Ἡ Γερόντισσα Μακρῖνα, Ἡγουμένη τῆς Μονῆς Παναγίας Ὁδηγητρίας, στὴν Πορταριὰ Βόλου, ἐκοσμεῖτο μὲ πλεῖστες ἀρετές, οἱ ὁποῖες ἐπήγαζαν ἀπὸ τὴν Χριστοκεντρικὴ βιοτή της καὶ ἀπὸ τὴν γνήσια ἀσκητικὴ πολιτεία της, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως διεκρίνετο γιὰ τὴν ἐγκάρδια Φιλοξενία καὶ τὴν Ἐλεημοσύνη. Βοηθοῦσε ἀφανῶς καὶ στήριζε ποικιλοτρόπως πολλοὺς πονεμένους Ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο σὲ ἀνάγκη καὶ δυσχέρεια. Διαρκῶς μᾶς νουθετοῦσε περὶ Ἐλεημοσύνης: «Ἡ Παναγία δὲν ἀφήνει. Δίνεις ἕνα, ἑκατὸ δίνει ἡ Παναγία. Ὅταν ἔχουμε αὐτὴ τὴν πίστι! Ὅ,τι δίνουμε ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς Παναγίας, εἶναι ὅλα εὐλογία τῆς Παναγίας. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἡ Χάρις τῆς Κυρίας Θεοτόκου μᾶς ἐνισχύει καὶ μᾶς βοηθάει».

Ἡ ἀρετὴ τῆς Φιλοξενίας τῆς Γερόντισσας φαίνεται καὶ στὴν περίπτωσι ἑνὸς εὐλαβοῦς Ἱερομονάχου, ποὺ ἐπισκέφθηκε τὴν Μονὴ μαζὶ μὲ πενήντα ἄτομα Προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν συνοικία Χαριλάου τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν νὰ διανυκτερεύσουν γιὰ νὰ παρευρεθοῦν στὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς. Παρ᾿ ὅτι ἡ φιλοξενία τόσων ἀνθρώπων ἦταν ἀδύνατη,   ἐν τούτοις ἡ Γερόντισσα μερίμνησε νὰ τοὺς προσφερθῆ φαγητὸ καὶ κατάλυμα πρόχειρο σὲ τρία δωμάτια, τὰ μόνα ποὺ ὑπῆρχαν διαθέσιμα, γιὰ νὰ ξεκουρασθοῦν.

Ἡ Γερόντισσα ἦταν στενοχωρημένη ποὺ δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ φιλοξενήση ἄνετα, ὅπως θὰ ἤθελε, τοὺς Προσκυνητές, καὶ σκέφθηκε νὰ ἀγρυπνήση ὅλη τὴν νύκτα, γιὰ νὰ συμμετέχη μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο στὴν ταλαιπωρία τους. Τὸ πρωῒ ποὺ κατέβηκαν στὴν Ἐκκλησία, ὁ Ἱερεὺς μὲ τοὺς Προσκυνητὲς ἔσπευσαν νὰ τὴν εὐχαριστήσουν, διότι ὅλη τὴν νύκτα ξάγρυπνη δὲν σταμάτησε νὰ περνᾶ ἀνάμεσά τους καὶ νὰ τοὺς σκεπάζη γιὰ νὰ μὴ κρυώσουν... Ἡ Γερόντισσα ὅμως, τοὺς εἶπε ὅτι δὲν βγῆκε καθόλου ἀπὸ τὸ κελλί της... Τότε ὅλοι ἀντιλήφθηκαν, ὅτι ἦταν Θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγητρίας καὶ τὸ ἀπόγευμα πρὶν νὰ φύγουν ἐτέλεσαν τὴν ἱερὰ Παράκλησι πρὸς τιμήν Της.

«Γερόντισσα Μακρῖνα Βασσοπούλου (1921-1995), Λόγια καρδιᾶς»,