Ερμηνεύοντας τή Θεία Λειτουργία, αδελφοί μου χριστιανοί, φτάσαμε στά «Αγια». 'Εκεί, πού ό Ιερέας μεταφέρει τά Τίμια Δώρα καί τά εναποθέτει πάνω στήν Αγία Τράπεζα. Αυτό είπαμε ότι συμβολίζει τόν ερχομό του Χριστού στά Ιε­ροσόλυμα, γιά νά προσφέρει τόν Εαυτό Του Θυσία στό Γολγοθα γιά τήν άφεση τών αμαρτιών μας. Καί μετά από αυτό, είπαμε στό προηγούμενο κήρυγμα, ό Ιερέας λέ­ει δυνατά, ωραία αιτήματα, πού λέγονται «Πληρωτικά». Μέ τά αιτήματα αυτά ό Ιερέας καλεί τό λαό νά προσευχηθεί στό Θεό. Καί απ' όλα τά αιτήματα, γιά τά όποία σας μίλησα στό προηγούμενο κήρυγμα, πιό καλό είναι τό αίτημα μέ τό όποίο παρακαλούμε νά συγχωρεθούν τά αμαρτήματά μας: Τό «Συγγνώμην και άφεσιν τών αμαρτιών καί τών πλημμελημάτων ημών παρά τού Κυρίου ατησώμεθα». Αλλά καί περισσότερο ωραίο είναι τό άλλο αίτημα, μέ τό όποίο παρακαλούμε νά φύγουμε από αυτόν τόν κόσμο μέ χριστιανά τέλη καί νά εχουμε καλή απολογία ενώπιον του Θε­ού. «Χριστιανά τά τέλη της ζωης ήμών...»

Κατά τό χρόνο αυτό πού ό Λειτουργός Ιερέας λέει αυτά τά αιτήματα τών «Πληρωτικών», πρίν ή μετά, λέει μυστικά μιά ευχή. Στήν ευχή αυτή ό Ιερέας ζη­τάει από τό Θεό νά τόν αξιώσει νά προσφέρει τά Άγια Δώρα γιά τά δικά του «αμαρτήματα» πρώτα, αλλά καί γιά του λαού τά «αγνοήματα» επειτα. Είναι πολύ σοβα­ρό αυτό πού μας λέει ή ευχή αυτή, χριστιανοί μου. Ξέρετε τί λέει; Λέει ότι ό λαός, όταν άμαρτάνει, αμαρτάνει από άγνοια, γιατί δέν εχει κατηχηθεί, δέν εχει διδαχτεί ακόμη τό λόγο του Θεού. Τά δικά μας όμως άμαρτήματα, τών Ιερέων τά αμαρτή­ματα, δέν είναι από άγνοια, γιατί ό Ιερέας γνωρίζει τό θέλημα του Θεου καί όχι μό­νο τό γνωρίζει, αλλά καί τό διδάσκει στό λαό. Γι' αυτό καί τά δικά μας άμαρτήμα­τα βαρύνουν περισσότερο. Καί σας τό λέγουμε αυτό, γιατί, όπως εμείς οι Ιερείς κά­νουμε συνέχεια γιά σας προσευχή γιά τή συγγνώμη τών αμαρτιών σας, ετσι καί εσείς οι λαϊκοί πρέπει νά κάνετε καί γιά εμας προσευχή γιά τήν άφεση τών δικών μας άμαρτιών. Δικοί σας είμαστε εμείς οι Ιερείς, χριστιανοί μου, καί από τά δικά σας σπλάχνα βγήκαμε. Καί στήν Παλαιά Διαθήκη ακόμη, όταν αμάρτανε ό Ιερέ­ας, ήταν σάν νά αμάρτανε όλος ο λαός. Γι' αυτό καί ή προσφορά θυσίας πού γινό­ταν υπέρ αυτού ήταν μεγαλύτερη.

Καί τώρα, χριστιανοί μου, προχωραμε πρός τό κύριο μέρος της Θείας Λει­τουργίας, στό νά προσφέρουμε τή θυσία μας στό Θεό. Δύο προϋποθέσεις πρέπει νά εχουμε, γιά να είναι δεκτή ή προσφορά μας αυτή. Νά εχουμε αγάπη μεταξύ μας καί πίστη στό Θεό καί σ' αυτά πού γίνονται εδώ στή Θεία Λειτουργία. Καί, πραγματι­κά, ή πίστη καί ή αγάπη είναι τά κύρια γνωρίσματα του χριστιανού. Ετσι τώρα ό Ιερέας προχωρώντας γιά τή μεγάλη Θυσία βγαίνει μπροστά στήν «Ωραία Πύλη καί ειρηνεύει τό λαό λέγοντας μεγαλοπρεπώς: «Ειρήνη πασι»!!! Από τήν αρχή κιόλας της Θείας Λειτουργίας ακούσαμε ««Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν», ότι δηλαδή πρέπει νά προσευχόμαστε μέ ειρήνη στό Θεό. Ετσι είναι, χριστιανοί μου! Μέ τα­ραγμένη τήν καρδιά όχι μόνο στό Θεό δέν μπορούμε νά μιλήσουμε, αλλά ουτε καί μεταξύ μας δέν μποροϋμε νά συνεννοηθούμε.

Καί δέν περιορίζεται μόνο στό «Ειρήνη πασι» ό Ιερέας, αλλά λέει καί τό άλλο, τό πιό δυνατό. Λέει: ««Αγαπήσωμεν αλλήλους,ίνα εν όμονοία όμολογήσωμεν». Καί τί θά όμολογήσουμε; Θά όμολογήσουμε τήν πίστη μας στήν «Αγία Τριάδα. Θά όμολογήσουμε ότι τά Τρία Πρόσωπα, ό Πατέρας, ό Υιός καί τό Άγιο Πνεύμα, ό Θεός μας, είναι ενωμένα καί αχώριστα Πρόσωπα, γιατί είναι Ομοούσια. Καί δέν μπορεί λοιπόν νά ομολογούμε πίστη στά ενωμένα Πρόσωπα του Θεού μας, της Αγίας Τριά­δος, καί εμείς οι χριστιανοί νά είμαστε διαιρεμένοι καί χωρισμένοι. Γι' αυτό καί προτού ό Ψάλτης νά πεί τήν όμολογία στήν Αγία Τριάδα μέ τό «Πατέρα, Υίόν καί Αγιον Πνεύμα», λέει ό «Ιερέας τό «Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν όμονοία όμολογήσωμεν».Αγάπη, χριστιανοί μου! Ο Θεός μας είναι Αγάπη καί όποιος εχει αγάπη όμολογεί σωστά τόν Τριαδικό Θεό μας.

Καί αυτή τήν αγάπη, πού είναι απαραίτητη γιά νά γευθούμε τή Θεία Λειτουργία, οι πρώτοι χριστιανοί τήν εξέφραζαν — τώρα μέσα στή Θεία Λειτουργία — τήν εξέ­φραζαν λέγω, παραστατικά μέ αγκαλιά καί μέ φίλημα ακόμη. Η κίνηση αυτή τοϋ αγκαλιάσματος τών πρώτων χριστιανών σήμαινε ότι ό ενας δέχεται τόν άλλον. Οτι τόν δέχεται μέ άπλοχεριά, μέ αγκαλιά. Τόν δέχεται καί μέ τά ελαττώματά του ακό­μη. Σήμερα όμως οι άνθρωποι δέν εχουν πλατιά καρδιά καί ανοιχτή αγκαλιά, αλλά είναι στενόκαρδοι. Δέν «χωρούν» ό ένας τόν άλλον μέσα τους, γιατί εχουν στενό χώρο στήν καρδιά τους. Δηλαδή, εχουν ΣΤΕΝΟ-ΧΩΡΙΑ. Καί τό κακό από αυτή τή στενοχώρια, χριστιανοί μου, δέν είναι κακό μόνο γιά τήν ψυχή μας, αλλά καί γιά τήν υγεία μας. Γιατί από τή στενοχώρια προκαλούνται τά τόσα καρδιακά καί νευ­ρικά καί στομαχικά προβλήματα της υγείας μας.

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας