Κάποτε, στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς στὸ κελλί του, ὁ Μέγας Μακάριος ἄκουσε μιὰ φωνὴ ἄνωθεν, νὰ τοῦ λέγει: - Μακάριε, πρέπει νὰ ξέρεις, πώς, παρὰ τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἄσκησή σου, δὲν ἔφτασες ἀκόμη στὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς ποὺ ἔχουν ἀνέβει ἐκεῖνες οἱ δυὸ γυναῖκες, στὴν τάδε πολιτεία... Τὸ πρωῒ ὁ Γέροντας σηκώθηκε, ἅρπαξε τὸ ξύλινο ραβδί του καὶ πῆρε τὸν δρόμο γιὰ τὴν πολιτεία ἐκείνη.

Ὅταν ἔφτασε, ρώτησε κ᾽ ἔμαθε ποῦ μένουν ἐκεῖνες οἱ γυναῖκες, καὶ χτύπησε τὴν πόρτα τους. Βγῆκε λοιπόν, ἡ μιὰ γυναίκα καὶ τὸν ὑποδέχτηκε στὸ σπίτι, μὲ πολὺ χαρούμενο πρόσωπο. Ὥσπου νὰ καθήσει ὁ Γέροντας νὰ πάρει μιὰ ἀνάσα, ἦρθε καὶ ἡ ἄλλη. Τότε τὶς κάλεσε καὶ τὶς δυὸ κοντά του, καὶ μόλις κάθησαν τοὺς λέγει: - Ἔκαμα ὅλο τοῦτο τὸν δρόμο, καὶ ὑπέμεινα τόση κούραση, ὥσπου ἀπὸ τὴν ἔρημο νὰ φτάσω ἴσαμ᾽ ἐδῶ. Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, νὰ μοῦ πῆτε ποιὰ εἶναι ἡ πνευματική σας ἐργασία καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ ἀγωνίζεστε ν’ ἀσκεῖτε. Ἐκεῖνες ἀπαντοῦν, μὲ πολλὴ ἁπλότητα: - Πίστεψέ μας, ἅγιε Γέροντα, πὼς δὲν μένουμε ἔξω ἀπὸ τὰ κρεβάτια τῶν συζύγων μας· ποιά ἐργασία πνευματική, λοιπόν, περιμένεις ἀπὸ μᾶς;

Ὅμως, ὁ Γέροντας τοὺς ἔβαλε μετάνοια καὶ τὶς παρακάλεσε νὰ τοῦ φανερώσουν τὴν ἀρετή τους. Βλέποντας τότε τὴν πολλὴν ὑπομονή του, εἶπαν στὸν ἅγιο Γέροντα: - Ἐμεῖς εἴμαστε ξένες γιὰ τοῦτο τὸν κόσμο, κ᾽ ἔτυχε νὰ παντρευτοῦμε συζύγους ποὺ ἦταν ἀδέλφια κατὰ σάρκα.  Ἀπὸ τότε ποὺ ζοῦμε σὲ τοῦτο τὸ σπίτι μὲ τοὺς ἄνδρες μας, δὲν θυμούμαστε νά᾽ χουμε μαλώσει ποτὲ μεταξύ μας, οὔτε νὰ ποῦμε ἄσχημη κουβέντα ἡ μιὰ στὴν ἄλλη.  Πάντα μας ζοῦμε, ὅλα τὰ χρόνια, μὲ εἰρήνη καὶ ὁμό- νοια, ἀγαπημένες. Κάποτε μᾶς ἦρθε ἕνας περίεργος λογισμός: νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς ἄντρες μας καὶ νὰ πᾶμε σ᾽ ἕνα γυναικεῖο Μοναστήρι νὰ ζήσουμε. Κάναμε ἀγῶνα, καὶ παρακαλέσαμε πολὺ τοὺς ἄντρες μας νὰ μᾶς ἀφήσουν νὰ φύ- γουμε· μὰ δὲν τὰ καταφέραμε νὰ τοὺς πείσουμε. Ἔτσι, καθὼς δὲν πετύχαμε αὐτὸ τὸν σκοπό μας, κάναμε μιὰ συμφωνία οἱ δυό μας μὲ τὸν Θεό: νὰ μὴ βγεῖ ποτὲ πιὰ ἀπ᾽ τὸ στόμα μας κανένας κοσμικὸς λόγος, ἀδιαφόρετος.

Ἀκούγοντας τοῦτα τὰ λόγια ὁ ἅγιος ἐκεῖνος Γέροντας, ἐθαύμασε καὶ εἶπε: - Ἀληθινὰ, δὲν παίζει κανένα ρόλο τὸ ν᾽ ἀκολουθεῖ κανεὶς τὸν παρ- θενικὸ βίο ἢ τὸν ἔγγαμο, τὸ νά᾽ ναι Μοναχὸς ἢ κοσμικός, γιὰ νὰ τοῦ χαρίσει ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα Του καὶ τὸ Ἔλεός Του· ἐκεῖνο ποὺ μονάχα ζητάει ἀπὸ μᾶς εἶναι ἡ προαίρεση. Ὁ Γέροντας οἰκοδομήθηκε πνευματικὰ πολὺ ἀπὸ τὴν ἀρετή τους κ᾽ ἐπέστρεψε στὸ κελλί του, στὴν ἔρημο, δοξάζοντας τὸν Θεό.

Π.Β. Πάσχου, Γυναῖκες τῆς Ἐρήμου,

Μικρὸ Γεροντικὸ