Mέσα στον κύκλο των δώδεκα Αποστόλων, έβδομος στη σειρά, είναι ο άγιος Απόστολος Θωμάς. Απ' όλα τα περιστατικά που μας αναφέρουν τα ιερά Ευαγγέλια για τον Απόστολο Θωμά, το πιο γνωστό και το πιο σπουδαίο είναι εκείνο που συνέβη μετά την Ανάσταση του Χριστού. Η θεία Πρόνοια οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε ο άγιος Θωμάς να μην είναι μαζί με τους άλλους Αποστόλους την πρώτη ημέρα της Αναστάσεως, όταν παρουσιάσθηκε σ' αυτούς ο Αναστάς Κύριος. Όταν του είπαν οι Απόστολοι· «εωράκαμεν τον Κύριον!», εκείνος δεν πίστευε και ζήτησε να έχει απτή βεβαίωση, να ψηλαφίσει με τα χέρια του τις πληγές του διδασκάλου του. Έπειτα από οκτώ ημέρες, όταν ήταν πάλι μαζεμένοι οι Απόστολοι και μαζί τους κι ο Θωμάς, ξαναπαρουσιάσθηκε ο Κύριος και τότε ομολόγησε με ενθουσιασμό και αυθορμητισμό: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!».

Ο Απόστολος Θωμάς βρίσκεται στον κάθε ένα από εμάς με μια ιδιαιτερότητα. Θωμάς στην αραμαϊκή γλώσσα σημαίνει δίδυμος. Κάθε άνθρωπος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι δίδυμος. Ο ένας αδελφός, το ένα σκέλος, είναι ο βιολογικά περιορισμένος άνθρωπος και ο άλλος ο ελεύθερος.

Ο Θωμάς, ως δίδυμος με τον βιολογικά περιορισμένο εαυτό του –πριν την Πεντηκοστή και την απόκτηση του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος–  ζητά αποδείξεις της Αναστάσεως, η οποία δεν είναι σύμφωνη με τους νόμους της φύσης, τη βιολογική νομοτέλεια. Αμέσως, όμως, μέσω της πίστεως, αποστολικά και με το αιώνιο τίμημα να τον αποκαλούν «άπιστο», περνάει από την πίστη με αποδείξεις στη μακαρία πίστη. Η πίστη δεν είναι απαραίτητη σε γεγονότα που έχουν λογική και αποδεικνύονται με επιχειρήματα ή συλλογισμούς. Το γεγονός της Ανάστασης, όμως, ξεφεύγει από τη λογική, γι’αυτό και μόνο με πίστη μπορεί κανείς να το αντικρίσει, όπως έκανε ο Απόστολος Θωμάς όταν είδε με τα μάτια του τον Κύριο.

Οι άνθρωποι είναι όντα πεπερασμένα και ασθενή. Γι’αυτό και κινούνται από το πεπερασμένο στο απεριόριστο, κινούνται από τη νομοτέλεια των βιολογικών περιορισμών στο φως της  Αναστάσεως, την απελευθερώση από τη φθορά. Ο Απόστολος Θωμάς, πρωτοπόρος σε αυτό το πέρασμα, μας δείχνει το δρόμο για την ειλικρινή πίστη στον Θεό. Πίστη τολμηρή· πίστη συνειδητοποιημένη, που δεν έχει ανάγκη από λογικές αποδείξεις, γιατί απλά καμία απόδειξη δεν στέκει μπροστά στη Θεία Ενσάρκωση, το Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.

Όσο αμαρτάνουμε τόσο αστοχούμε και τόσο δίνουμε λαβές προσβολής, αιτίες πειρασμών, με συνέπεια την απομάκρυνσή μας από την Αλήθεια. Η συνείδησή μας προσκολλάται στο βιολογικό, περιορίζεται στην εύκολη και προφανή εικόνα, και τέλος απομακρύνεται από το Λόγο - Χριστό, μακριά από την Αλήθεια, στη λήθη.

Τελικά ο Απόστολος Θωμάς είναι ένας ιστορικά επίσημος «δύσπιστος» ή «άπιστος», ή δουλεύει μυστικά - όπως κάθε εργάτης του Ευαγγελίου - διαχρονικά για ‘μας; Ας κάνει ο κάθε ένας από εμάς προσωπική του επιλογή και πόθο και πηγή δύναμης το να ζει με την αδιάψευστη ελπίδα της αιωνίου Ζωής και να παρατείνει το λαμπροφόρο μήνυμα της Αναστάσεως για όλο τον χρόνο. Και η πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα ας μας δώσει το εκπαιδευτικό πνευματικό λαμπρό της μήνυμα και να μην είναι απλά η καταθλιπτική τελευταία ημέρα των διακοπών!