Μιά πονεμένη χήρα μάνα βρίσκεται σ’ ἓνα νοσοκομεῖο μέ τό δίχρονο παιδάκι της νά χαροπαλεύει ἀπό λευχαιμία. Ὁ πόνος της εἶναι μεγάλος, διότι ἢδη ἒχει χάσει ἂλλα δύο παιδιά, καί τώρα ἒβλεπε νά τῆς φεύγει καί τό τελευταῖο, τρίτο βλαστάρι της. Ὃσο περνοῦσαν οἱ ὧρες, τόσο καί πιό πολύ μεγάλωνε ἡ ἀπελπισία της. Ἦταν ἢδη 2:00 μετά τά μεσάνυκτα, ὃταν ὃλως ἐκτάκτως πέρασε ἀπό τό θάλαμο ὁ διευθυντής τοῦ τμήματος, νά δεῖ ἓνα διπλανό κοριτσάκι ‘’ἐπί πληρωμῆ’’ καί ἀπό παρόρμηση πρόσεξε καί τό δίχρονο παιδάκι τῆς χαροκαμένης ἐκείνης μάνας. Τό ἐξέτασε καί τῆς εἶπε: Λυπᾶμαι πολύ, κυρία μου. Πάρε τό παιδάκι σου καί φύγε τώρα, γιά νά πεθάνει τουλάχιστον στήν ἀγκαλιά σου καί στό σπίτι σου. Σάν τό ἂκουσε αὐτό ἡ δύστυχη μάνα ἀπό τό στόμα τοῦ γιατροῦ, μέ λυγμούς, τύλιξε τό παιδάκι της μέ μιά κουβερτούλα, τό ἒσφιξε στήν ἀγκαλιά της καί ἒφυγε τρέχοντας. Βγῆκε στό δρόμο… Παντοῦ ἐπικρατοῦσε ἐρημιά καί ἡσυχία. Τίποτα δέν κυκλοφοροῦσε. Σέ μιά στροφή τοῦ δρόμου, βλέπει ξαφνικά μπροστά της μιά νεαρή σχετικά γυναίκα, περίπου 30 ἐτῶν. Μόλις εἶχε τελειώσει τή «δουλειά της», ἦταν πόρνη.

      Μόλις ἒφθασε ἡ μάνα μπροστά της, τήν σταμάτησε καί... τῆς ἒβαλε μέ βία τό παιδάκι της μέσα στήν ἀγκαλιά της. Ταυτόχρονα, ἒπεσε στά πόδια της καί φώναξε: «Σῶσε τό παιδί μου! Σῶσε τό παιδί μουουουου!!!» Τά ἒχασε αὐτή! Πόρνη ἦταν, ἁμαρτωλή ἦταν, βυθισμένη στό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας! Τί νά κάνει; Στά πόδια της μιά μάνα, στά χέρια της ἓνα παιδί πού ἒσβηνε. Τό εἶδε ὃτι ἒσβηνε. Σήκωσε τά μάτια της στόν οὐρανό καί εἶπε μέ δυνατή φωνή: Τί προσευχή νά κάνω τώρα, Θεέ μου; Ἐγώ εἶμαι ἁμαρτωλή, ἐγώ εἶμαι πόρνη! Τώρα μόλις «τελείωσα» τήν δουλειά μου. Ἂν δέν μ’ ἀκοῦς ἐμένα –καί δέν θά μέ ἀκούσεις, βέβαια, γιατί εἶμαι ἁμαρτωλή- ἂκουσε τουλάχιστον αὐτή τήν πονεμένη μάνα. Ἐκείνη τή στιγμή ἒγινε τό θαῦμα!!! Κατέβηκε ἓνα φῶς ἀπό τόν οὐρανό καί τό παιδί ἂνοιξε τά ματάκια του, φώναξε «μανούλα μου!» κι ἃπλωσε τά χεράκια του ἀγκαλιάζοντας τήν πόρνη, γιατί νόμισε ὃτι αὐτή ἦταν ἡ μανούλα του. Πάρ’ το τῆς εἶπε. Ὁ Θεός ἒκανε τό θαῦμα Του! Ὁ Θεός ἂκουσε τήν προσευχή μιᾶς ἁμαρτωλῆς, μιᾶς πόρνης καί ὂχι τῆς μάνας! Αὐτό συντάραξε τά λιμνάζοντα ‘’νερά’’ στήν ψυχή τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας, ὣστε μέ συντριβή καί μετάνοια, καί μέ ἐξομολόγηση, ὁριστικά πλέον, ἂλλαξε τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας μέ τή νέα ἐν Χριστῶ ζωή. Δόξα στό Ὂνομά σου, Κύριε!

(Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου)

http://romnios.gr/