Δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία, ήμουν Χριστιανή Ορθόδοξη στην ταυτότητα… απλά πίστευα ότι υπάρχει Θεός. Δεν είχα ενεργοποιήσει αυτή μου την πίστη, όπως λαμβάνοντας μέρος στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, ή έχοντας πνευματικό, δεν κοινωνούσα (ή μάλλον κοινωνούσα έτσι χωρίς εξομολόγηση -μέγα σφάλμα αυτό-) μία φορά τον χρόνο. Να γνωρίζουμε όλοι πως αν η ψυχή είναι άδεια χωρίς μυστηριακή ζωή και αθωράκιστη από τον πονηρό πλανάται εύκολα και οδηγείται χωρίς εμπόδια στην απώλεια! Έτσι δεν μπορείς να συγκρίνεις το σωστό και το λάθος. Η άγνοια της Αληθείας είναι προϋπόθεση για να μπλέξεις στα πλοκάμια τους.
       Κάποια στιγμή βρέθηκα εξαιτίας ενός προσωπικού μου προβλήματος σε αδιέξοδο και ήθελα κάπου να πιαστώ. Δεν γνώριζα καταρχήν ποια η διαφορά Ορθοδοξίας και Αίρεσης, τους θεωρούσα τότε όλους ίδιους, όλοι για τον ίδιο Θεό μιλάνε. Έτσι αδαής και ανυποψίαστη χωρίς γνώση για τις πολύ σημαντικές τους διαφορές τους βρέθηκαν στον δρόμο μου οι πεντηκοστιανοί.
Σε κάποιον τηλ. θάλαμο είχαν κολλήσει ένα αυτοκόλλητό τους που έλεγε "θες να γνωρίσεις τον λόγο του Θεού"; και τον αριθμό τους. Σκέφτηκα, γιατί όχι κάτι κακό δεν θα μου έκαναν για Θεό θα μου μιλούσαν αν ήταν να αναπαυθώ και ίσως να λύσω κ το πρόβλημά μου θα καλέσω. Τι έχω να χάσω; Έτσι κάλεσα, και από την άλλη γραμμή ακούω να μου λέει ο "απόστολος"!!! ξέρετε είστε ευλογημένη γιατί έκανα προσευχή για να έρθει κάποιος άνθρωπος που να θέλει να τον διδάξω και να που ο Κύριος μου απάντησε άμεσα. Και με πολύ χαρά μου συστήθηκε σαν αδελφός Χριστιανός. Το συνδύασα και γω αμέσως στο μυαλό μου χάρηκα για την "υποδοχή" πήρα λίγο τα πάνω μου και σκέφτηκα ότι απ’ τον Θεό θα’ναι όντως.
Πιο πριν όμως είχα αρχίσει να βλέπω εντελώς τυχαία(!) -οργανωμένο το έγκλημα του πονηρού- στην τηλεόραση το κανάλι αν το γνωρίζετε Hellas 65 (προτεσταντικό) και είχα αρχίσει να επηρεάζομαι "θετικά";;;;!! σύμφωνα με το λαθεμένο μου κριτήριο. Ένιωθα μία παράξενη «αγαλλίαση…..!»
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τον «αδελφό Χριστιανό» κάποια τηλεφωνικά ραντεβού κάθε βράδυ πριν τον ύπνο. Μου είπε ο εν λόγω κύριος να αρχίσουμε να κάνουμε προσευχή κοινή από το τηλ. και σιγά-σιγά μου λέει θα δεις πόσο διαφορετικά θα αρχίσεις να νιώθεις. Εγώ μη γνωρίζοντας τις προσευχές της εκκλησίας μας εκτός από το Πάτερ Ημών και το Πιστεύω δεν είχα πρόβλημα μ’ αυτά που μου έλεγε να επαναλαμβάνω γιατί δεν έβρισκα κάτι το κακό σ’ αυτά. Απλές κουβέντες που αντί να τις πούμε μεταξύ μας τις λέγαμε στον Θεό!!! Με στόμφο όμως και δυνατά. Αλλά ποιον Θεό;! Μου διάβαζε κάποια εδάφια από την Αγία Γραφή και μου τα ανέλυε με τρόπο που με έπειθε. (Μετά κατάλαβα ότι έχουν και δικές τους Αγίες Γραφές και φυσικά καμία σχέση με τις ορθόδοξες ερμηνείες φάσκουν και αντιφάσκουν και παρερμηνεύουν τα πάντα! αλλά εγώ πρόβατο επί σφαγήν....). Πέρασαν οι μέρες, και άρχισα να νιώθω μέσα μου μια "γαλήνη" και "ηρεμία" περίεργη ένα πράγμα που ποτέ δεν είχα ξανανιώσει, λες και ήμουν σε νιρβάνα δεν αντιδρούσα σε τίποτα κακό, (δαιμονική ηρεμία) δεν είχα νεύρα ούτε καν τα φυσιολογικά!! Ένιωθα ότι αγαπούσα όλο τον κόσμο!! (για μιλήστε και βρίστε στο δρόμο ένα Ιεχωβά που μοιράζει την Σκοπιά θα σας αντιγυρίσει κουβέντα; Όχι βέβαια γιατί απλά βρίσκεται σε «δαιμονική ύπνωση». Αυτό το τονίζω γιατί πολλοί λένε μα οι Χριστιανοί είναι θηρία μπροστά σε αυτούς που είναι όλο ευγένεια και καλοσύνη. Μη γελιέστε αδελφοί μου είναι υπνωτισμένοι και καλά δεμένοι κάτω από την επήρεια των πονηρών πνευμάτων και αυτό γιατί δεν έχει ανάγκη ο πονηρός να τους πειράξει άλλο γιατί απλά τους έχει κάνει δικούς του βάζοντάς τους στην αίρεση. ΚΑΙ οι Χριστιανοί δοκιμάζονται και περνούν από καμίνι γιατί δεν έχει καταφέρει να τους βγάλει από την οδό της σωτηρίας γι’ αυτό και μας παλεύει με διάφορους τρόπους λυσσαλέα. Σας το λέω εκ πείρας.
Με τον καιρό δεν μ' ενδιέφερε τίποτε, μόνο να μιλήσω μαζί του για τον Θεό και να κάνουμε την κοινή μας "προσευχή"! η οποία προσευχή το φωνάζω και το τονίζω ήταν ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟ αλλά ούτε και ο ίδιος προφανώς μπορούσε να το δει χωμένος εκεί που βρισκόταν. Φώναζε από το τηλ. Κύριε Κύριε και τα γνωστά που λένε και στις συγκεντρώσεις τους και για Παναγία και Αγίους κουβέντα! Δυστυχώς εγώ αυτό δεν το κατάλαβα ούτε στιγμή και δεν το παρατήρησα καθόλου αλλά και να τόβλεπα δεν θα μ' ενοχλούσε και ιδιαίτερα τότε γιατί δεν το θεωρούσα και καμία σημαντική διαφορά!!
      Ήρθε και η στιγμή της γνωριμίας από κοντά. Πέρασε από τον χώρο που εργαζόμουν τότε μου συστήθηκε μαζί με την οικογένειά του και μου έδειξε με τον τρόπο του ότι είμαι σχεδόν μέλος της!! τόσο καλά και αγαπημένα!! Ήδη λοιπόν είχε γίνει η «καλή αρχή», είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη μου και την συμπάθειά μου το σωστό έδαφος για ν' αρχίσει ο ουσιαστικός προσηλυτισμός μου.
Συνέχισα για 1 1/2 μήνα περίπου την καθιερωμένη βραδυνή "προσευχή" -επίκληση ώσπου "ξαφνικά"!!! ένα βράδυ την ώρα που διάβαζα την Αγία Γραφή μόνη μου κατόπιν δικής του καθοδήγησης, αισθάνθηκα να χάνεται η γη κάτω από το πόδια μου. Αισθάνθηκα να μπαίνει κάτι από το κεφάλι μου και να κυριεύει όλο μου το σώμα και τη σκέψη. Δεν ήξερα που βρισκόμουν και που πάταγα σοκαρίστηκα, λέω τι γίνεται, τι έπαθα ξαφνικά; Ένοιωσα ένα black out, Πετάω στην κυριολεξία την Αγ. Γραφή από τα χέρια μου, νιώθωντας ότι δεν έχει καμία αξία, και αρχίζω να αμφιβάλλω για την έννοια του Θεού και ό,τι αυτό συνεπάγεται, κάτι που ποτέ δεν σκέφτηκα, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ή άρνηση για την πίστη μου άσχετα αν δεν την είχα ενεργή. Η αμφιβολία μου αναφερόταν ακόμα όμως και γι' αυτούς, ποιοι είναι, τι είναι που ξέρω τι μου λένε και αν είναι αλήθεια όλα αυτά και διάφορα τέτοια. Εννοείται ότι αμφέβαλλα και για την πίστη που είχα βαπτιστεί. Για το μόνο πράγμα όμως που δεν είχα πάθει σύγχυση ήταν για την αξία της Παναγίας μας, (μεγάλη η Χάρη της δεν το επέτρεψε)! Ένιωθα ότι άνοιξε το κουτί της Πανδώρας στο μυαλό μου και σκόρπισε ένα μεγάλο σκοτάδι.
      Αμέσως παίρνω τηλέφωνο τον αιρετικό λέγοντάς του τα συμπτώματά μου. ΚΑΙ εδώ είναι η έκπληξη και το σημαντικό της ιστορίας: Μου λέει ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 1ο ΣΤΑΔΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΠΙΣΤΗ!!!!!! Μην ανησυχείς, ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ, είσαι σε πολύ καλό δρόμο, ήρθε η ώρα να έρθεις στην συγκέντρωσή μας να γνωρίσεις κ τους άλλους αδελφούς από κοντά που όλοι μαζί θα προσευχηθούμε για την στερέωσή σου.!!!!!!
Ακούστε λοιπόν τι συμβαίνει εδώ: (Δια μέσου των δαιμονικών επικλίσεών τους καταφέρνουν να σπείρουν το χάος στην ψυχή του ορθόδοξου Χριστιανού με τα δαιμόνια που του στέλνουν, βάζοντάς του την αμφιβολία της ορθοδόξου πίστεως του η οποία αμφιβολία εδραιώνεται, και τέλος αναιρείται από τον ίδιο φυσικά, αφού συνεχίσει την επαφή του με την αίρεση, και με βούλησή του όταν έρθει η ώρα και η ψυχή έχει κάνει την στροφή της τον «βαπτίζουν» εξ αρχής στο όνομα της Αίρεσης! Έτσι γίνεται και επίσημο μέλος της!)
      Όμως ας συνεχίσω. Μόλις το άκουσα αυτό μού’ κανε εντύπωση βέβαια πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει πραγματικά κάτι τέτοιο; μου το επιβεβαιώνει όμως ξανά. Ανακουφίζομαι προσωρινά με το λόγο του, του ξαναλέω όμως ότι αμφιβάλλω και γι’ αυτούς. Μου λέει με χαρά!! (σίγουρος ότι έχει την αλήθεια), -δεν πειράζει, κανένα πρόβλημα, αύριο θα έρθεις στην συγκέντρωση που πρόκειται να κάνουμε όλοι οι αδελφοί να τους γνωρίσεις, θα δεις και άλλα άτομα εκεί που ξεπέρασαν τα προβλήματά τους και βρήκαν τον δρόμο τους με τα ίδια συμπτώματα τα δικά σου. Θα το ξεπεράσεις άμεσα. Εγώ θα τους έχω ενημερώσει να κάνουμε όλοι μαζί προσευχή για σένα να γίνεις δυνατή στην πίστη (!!!!) - και επειδή όπως μου λες αμφιβάλλεις, πριν φύγεις από το σπίτι σου κάνε την προσευχή σου στον Κύριο και παρακάλεσέ τον να σου δείξει τον ορθό δρόμο και Κείνος θα σε οδηγήσει.
     Έλα όμως που ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη.! Έκανα όπως μου είπε με τη διαφορά ότι εγώ εντελώς καλοπροαίρετη και θύμα έκανα την προσευχή μου στη Παναγία μας και στον αληθινό Θεό που γνώριζε ότι έπεφτα στην παγίδα, και όχι στον δικό του "Θεό" που εκείνος μου υποδείκνυε τόσο καιρό! ΚΑΙ ο Θεός άκουσε την προσευχή μου, είδε την ταλαιπωρία μου, και θαυματουργικά επεμβαίνει και σώζει το απωλωλός!!!
Πηγαίνω στην συγκέντρωση.
Πριν φύγω από το σπίτι μου μιλάω με μία φίλη και της λέω που θα πάω και τι θα κάνω. Εκείνη λίγο προβληματισμένη, αλλά χωρίς να ασχοληθώ και πολύ το γιατί, μου ζητάει να της δώσω τη διεύθυνση κι χωρίς να μου πει τίποτε άλλο κλείνουμε το τηλ. (Εδώ είναι και το ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ!).
     Κατεβαίνω κάπου στην Πειραιώς, μπαίνω σε μία ψυχρή αίθουσα, ήταν η βάση τους, πλήθος κόσμου με περίμενε με ανυπομονησία. Είχαν όλοι ενημερωθεί για την κατάστασή μου. Οι περισσότεροι νέα παιδιά (δυστυχώς!). Σας τονίζω ότι η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν πολύ άσχημη σωστό ράκος και με έντονα ψυχοσωματικά προβλήματα που ποτέ πριν δεν είχα. Με καλοσωρίζουν, με αγκαλιάζουν διάφοροι "σωσμένοι", από ναρκομανείς μέχρι ασθενείς που θεραπεύτηκαν από καρκίνο (αυτό μη μας κάνει εντύπωση ο πονηρός παίρνει πολλές φορές την μορφή αγγέλου για να πείσει..) και ξεκινάει η ομιλία. Ανεβαίνει στον άμβωνα ένας κήρυκας, πίσω του ένας μεγάλος σταυρός, εικόνες πουθενά.
- Μαζευτήκαμε όλοι εδώ σήμερα (ήταν γύρω στα 100 άτομα!!!) να προσευχηθούμε για την αδελφή μας που βρίσκεται στο στάδιο της αμφιβολίας, κ ήρθε η ώρα να εδραιωθεί στην πίστη ΜΑΣ γι' αυτό ας αρχίσουμε όλοι την προσευχή!!
Όμως ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ!!!!
     Γονατίζουν όλοι, μαζί τους και γω με μια φίλη που ήρθε μαζί μου για να με στηρίξει, κι αυτή αδαής, και αρχίζουν να καλούν τον Θεό, με τα χέρια ψηλά και δυνατά. Εγώ είχα χαζέψει, πρώτη φορά έβλεπα τέτοια κατάσταση αλλά παρ' όλα αυτά γονατισμένη συνέχιζα.
Δεν περνάνε 10 λεπτά, και μπαίνει ξαφνικά μέσα η φίλη που είχα μιλήσει μαζί της πριν φύγω από το σπίτι όπως σας είπα παραπάνω. Μετά το τηλεφώνημα μαζί μου, επικοινωνεί με μια άλλη κοινή μας φίλη, και της λέει ότι εκεί που πάω, κάτι της θυμίζει η διεύθυνση και κείνη μόλις το ακούει της αναφέρει ότι εκεί είναι στέκι των πεντηκοστιανών, των οποίων είχε πέσει θύμα παλαιότερα και η ίδια!!!! κ της λέει πως πρέπει να επέμβει ΑΜΕΣΑ να με πάρει από κει! Δεν χάνει ευκαιρία, μπαίνει στην αίθουσα και διακόπτει με το έτσι θέλω την τελετή. Έρχεται κατά πάνω μου και με ύφος που δεν σήκωνε αναβολή με διατάσσει να σηκωθώ αμέσως να φύγουμε. Προσπαθώ να της πω με τρόπο να πάψει να φωνάζει γιατί με προσβάλλει και εκείνη φτάνει σε σημείο να με «απειλήσει» πώς αν δεν σηκωθώ ΑΜΕΣΩΣ από εκεί δεν θα έχω καλά ξεμπερδέματα. Φοβήθηκα, σάστισα, δεν είχα περιθώρια, στην αίθουσα παγωμάρα, δεν τόλμησε κανείς να την εμποδίσει, με τραβάει έξω με το ζόρι και πριν προλάβω να καταλάβω τι συμβαίνει βρίσκομαι εκτός αίθουσας με τη φίλη να προσπαθεί να μου ανοίξει τα πλανεμένα μου μάτια λέγοντάς μου πού έμπλεξα και τι σημαίνει πεντηκοστιανοί. Μου τόνισε την έλλειψη των εικόνων και πιστέψτε με τότε άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι πραγματικά τόσο καιρό δεν υπήρχε αναφορά από κείνους για τους αγίους μας κι την Παναγία μας. Ειλικρινά σας μιλάω δεν είχα πάρει ΤΙΠΟΤΑ ΧΑΜΠΑΡΙ από την παγίδα. Την Παναγία την θεωρούν μία απλή γυναίκα και τους Αγίους ένα τίποτα. Θυμάμαι ότι είχα πει στον αιρετικό ότι είχα τάμα να πηγαίνω κάθε χρόνο στην Τήνο και μου είπε ότι δεν σημαίνει τίποτε το τάμα αυτό. Εκεί αντέδρασα αλλά και πάλι το προσπέρασα. Πέρα από την καραμέλα του «Κυρίου» δεν προτείνουν ούτε εξομολόγηση, ούτε μετάνοια μέσω πνευματικού παρά απευθείας σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και σε έντονη παράκρουση φωνάζουν όλοι μαζί (χάβρα των Ιουδαίων) και καλούν τον Θεό να τους συγχωρέσει επιτόπου!!! Βρίσκονται σ’ άλλη σφαίρα εκείνη τη στιγμή και φαίνεται καθαρά ότι δεν επικοινωνούν με το περιβάλλον.
      Ο Θεός ενέργησε ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ μέσω της φίλης μου. Δοξασμένο το Όνομά του και Δόξα στην Παναγία μας που με τις μεσιτείες της και την αγάπη της με έσωσε, επειδή με λυπήθηκε. Ερχόμενη στο σπίτι αμέσως έπεσα στα γόνατα και ζήτησα συγχώρεση από την Χάρη της γιατί δεν ήξερα. Δεν πιστεύω ότι αν αυτή η προσευχή των 100 «δαιμόνων» έφτανε στο τέλος της εγώ τώρα θα ήμουν εδώ και θα σας έλεγα την ιστορία μου. Σίγουρα δεν θα ήμουν ορθόδοξη! Έτσι έφυγα από κει, αλλά θυμηθείτε ότι εγώ μέσα μου ήμουν χαμένη. Ξεκίνησε λοιπόν πρώτα ένα κυνηγητό από μέρους τους να με παίρνουν τηλ. να παίρνουν την οικογένειά μου, τη μητέρα μου να θέλουν να με συναντήσουν, δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι έχασαν μέσα από τα χέρια τους το θύμα τους. Κάποια στιγμή σταμάτησαν αφού τους απειλήσαμε οικογενειακώς! (Οι γονείς μου όλο αυτό το διάστημα έβλεπαν τη διαφορά μου, αλλά εγώ δεν άκουγα κανέναν και ας μου έλεγαν διάφορα).
      Από εκείνη την ώρα έκλεισε μεν ένας κύκλος ξέφυγα από τον πνευματικό θάνατο και τη μεγάλη άβυσσο αλλά ήρθε η σειρά του πνευματικού πολέμου. Ένας πόλεμος λυσσαλέος και αδυσώπητος, γιατί είχα δώσει έδαφος και δικαίωμα στον πονηρό, από εκείνο το βράδυ που πέταξα από τα χέρια μου την Αγ. Γραφή. Άρχισαν να με κυριεύουν τρελές σκέψεις, να με παλεύει με χίλιους δύο τρόπους, με αϋπνίες, φοβίες, να με κυνηγούν σκιές, ν’ ακούω φωνές, να θέλω να κρυφτώ απ’ όλους και όλα γιατί απλά φοβόμουν και τη σκιά μου. Μέρα με τη μέρα ένιωθα και χειρότερα, έπαψα να τρώω, φοβόμουν να πλυθώ, να κοιμηθώ γιατί νόμιζα ότι θα πεθάνω, έχασα αρκετά κιλά και σε 2 μήνες περίπου από τότε είχε γίνει σκιά του εαυτού μου. Παράτησα την δουλειά μου γιατί απλά δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Καταλάβαινα όμως σιγά-σιγά ότι όλο αυτό δεν ήταν τυχαίο και προήλθε από κείνες τις τηλεφωνικές προσευχές, από εκείνο το φοβερό βράδυ που πέταξα την Αγ. Γραφή. Όμως προσευχόμουν όλη την ώρα κ όλη μέρα, εκεί έμαθα τι θα πει η δύναμη της προσευχής. Πήγα σε γιατρό προσπάθησε να μου πει να πάω σε ψυχίατρο και να πάρω και κάποια χάπια (δεν περίμενα κάτι άλλο άλλωστε, ιατρικώς η κατάστασή μου ήταν ψυχασθενική) όμως εγώ ήξερα την αιτία του κακού, το ένιωθα κάθε στιγμή στο πετσί μου. ΚΑΙ κατάλαβα ξεκάθαρα ότι σε άλλον γιατρό θα πρέπει να στραφώ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ.
Έτσι βρήκα τον πνευματικό μου (που πάντα θα τον ευγνωμονώ για την αμέριστη αγάπη και βοήθειά του) εξομολογήθηκα, μου εξήγησε ότι πραγματικά όλο αυτό το είχα πάθει από τις δαιμονικές προσευχές τους, και με την ευλογία του άρχισα να κοινωνώ τακτικά. Όμως αυτό ήταν ένας πραγματικός γολγοθάς γιατί όσο νάρθει εκείνη η ώρα εγώ πέθαινα με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Πολλές φορές καθόμουν ακινητοποιημένη χωρίς να μπορώ να σηκωθώ από την καρέκλα μου!! Κ αυτό είναι το πιο ανώδυνο. Η κατάσταση που βίωνα ήταν σχιζοφρενική. Με πολύ κόπο κατάφερνα να πάρω το «φάρμακο» της ασθένειάς μου γιατί ο πόλεμος που μου γινόταν μέσα μου ήταν φοβερός. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτά που ένιωσα απλά πιστεύω ότι η κόλαση είναι κάπως έτσι. Προσέξτε: δεν ήμουν δαιμονισμένη (ευτυχώς δεν επέτρεψε ο Κύριος) απλά είχα τόσο έντονη επιρροή γιατί ξέφυγα από τη μεγάλη παγίδα αλλά ο πονηρός δεν θα με άφηνε από τα νύχια του έτσι εύκολα). Η μάχη ήταν φοβερή. Και αν κάποια φορά σταματούσαν για πολύ λίγο τα έντονα συμπτώματα αισθανόμουν ένα ράκος και φοβερή κούραση από την συνεχή πάλη! ΚΑΙ αυτό συνέβαινε ασταμάτητα όλη τη μέρα!! Όσοι ξέρουν τι εστί αυτό θα καταλάβουν. Δεν υπάρχει λογική σ’ αυτόν τον πόλεμο μόνο η «λογική» του Θεού μπορεί να με νοιώσει.
      Με τον καιρό και μέρα με τη μέρα είχα και μια μικρή βελτίωση… κάθε στιγμή που έκανα κάτι παραπάνω από την προηγ. μέρα ήταν και μια μικρή νίκη, το έβλεπα ότι ο Θεός σιγά-σιγά με σήκωνε, άρχισαν να φεύγουν οι αμφιβολίες, να συνέρχομαι, να εντάσσομαι στο σύνολο, να βγαίνω λίγο από το σπίτι, να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους. Γιατί όλο αυτό το διάστημα ήμουν σχεδόν απομονωμένη γενικά και ουσιαστικά.
Με το μόνο φάρμακο που λέγεται ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, στάθηκα στα πόδια μου, μου πήρε όμως αρκετό καιρό, και για να συνέλθω τελείως και να απαλλαγώ από τους εφιάλτες μου πήρε γύρω στα 10 ολόκληρα χρόνια!! Που σημαίνει ότι μερικές φορές και σε ανύποπτο χρόνο ερχόντουσαν πάλι κάποια «υπολείμματα» ίσα-ίσα να μου θυμίζουν το μεγάλο έλεος του Κυρίου στη ζωή μου. Μεγάλη εμπειρία αυτό το ταξίδι που όμως πραγματικά δεν θα θελα ούτε ο εχθρός μου να το κάνει. ΚΑΙ όλα αυτά από ένα απλό τηλεφώνημα! Μια ματιά σε μια εκπομπή κ έτσι ξεκίνησαν όλα.
Αγαπητοί αδελφοί όλα αυτά σας τα διηγήθηκα μόνο και μόνο προς Δόξαν Θεού. Προσέχετε σας θερμοπαρακαλώ με πόνο ψυχής και Αγάπη Χριστού μην μπλέκεστε στην παγίδα τους, δεν ξέρετε τι σας περιμένει, η πύλη της Κόλασης είναι δελεαστική και αν την αποφύγετε με την Χάρη του Θεού, η μάχη μετά θάναι μακροχρόνια και δύσκολη, επώδυνη, σκληρή με φοβερό ψυχικό κόστος. Δεν είναι απλό. Μια μικρή πορτίτσα να βρει ο εχθρός θα εισχωρήσει και η ζημιά μπορεί να είναι χωρίς διόρθωση. Μην παρακολουθείτε εκπομπές είτε τηλεοπτικές είτε ραδιοφωνικές, που σας καλούν να πάρετε τηλ. να αγοράσετε την Αγία Γραφή τους!! και καλά για να ζήσετε και σεις την απόλυτη «ευτυχία» που ζουν αυτοί που σας παρουσιάζονται σαν «σωσμένοι». ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ, πρώτα απ’ όλα ψυχικός και κάποτε και σωματικός ναι συμβαίνει κ αυτό μη σας κάνει εντύπωση!! Γι’ αυτό μην στέκεστε καθόλου, ούτε σε εκπομπές, ούτε στο δρόμο αν σας σταματούν διάφοροι να σας διδάξουν τον Κύριο. Ο Κύριος έδειξε ο Ίδιος τον Ορθόδοξο Δρόμο και μείνετε εκεί. Θυμηθείτε: Το Άγιο Φως βγαίνει ΜΟΝΟ στους Ορθοδόξους. Σταθείτε σ’ αυτό και σκεφτείτε σοβαρά.
Θωρακιστείτε με τα μυστήρια της εκκλησίας μας, κλείστε τα αυτιά σας και τις πόρτες σας στο κάθε αιρετικό κάλεσμα, μία είναι η Αλήθεια η Ορθοδοξία! Κ αυτό το πιστεύει πρώτα απ’ όλα ο εχθρός!!!! Γι’ αυτό και την πολεμά! Εύχομαι εκ βάθους καρδιάς Καλό Παράδεισο, και Καλή απολογία και να μας δίνει ο Θεός διάκριση να καταλαβαίνουμε την πλάνη. Μακάρι η ιστορία μου να γίνει αιτία να ξεφύγει έστω και μία ψυχή από τα δίκτυα τους πριν να είναι αργά! Σας ευχαριστώ Με αγάπη Χριστού.

Φ.Λ.

πηγή: http://www.egolpion.com/xefuga_penthkostianous.el.aspx