Μέσα στα πλαίσια της Μεγάλης Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής η Εκκλησία μας Τιμά την Μητέρα του Κυρίου και κατ΄ επέκταση όλες τις Ορθόδοξες Ελληνίδες Μητέρες οι οποίες ακολουθούν βήμα προς βήμα το πρότυπο της ιδανικής μάνας, που είναι η Παναγία μας. Σήμερα λοιπόν απονέμουμε την πρέπουσα Τιμή σ΄ όλες τις γυναίκες και ιδιαίτερα σ΄ εκείνες που αξιώθηκαν να γίνουν γέφυρες ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο και ιερούργησαν μέσα στα σπλάχνα τους το Μυστήριο της ζωής μέσα από την Μητρότητα.

Στο κείμενο μας θα αναφερθούμε σε δύο άξονες. Από την μία μεριά θα δούμε την γυναικεία ψυχή και θα προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε στον άγνωστο κόσμο της, και από την άλλη θα δούμε την γυναίκα σαν Μητέρα.

Ταπεινές και άσημες υπάρξεις οι Μυροφόρες οι οποίες παραμένουν κοντά στον Εσταυρωμένο λυτρωτή την στιγμή που όλοι τον έχουν εγκαταλείψει. Ο Ιωσήφ ο αριμαθαίας εφού ετοποθέτησε με ευλάβεια το Σώμα του Κυρίου στο Κενό μνημείο και αφού προσέλκυσε στην Θύρα του μνημείου <<λίθον μέγαν>> ανεχώρησε. Οι αφοσιωμένες όμως στον Κύριο γυναίκες παραμένουν ακόμη, και μένουν μόνες μ΄ Εκείνον που με τον Θάνατο Του γέμισε θλίψη τις καρδιές Τους. Μέσα στο σκοτάδι και στην σιωπή του κήπου έχουν βυθιστεί σε έκταση, σε Ιερές νοσταλγίες, σε γλυκείες αναμνήσεις, σε βαθιά προσευχή. Έχουν περάσει όμως οι ώρες κ δεν μπορούν να παραμείνουν άλλο εκεί. Αλλιώς δε οι στρατιώτες φυλάσσουν το μνημείο και έτσι με σπαραγμό καρδιάς και δακρυσμένα μάτια αναγκάζονται να Το εγκαταλείψουν στην νεκρική σιγή που σκέπαζε την ατμόσφαιρα.Φεύγοντας όμως καταστρώνουν το σχέδιο για την επιστροφή. Την ίδια ημέρα αγόρασαν αρώματα και Μύρα και το βαθύ πρωινό της Κυριακής πραγματοποιούν ευλαβικό προσκύνημα στον Τάφο του Ιησού.

Η γυναικεία ψυχή είναι ένα μυστήριο! Πολλοί ασχολήθηκαν μ΄ αυτήν και πολλές αντιφατικές κρίσεις διατυπώθηκαν. Άλλοι την ύμνησαν και άλλοι την κατηγόρησαν.Όταν η γυναίκα επιδίδεται σε έργα υψηλά, όταν αφοσιώνεται στον Θεό και τον υπηρετεί σωστά, τότε η ψυχή της γίνεται πραγματικός θησαυρός. Αλίμονο όμως αν παραδοθεί στο κακό. Θα το κάνει και αυτό με μεγάλη επιδεξιότητα. Η γυναίκα σε σύγκριση με τον Άνδρα έχει υπεροχή όχι μόνο στην αγγελικότητα αλλά και στη σατανικότητα. Εύκολα παρασύρεται στον κατήφορο και παρασύρει πολλούς στον όλεθρο. Η γυναικεία ψυχή είναι μία αστείρευτη πηγή από την οποία πάντα κάτι αναβλύζει, η το καλό ή το κακό. Θα είναι λοιπόν η γυναίκα η σκαλοπάτι προς τα πάνω, η ολίσθημα ή κρεμός <<Του κακού η σκάλα>> θα είναι η Μαρία η Μαγδαληνή η Ηρωδιάδα. Θα είναι η Σαλώμη μυροφόρα, η Σαλώμη αμαρτωλή. Οι γυναίκες αναδεικνύονται, οι Μυροφόρες η μιάσματα <<σπιλάδες>> (Ιούδα α, 12) όπως λέει η Αγία Γραφή.

Είχε δίκιο ο αρχ. Ευριπίδης όταν έγραφε <<δεν υπάρχει δεινό μεγαλύτερο από κακιά γυναίκα, αλλά και τίποτε δεν δημιουργήθηκε στον κόσμο καλύτερο από την αγαθή γυναίκα>>. Και συμπληρώνει η Αγία Γραφή <<Η Γυναίκα έχει αξία μεγαλύτερη κ από τους πιο ακριβούς λίθους>>. Σ΄ έναν φεμινιστικό Σύλλογο , ο οποίος ησχολείτο και αγωνιζόταν δήθεν για τα δικαιώματα της γυναίκας έγινε μια συγκέντρωση στην οποία η ομιλήτρια για να τονίσει την προσφορά της γυναίκας στην κοινωνία και για να δείξει ότι πολλά οφείλει ο άνδρας σ΄ αυτήν κατέληξε με την εξής ερώτηση : <<Πέστε μου Κύριοι, που θα βρισκόταν σήμερα ο άνδρας, αν δεν υπήρχε η γυναίκα;>> Ένας από τους ακροατάς φώναξε <<Στον Παράδεισο!>> Και πράγματι αν δεν είχε αμαρτήσει η Εύα ίσως ο Αδάμ να μην είχε φύγει από τον Παράδεισο.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα έναν άλλον διάλογο που γινόταν σ΄ ένα σπίτι. Το μικρό παιδί που είχε ακούσει πολλές φορές τις λέξεις <<οι Μεγάλες Δυνάμεις>> ρώτησε τον Πατέρα του. <<Μπαμπά, ποιες είναι αυτές οι Μεγ. Δυνάμεις για τις οποίες λες ότι γράφουν κάθε τόσο οι εφημερίδες;>> Και ο Πατέρας απάντησε <<Η Μητέρα σου, η Μητέρα Της, και η αδελφή σου παιδί μου>>. Να ποιες είναι οι <<Μεγάλες Δυνάμεις>> της Κοινωνίας. Οι εκλεκτές γυναικείες ψυχές που γίνονται θυσία στον βωμό της αγάπης, του καθήκοντος, της αφοσιώσεως. Οι αφανείς εκείνες Ηρωίδες της Κοινωνίας που την τροφοδοτούν και την αναμορφώνουν δια μέσου των αιώνων.

Πρώτος ο Θεός προσέφερε στην γυναίκα την ύψιστη Τιμή να γίνεται και αυτή συνδημιουργός της ανθρώπινης ζωής. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης δημιουργού – δημιουργήματος  και των δεσμών αίματος εννέα μηνών κ άλλων τόσων γάλακτος η μητέρα διαδραματίζει τον κυρίαρχο ρόλο στην οικογένεια κ στην διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των παιδιών Της. Αυτό εννοούσαμε όταν πριν από λίγο είπαμε ότι η γυναίκα είναι  αφανείς ηρωίδα της κοινωνίας που την τροφοδοτεί και την αναμορφώνει.

Κάποτε ένας πατέρας Τριών παιδιών τα οποία διακρίθηκαν στην μόρφωση και στην κοινωνική καταξίωση ρωτήθηκε <<ποια είναι η συνταγή για την απόκτηση παιδιών σαν τα δικά σας>> εκείνος απάντησε κατηγορηματικά <<Η ΜΗΤΕΡΑ!>> πράγματι ο πατέρας αποτελεί τον εγκέφαλο της οικογένειας ενώ η μητέρα την καρδιά. Ο εγκέφαλος μπορεί να κοιμάται. Η καρδιά όμως ποτέ!

Η Ελληνορθόδοξη παράδοση θέλει την μητέρα να είναι γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό ή στις ψυχές των παιδιών της. Θέλει την μητέρα σύμβολο αγιότητος σαν την Εμμέλεια, την μητέρα του Αγίου Βασιλείου.

Θέλει την Μητέρα σύμβολο αρετής σαν την αγία Νόνα την μητέρα του Αγ. Γρηγορίου.

Θέλει την μητέρα σύμβολο υπομονής σαν την Μόνικα την μητέρα του Αγ. Αυγουστίνου.

Θέλει την μητέρα σύμβολο θυσίας σαν την Σουλιώτισσα μάννα.

Θέλει την Μητέρα σύμβολο αγάπης προς την Πατρίδα σαν τις Σπαρτιάτισσες, σαν τις μητέρες που λάμπρυναν τις πορφυρές του Βυζαντίου, τα φλάμπουρα του ΄21 και το έπος του ΄40 που ανέθρεψαν τα παιδιά τους με τις πιο αγνές εθνικές μας παραδόσεις.

Θέλει τέλος την μητέρα σύμβολο εργατικότητας , αυτοθυσίας κ΄ προσφοράς όπως οι αγρότισσες μανάδες της Ελληνικής υπαίθρου και οι πολύτεκνες μητέρες.

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα απόδοσης Τιμής κ σεβασμού προς τις μητέρες μας, αλλά συγχρόνως είναι ημέρα έντονου προβληματισμού για τις επιδράσεις των σύγχρονων συνθηκών πάνω στον ρόλο της μητέρας, μέσα στην Ελληνική οικογένεια.

Η σύγχρονη Μητέρα προσπαθεί να σταθεί ταυτόχρονα σε δύο υποχρεώσεις από την μία οι επαγγελματικές ή κοινωνικές της υποχρεώσεις, από την άλλη η Μητρική καρδιά.

Για να σωθεί η Ελληνορθόδοξη Οικογένεια χρειάζεται να Ιεραρχήσουμε τους στόχους μας κ να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ειδικά οι Μητέρες αλλά κ γενικότερα οι γονείς. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω περισσότερο θα κλείσω την ομιλία αυτή με μία ιστορία η οποία μοιάζει να είναι φανταστική όμως φανερώνει υπέροχα την απέραντη αγάπη της μητρικής καρδιάς η οποία δεν λιγοστεύει ποτέ, με την ευχή αυτή η αγάπη να πλημμυρίζει καθημερινά, ατελείωτα και τις δικές σας γυναικείες – Μητρικές καρδιές.

Ένα ζευγάρι ερωτευμένων συζητά. Η κοπέλα έχει αμφιβολίες για την αγάπη του συντρόφου της. Εκείνος της υπόσχεται ότι είναι πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε για να της δείξει τα αισθήματά του. <<Θέλω να μου φέρεις την καρδιά της μητέρας σου>>. Εκείνος τρέχει κ σκοτώνει την μητέρα του ενώ βάζει την καρδιά της σ΄ ένα σακούλι κ την μεταφέρει στην αγαπημένη του. Στον δρόμο ενώ έτρεχε, πέφτει κάτω ενώ από το σακούλι ακούγεται η φωνή της μάνας : <<Μήπως χτύπησες παιδάκι μου>>.