Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή χαρακτηρίζεται από  πολλές και μακρές Ακολουθίες οι οποίες περιέχουν τροπάρια (Ιδιόμελα,Καθίσματα κ.α) που έγραψαν Μεγάλοι Υμνογράφοι της Εκκλησίας μας και περικλείουν υποδείξεις, προτροπές, συμβουλές και μηνύματα προς όλους εμάς που υποτίθεται ότι ζούμε εκκλησιαστικά και έχουμε «πάρει στα σοβαρά» την Πνευματική αυτή Περίοδο.

     Ξεκινήσαμε την πορεία της Σαρακοστής την Κυριακή της Τυρινής το απόγευμα με την τέλεση του Κατανυκτικού Εσπερινού της Συγγνώμης κάτω από το αμυδρό φώς των κανδηλιών, με τα πένθιμα καλύμματα που στoλίζουν το Θυσιαστήριο και όλον τον Ναό και με την γλυκιά ευωδία του Αγιορείτικου θυμιάματος καθώς και με τον λιτό και απροσποίητο τρόπο ψαλμώδησης των ύμνων. Περί το τέλος και αφού πρώτος ο Λειτουργός ζήτησε συγχώρεση από το ποίμνιο του όλο το εκκλησίασμα που αποτελείτο από τέσσερις δεκάδες πιστών περίπου, προσήλθε και έδωσε και  έλαβε την συγχώρηση τόσο από τον λειτουργό όσο και από τους υπολοίπους συμπροσευχόμενους. Ήταν πολύ συγκινητική η ώρα αυτή της συγχώρησης!

    Την επομένη, Καθαρά Δευτέρα εψάλη η διατεταγμένη Ακολουθία όπως τελείται στις Ι.Μονές με τον πλήρη Όρθρο,τις Ώρες,τον Εσπερινό και την Παράκληση της Παναγίας μας ενώ σε όλους διενεμήθη κατά την Τάξιν το Αντίδωρο.

    Αργότερα στο Ενοριακό μας Κέντρο πήραμε τον καφέ και την φρυγανιά μας και επικοινωνήσαμε με τους Αδελφούς. Το άλάδωτο φαγητό στο τραπέζι, μας έδωσε με τον δικό του τρόπο το στίγμα ενώ κάποιοι Ενορίτες μας τηρούν  την ασκητική  παράδοση του τριημέρου με αυστηρή νηστεία χωρίς φαγητό και νερό..!

    Το απόγευμα διαβάσαμε το Μεγάλο Απόδειπνο και το τμήμα του Μεγάλου Κατανυκτικού Κανόνα που αναλογεί και με την Ακολουθία αυτή έκλεισε η πρώτη Ημέρα της Σαρακοστής που σίγουρα η λειτουργική αυτή εναλλαγή μας απέδειξε ότι κάτι άλλο άρχισε…και ότι για κάπου οδεύουμε…!