Όταν λοιπόν νυκτώση, πρίν πλαγιάσουμε, είναι άπαραίτητη ή προσευχή (έστω καί λίγη ευχή), γιά νά καθαρισθή ό νους μας καί ή καρδιά. Επίσης, καί τήν ώρα ακόμη πού είμαστε ξαπλωμένοι, νά λέμε συνέ­χεια πάλι τήν ευχή, γιά νά μάς πάρη ό ύπνος μέ τήν εύχή, καί νά συνεχισθή καί τήν ώρα πού κοιμώμαστε ακόμη. Αισθάνεται κανείς τότε νά προσεύχεται καί στόν ύπνο, καί είναι πραγματικότης αυτό, διότι, όταν τύχη νά ξυπνήση, συνεχίζεται ή επίλοιπη εύχή. Αύτό φυσικά είναι καλό σημείο καί φανερώνει τό πνευματι­κό γλυκοχάραγμα.

Πολύ βοηθάει γι’ αυτήν τήν κατάσταση, όταν, τήν ώρα πού ξαπλώσουμε, σταυρώσουμε τό μαξιλάρι καί τά χέρια καί κλίνουμε λίγο πρός τό δεξιό πλευρό καί εξετάσουμε τόν εαυτό μας, εάν είμαστε δηλαδή έτοι­μοι γιά τήν άλλη ζωή ή όχι. Διότι, που τό ξέρουμε ε­άν κοιμηθούμε καί δέν ξυπνήσουμε ποτέ καί πεθάνουμε; Όπως θά είμαστε έτσι ξαπλωμένοι, μέ αύτές τίς σκέψεις του θανάτου, καλό είναι νά πουμε καί μερικά τροπάρια τής νεκρώσιμου ακολουθίας καί μετά συνέ­χεια τήν εύχή, διότι όλα αύτά βοηθούν γιά τόν 'Αγια­σμό τής ψυχής μας.

Όταν όμως δέν προσέχουμε καί δέν άγωνιζώμαστε μέ τόν τρόπο τόν πνευματικό, αλλά τρέφουμε τήν σάρκα γερά μέ λιπαρές καί πολλές τροφές (ιδίως οί νέοι) καί κοιμώμαστε μετά τό φαγητό (διότι τά πολλά φαγητά φέρνουν καί υπνηλίες) καί ξαπλώνουμε σέ μα­λακό στρώμα χωρίς προσευχή καί όταν τήν ημέρα α­φήσαμε τόν νού μας ελεύθερο νά γυρίζη στόν κόσμο καί νά παίρνη ταινίες, επόμενο είναι ή μέν σάρκα νά διαθέση τήν πύρωση, τό δέ ταγκαλάκι (ό εχθρός) νά μας παίζη τούς σινεμάδες του στόν ύπνο μέ τά ακατάλληλα έργα καί νά μας μολύνη. Γι’ αυτό δέν θά πρέπη νά τά φορτώνουμε πάντοτε στόν διάβολο, διότι τίς περισσότερες φορές φταίμε έμείς, πού δέν προσέχου­με.

Γέρων Παίσιος Αγιορείτης.

Πηγή:''ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ'' Εκδοση Ι.Η Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου

Σουρωτή Θεσσ/νικης.