«Ἀληθινὸς παιδαγωγός», παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς, «εἶναι εἰς τὴν πραγματικότητα μόνον ὁ Ἅγιος. Ἄνευ τῶν Ἁγίων δὲν ὑπάρχουν ἀληθινοὶ διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί, οὔτε ἀληθινὴ παιδεία ἄνευ τῆς ἁγιότητος... Οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ εἶναι ἡγιασμένοι καὶ φωτισμένοι διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τοῦτο εἶναι καὶ ἀληθινοὶ διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί»(*).Αὐτὸ ἰσχύει πολὺ περισσότερο γιὰ τὸν πρῶτο Διδάσκαλο καὶ μέγιστο Παιδαγω-γό, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

Δίδασκε μὲ τὸν πάνσοφο λόγο Του. Προπάντων δίδασκε μὲ τὸ μοναδικὸ παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς Του. Ἀφοῦ ταπεινώθηκε καὶ ἔπλυνε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του, τὸ εἶπε καθαρά: «Ὑπόδειγμα δέδωκα ὑμῖν,  ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰω. ιγ΄ 15).Πῶς μιλοῦσε τὸ παράδειγμά Του στὶς ψυχές τους! Ἀσφαλῶς ἔφερναν συχνὰ στὴ μνήμη τους τὰ λόγια Του, ἀλλὰ προπάντων τὴν ἁγία ζωή Του· καὶ προσπα-θοῦσαν νὰ Τὸν μιμοῦνται. Ὑπενθύμιζαν δὲ καὶ στοὺς ἄλλους χριστιανοὺς ὅτι ὁ Κύριος μᾶς ἄφησε «ὑπογραμμόν», παράδειγμα τέλειο, ὥστε νὰ ἀκολουθοῦμε ἀκριβῶς τὰ ἴχνη Του, νὰ μιμούμαστε Αὐτὸν ὁ Ὁποῖος «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21-22).Στὸ σύγχρονο ἁμαρτωλὸ κόσμο, τὰ παραδείγματα ποὺ παίρνουν τὰ παιδιὰ στὴν κοινωνία καὶ στὸ σχολεῖο ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ διαδίκτυο, ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς τέχνης καὶ τῆς πολιτικῆς, ἀ πὸ συμμαθητὲς καὶ δασκάλους ἀκόμη, εἶναι συνήθως τελείως ἀρνητικά. Γι᾿ αὐτὸ μέσα στὸ σπίτι εἶναι ἀνάγκη νὰ δέχονται ἰσχυρὰ ἀντίδοτα. Τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν γονέων, ἐπειδὴ ἡ ἐμπιστοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς αὐτοὺς εἶναι φυσική, μι-λάει πολὺ δυνατὰ στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν!

Ὅταν βλέπουν τοὺς γονεῖς νὰ συζητοῦν ἤρεμα, νὰ εἶναι συγκρατημένοι στὴ συμπεριφορά τους, νὰ ζοῦν μὲ ἀγά-πη καὶ ὁμόνοια, ὅταν τοὺς παρατηροῦν νὰ στέκονται μὲ εὐλάβεια σὲ προσευχή, νὰ ἐκκλησιάζονται μὲ κατάνυξη καὶ προ-σοχή, νὰ εἶναι φιλάνθρωποι καὶ εὐγενικοὶ πρὸς ὅλους, παίρνουν μαθήματα ποὺ δὲν θὰ ξεχάσουν ποτὲ στὴ ζωή τους. Ὅσο ἀνεβαίνουν οἱ γονεῖς, τόσο ἀνεβάζουν τὰ παιδιά τους. Βέβαια, καθὼς τὰ παιδιὰ θὰ μεγαλώσουν, θὰ διαλέξουν ἐλεύθερα τοὺς δρόμους τους. Ὅμως οἱ γονεῖς, ζώντας οἱ ἴδιοι πνευματικά, θὰ ἔχουν προσφέρει τὴν πιὸ μεγάλη περιουσία στὰ παιδιά τους καὶ θὰ δικαιοῦνται νὰ τρέφουν γι᾽ αὐτὰ τὶς πιὸ καλὲς καὶ ἅγιες ἐλπίδες.

Ἰουστίνου Πόποβιτς,

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ Οἰκουμενισμός,

ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»