εὐσεβεῖς λαϊκοὶ ἀδελφοί μας δὲν θὰ πρέπει εὔκολα καὶ ἀβασάνιστα νὰ παραιτοῦνται ἀπὸ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὸν ἁγιασμό τους, μὲ τὴν πρόφασι ὅτι αὐτὰ εἶναι ὑψηλὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα ἁρμόζουν μόνον σὲ Μοναχοὺς καὶ ᾿Ασκητάς... ῾Ο ᾿Απόστολος Παῦλος, τὸ στόμα αὐτὸ τοῦ Χριστοῦ, μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι Θεοῦ θέλημα εἶναι ὁ ἁγιασμός μας: «τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ: ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν». ῾Ο δὲ Κύριός μας παραγγέλει πρὸς ὅλους ἀδιακρίτως: «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ῞Αγιός εἰμι». Καὶ ἁγιασμὸς σημαίνει νὰ γίνουμε σκηνώματα, κατοικητήρια τῆς ῾Αγίας Τριάδος: «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν». ῾Η ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριό μας καὶ ἡ τήρησις τῶν θεωτικῶν ἐντολῶν Του, διὰ μέσου τῶν ὁποίων θὰ γεμίσουμε Πνεῦμα ῞Αγιον, εἶναι κοινὸ καθῆκον ὅλων τῶν πιστῶν, εἴτε εὑρίσκονται στὴν ἔρημο εἴτε στὸν κόσμο. Νὰ ἕνα παράδειγμα! ῾Η ᾿Αποστολικὴ προτροπὴ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε». ῏Αρά γε τί σημαίνει αὐτό;

• Νὰ διατελοῦμε σὲ διαρκῆ ἐπικοινωνία μὲ τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς ᾿Αγάπης·

• νὰ ἐκφράζουμε συνεχῶς τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Κύριό μας·

• νὰ δοξάζουμε ἀδιαλείπτως τὰ μεγαλεῖα Του·

• νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε πάντοτε γιὰ τὶς δωρεές Του πρὸς τὴν μηδαμινότητά μας·

• νὰ μετανοοῦμε ἰσοβίως καὶ νὰ ζητοῦμε τὰ ἐλέη Του·

• νὰ λαχταροῦμε τὴν ἀνακαίνισι καὶ μεταμόρφωσί μας μέσα στὸ Φῶς τῆς Χάριτός Του·

καὶ ὅλα αὐτά, ὄχι μόνον ὅταν ἔχουμε χρόνο ἢ τὸ ἐπιτρέπουν οἱ περιστάσεις, ἀλλὰ συνεχῶς, μὲ ζῆλο, παντοῦ καὶ πάντοτε, διότι τίποτε δὲν ἐμποδίζει τὴν καρδιά μας καὶ τὸν νοῦν μας νὰ προσεύχωνται, παρὰ μόνον ἡ ἀμέλειά μας... «Διὰ τοῦτο καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες οἱ καλούμενοι Νηπτικοί», γράφει ὁ ῞Οσιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, «ἐνομοθέτησαν νὰ προσεύχωνται τόσον οἱ Μοναχοί, ὅσον καὶ οἱ Λαϊκοὶ καὶ νὰ λέγουν τὴν σύντομον ταύτην καὶ μονολόγιστον καλουμένην προσευχήν, πότε μὲ τὸ στόμα, καὶ τὸν περισσότερον καιρὸν μὲ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν: ῾῾Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με᾿᾿».

῎Ερημος καὶ κόσμος! ῏Αρά γε ἡ πρώτη ἔχει τὸ προνόμιο νὰ εἶναι ἁγιοτόκος; Μόνον τὸ Μοναστήρι γεννᾶ ῾Αγίους; ῾Ο τόπος ἢ ὁ τρόπος μᾶς ἁγιάζει; ῾Ο ᾿Αββᾶς ᾿Αντώνιος, ἐνῶ εὑρίσκετο στὴν ἔρημο, εἶχε τὴν ἑξῆς ἀποκάλυψι: Στὴν πόλι μέσα ζῆ κάποιος ὅμοιος μὲ σένα, ἱατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ὁ ὁποῖος δίνει τὸ περίσσευμά του σὲ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη καὶ ὅλην τὴν ἡμέρα ψάλλει τὸν τρισάγιο ὕμνο μαζὶ μὲ τοὺς ᾿Αγγέλους!... «Τῷ ᾿Αββᾷ ᾿Αντωνίῳ ἀπεκαλύφθη ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι ἐν τῇ πόλει ἐστί τις ὅμοιός σοι, ἰατρὸς τὴν ἐπιστήμην, τὴν περισσείαν αὐτῷ διδοὺς τοῖς χρείαν ἔχουσι, καὶ πᾶσαν τὴν ἡμέραν τὸ τρισάγιον ψάλλων μετὰ τῶν ᾿Αγγέλων». Εἶναι λοιπὸν ἀνέφικτος ἡ ἁγιότης μέσα στὸν κόσμο;

Σ.Π.Μ